DUNO E3 - Hercules E3 1 - 1 Vandaag precies vijfentwintig jaar geleden werd het Verdrag Inzake de Rechten van het Kind door de Verenigde Naties ondertekend. Ik ga wel even uitzoeken of er in dat verdrag iets staat over het na afloop van de wedstrijd nemen van penalty's bij E-wedstrijden. Of de kinderen daar wel of geen recht op hebben, en of volwassen mensen dat kunnen en mogen verhinderen.
Vandaag pas om elf uur spelen, wat een weelde. Het weer is nog steeds antiherfst en dat is elke keer weer lekker. Door het latere tijdstip waren er veel toeschouwers, ik zag ook oma's en buurmannen. Een van die buurmannen is zelf een toptennisser, en was na een lang tennisseizoen eindelijk in staat om zijn buurjongetje te zien spelen. Vandaag moesten we het helaas zonder Bruno doen, hij had al een afspraak met de Sint. Via de WhattsApp maakt Siema het spannend of ze wel of niet komt kijken. Ze is bevroren, en het ligt eraan of ze op tijd ontdooid is. De parkeerplaatslijnen worden gelukkig weer iets schever getrokken zie ik bij aankomst. In de verte is de warming-up weer in volle gang, en de tegenstanders komen ook het veld op. Spelen er hier twee teams van Hercules? Nee, ze horen allemaal bij Hercules E3, inclusief de in mijn ogen hele grote E spelers. De scheidsrechter is weer de oude bekende van vorige week, en om elf uur gaat het spektakel beginnen. Na een kleine nederlaag en het spannende gelijke spel van vorige week zijn we wel weer toe aan een overwinning.
Bij de aftrap attendeer ik een van de vele begeleiders van Hercules erop dat er bij hen een speler teveel in het veld staat. Hij vindt van niet; hij had denk ik altijd een onvoldoende voor tellen. Na veel vijven en zessen en zevens kan het eindelijk gaan beginnen. Gewoon zeven tegen zeven, inclusief keeper. Dat zij hierdoor nog zes spelers langs de kant hebben is niet ons probleem. Zonder Bruno hebben wij maar twee wissels, en met het enorme tempo waarin wij onze wedstrijden spelen is dat gewoon nodig. Siema is ontdooid zie ik. In het begin missen Timo en Yusuf duidelijk hun maatje Bruno achterin, dus Nick en Isaiah helpen een handje. Yannick verricht in het begin een aantal belangrijke reddingen, en houdt ons zo op de been. De hele grote jongens bij Hercules achterin boezemen ontzag in bij onze tengere aanvallers. Naarmate de tijd verstrijkt komen we iets beter in het spel en het is Nick die jammer genoeg net mist. De volgende kans komt van de voet van Isaiah, maar hij schiet iemand op het balkon bijna uit zijn rolstoel. Die dacht lekker veilig uit de wind te staan. Het spel golft hierna op en neer zonder grote kansen. Vlak voor rust is het toch Hercules dat op voorsprong komt. Jammer, maar in ieder geval gelukkig niet weer een 0-0 wedstrijd. Irene had de drankjes vooraf al geregeld, en Kenrick praat de jongens bij. Volgens mij kan het nog alle kanten op. Na de korte onderbreking is het weer lastig voor Hercules om tot zeven te tellen. Uiteindelijk kunnen we weer beginnen.
De tweede helft begint weer wat angstig, en het is Yannick die ons met een werkelijk prachtige redding in de wedstrijd houdt. Timo beseft dat de Burgemeester gemist wordt en schakelt een tandje bij. Alle jongens pikken dit signaal op, we worden sterker en beschikken over meer inhoud. Bas wordt fors onderuit geschoffeld, het wordt onvriendelijker. Volgens de Hercules coach was hier niets aan de hand, en hij bestookt de scheidsrechter met opmerkingen hierover. De vele wisselspelertjes pikken dit misplaatste gedrag op en het wordt nog minder leuk.
Aman, Riley en Musa doen hun uiterste best om aanvallend potten te breken. Nick komt een op een met de keeper, maar wordt net voordat hij kan schieten licht geduwd en schiet tegen de keeper op. Hercules verdedigt met kunst en vliegwerk, maar de bal wil er niet in. Extra hard juich ook ik als Isaiah eindelijk het gaatje in de korte hoek ziet en de dikverdiende gelijkmaker binnenschiet. Het gedrag van de coach van Hercules gaat nu alle perken te buiten. Hij schoffeert de scheids helemaal als deze ons twee terechte penalty's wegens hands toekent. Ook roept hij dat de scheids partijdig is en volgens hem DUNO heel graag ziet winnen. De scheids vindt hier iets van en spreekt hem keurig terecht. De meegereisde Herculesfans schreeuwen om een beetje meer respect voor hun coach. Dit woord wordt zo makkelijk geroepen tegenwoordig, maar volgens mij mag je pas om respect vragen als je je zelf respectvol gedraagt. Jongens, bij zulke penaltymogelijkheden moeten jullie iets rustiger blijven en de tijd nemen. Nu werd er in alle haast helaas twee keer gemist. Ook Mohammed Ali kan de knock-out voor Hercules niet uitdelen als ze vlak voor tijd weer met een speler teveel in het veld lopen. De scheids fluit af en verlaat per direct het veld, waar ik hem volkomen gelijk in geef. Penalty's zullen er niet meer gaan komen.
Helaas voor de kinderen zijn het weer de volwassenen die het verknallen. De kinderen hadden nog moeten knallen. Jammer, maar plezier leek vandaag bij Hercules niet het meest belangrijk. Ze kwamen met man en macht naar DUNO om te winnen. Maar jongens, jullie hebben je al echt professioneel opgesteld, en een dik verdiend punt veroverd. Tijdens het tumult voor de kantine roepen een paar kleine kinderen die van veld twee af komen nog even 'DUNO racisten zijn het'. Waarschijnlijk ook een in hun ogen onterecht wedstrijdverloop. Ik snap er niets meer van en probeer mijn keurige buurman ervan te overtuigen dat dit ook voor ons nieuw is. De chips moeten dan maar troost brengen, en dat doen ze gelukkig ook. Op naar volgende week, en hopen op een vooral leuke penaltyserie na afloop van de wedstrijd.
Toch nog een prettig weekend, Paul
