Vandaag zou het in alle opzichten een feestelijke dag moeten worden. Musa en Riley kunnen er wegens feestelijkheden rond verjaardagen niet bij zijn. Ook Siema is jarig, maar viert dit buiten DUNO E3 om. Wel van harte gefeliciteerd allemaal!
Verder was het DUNO toeschouwersaantal nog nooit zo hoog. Ik zag heel veel papa's en mama's, maar ook het broertjes en zusjes aantal was erg hoog. We hadden er weer veel zin in. Het tijdstip was voor onze begrippen wel heel laat op de dag, 12:15 uur pas verzamelen. De E3 van Laakkwartier speelde voor ons, dus kon ik mezelf al een beetje gerustellen dat de E4 in ieder geval niet beter kon zijn.
Schijn bedriegt
Maar schijn bedriegt. Het maakt dus niet veel uit tegen welk E-elftal je moet, maar onze tegenstanders waren veel groter en beter. Het veldje waar we op speelden had ook afgekeurd kunnen worden. Boterzacht was het op veel plekken. Wat mij het meest verbaasde waren de beperkte afmetingen ervan. Even verderop lag een mooi kunstgrasveld dat tijdens onze wedstrijd onbespeeld bleef. Ik denk dat de E-spelers van Laakkwartier niet aan normale veldafmetingen gewend zijn. Bruno was er na een lang Zuid Amerikaans avontuur ook eindelijk weer bij. Hij maakte op geheel eigen wijze zijn entree door over een hoog hek te klimmen en zo het veld te betreden.
We konden nog zelfs iets eerder dan gepland beginnen. Ook hier was het weer moeilijk tellen voor de scheidsrechter. Wij hadden maar één wissel, en zij hadden er 3. Of 4. Of toch 2. Ik weet het niet precies. Wel duidelijk was dat er geen vaste keeper was. Bij ons wel, Yannick is niet meer uit het doel weg te denken, en ook vandaag begon hij direct weer met enkele prima reddingen. We zijn op de training wel gewend aan een klein veldje, maar dat is blijkbaar toch anders tijdens een wedstrijd.
Het was rommelig, en van kluitjesvoetbal kon je op dit veldje wel spreken. Helaas kon Yannick een mooi genomen corner niet goed verwerken, en zo werd het 1-0. We waren in de beginfase een beetje teveel onder de indruk van tegenstander. Na een kwartiertje spelen kwamen we ook eindelijk een paar keer in de aanval, en bleken met onze snelheid voorin best gevaarlijk te zijn. Bij een volgende snelle uitbraak ging Nick alleen door en rondde prima af, dus het was al snel weer gelijk.
Kleunden er aardig in
Yusuf, Timo en Bruno kleunden er aardig in en hielden lang stand. Aman, Bas, Nick en Isaiah begonnen ook steeds beter te spelen, en er leek geen vuiltje aan de blauwe lucht. Totdat vlak voor rust Laakkwartier met twee afstandschoten afstand nam. De laagstaande zon maakte het voor Yannick wel extra moeilijk. Hij moest de zon en de bal met zijn handen tegenhouden. Ruststand was dus 3-1.
Vervelend, maar volgens mij kon Kenrick dit nog wel repareren in de rust. Van een drankje was geen sprake, maar ze hebben hier ook geen Irene natuurlijk. Het valt me op dat bij de meeste van onze tegenstanders de moeders er nooit bij zijn. Het werd een korte rust, wat voor de koulijdende toeschouwers niet zo erg was. Wat wel erg was, was de tweede helft. Ik heb staan kijken, maar ik weet echt geen enkel hoogtepuntje te melden. Geen doelpunten en geen kansen. De jongens waren niet meer in staat om goed te voetballen.
De penalty's na afloop waren dan ook een verademing. Even lekker op het doel schieten. Mooie doelpunten en prima reddingen wisselden elkaar af. Het zakje chips is in 2015 lekker ook weer van de partij. Arina merkt na afloop terecht op dat het voor mij wel heel moeilijk zal worden hier een stukje over te schrijven. Ik heb net als de jongens mijn best gedaan, en dan gebeurt het wel eens dat het een keer wat minder gaat.
Jongens, volgende week met een compleet team gaan we gewoon weer eens 3 punten pakken!
Prettig weekend, Paul
