Het viel mee, en parkeren was nog nooit zo makkelijk. Voor de deur was plek zat. Ook Irene kon eindelijk weer met de auto, die was een tijdje weg voor een nogal uitgebreide poetsbeurt. Rob was er niet. Hij was gisteravond live bij ADO, en dat was zo'n slaapverwekkende vertoning dat hij vanochtend niet wakker te krijgen was. Er zijn wel lekker veel andere ouders aanwezig. Van Diego moesten we niet teveel verwachten vandaag volgens Petra en Ibi; hij was gisteravond barman geweest bij een feestje.
De trainer van Monster kennen we nog van vorig seizoen, topkerel. Wat een passie heeft die man, het liefst doet hij gewoon mee volgens mij. Het zijn vooral weer grote jongens, maar dat zijn de meeste westlandse jongens denk ik. Het is lekker weer, maar de enorme hoeveelheid regen van gisteren heeft de boel flink nat gemaakt. Drie pakjes Tempo zijn nodig om een zitplaats in de dug out droog te maken. Gedurende de warming up komt langzamerhand iedereen tevoorschijn. In afwachting van de scheids schieten we nog wat op het doel. Dat belooft weer wat.
Iets later dan gepland is iedereen er klaar voor. Het oefenen gaat beginnen, en we spelen direct de bal goed rond. Dat doen we een kwartier zonder te scoren; de Monsterkeeper, paal en lat staan in de weg. Behalve een enkele terugspeelbal is er voor onze keeper Yannick geen bal aan. Vlak voor rust is het eindelijk Isaiah die een mooie aanval afrondt, en niet veel later is het Diego die een geruststellende ruststand op het bord schiet. 2-0, geen vuiltje aan de lucht. Op en rond het veld is het rustig, en alleen de Monstercoach maakt zich druk. Met enige jaloezie ziet hij steeds hoe relaxed Kenrick wisselt en aanwijzingen geeft. Het lijkt of onze ploeg al jaren samenspeelt. Petra heeft de laatste druppels siroop bij elkaar gezocht, en kan zo een net niet op gewoon water lijkend drankje aan de jongens aanbieden.
De rust is van korte duur, en de scheids probeert verbaal een Monsterspeler op te laten schieten. Je ziet de jongen denken 'doe eens rustig man, ik heb nog vakantie', en hij sjokt in zijn eigen tempo verder. Zijn grote mond wordt ook door de coach van Monster gesnoerd en we kunnen weer beginnen. Met de zon in de rug gaat het nog gemakkelijker dan in de eerste helft. Een corner van Nick eindigt op het hoofd van Gradie, die de bal mooi binnenkopt. Vlak daarna scoort Gradie opnieuw, hij ziet de niet al te grote keeper van Monster iets te ver voor zijn doel staan en lobt 'm prachtig in de verre hoek. Complimenten ook van de scheids. Na weer een mooi opgezette aanval wordt Isaiah in de punt van de aanval gevonden, en hij tikt de bal knap binnen. De Monsterkeeper word er moedeloos van en besluit demonstratief op de grond te gaan zitten.
Oskar stuurt in de vorm van een foto direct bewijsmateriaal via WhatsApp. De volgende aanval levert weer een corner op, en Nick legt hem nu bij Diego op het hoofd, die alweer de 6-0 binnenkopt. Achterin spelen Timo, Bruno en Bas vrij gemakkelijk de Monsterspelers van het kastje naar de muur. Bij hen lukt niets, bij ons lukt alles. De coach van Monster telt hardop hoeveel DUNO spelers hij vrij ziet staan, en net als hij zegt 'kom nou jongens' is het Aman die nummer 7 binnenschiet. Moedeloos en met armen en benen probeert de coach zijn spelers vooruit te krijgen. Uit het niets is daar dan toch voor Monster een prachtige dieptepass die bij een vrijstaande spits komt, zodat hij gelukkig voor hen de eer kan redden. Yannick kan er met een uiterste krachtsinspanning helaas net niet bij. Vooruit, nog maar een corner voor ons, en ja hoor, weer prijs.
Een eigen doelpunt, een beetje sneu, maar lekker voor ons 8-1! Het mooiste komt nog in de laatste minuut, Bruno perst het laatste beetje power uit zijn tengere lijf, en met een sliding voorkomt hij een tweede Monstergoal. Wat een inzet! Volgens zijn vader kwam het door een extra boterham gisteren. Ik hoorde dat de jongens van Monster gisteravond ook op bezoek zijn geweest bij ADO, hebben ze tenminste wel een alibi.
Een prima oefenwedstrijd, die voor de ouders weer heerlijk was om naar te kijken. De penalty's belanden bijna allemaal hoog in het doel. De ballen die over gaan zijn zó hard dat er bij het kinderdagverblijf niets meer aan de muur hangt. Na het handje schudden schudt Kenrick de tas met chips weer leeg, zodat de overwinning er weer in past. El Classico kunnen we vanavond overslaan hoor, want beter voetbal dan dit gaan we vandaag niet meer zien. Opgetogen gaan de meesten naar huis, een paar anderen gaan nog even een bakkie halen.
Petra haalt koffie, maar tijdens het bestellen vindt er een cyberaanval plaats op haar telefoon. Benieuwd hoe dat afloopt. Hier en daar een cola en een tosti, en nog even naar de D1 kijken vanaf het bordes. Ook daar is alles nog nat, de houten banken worden de komende maanden waarschijnlijk niet meer droog. We besluiten om naar huis te gaan. Kan ik weer lekker een stukje gaan schrijven.
Prettig weekend, Paul
