8 februari 2010 0:00
Steve de Jong
ERASMUS E3 - DUNO E3 uitslag 1-11
Warm aan gekleed, goed in gepakt kwamen we op plaats van bestemming aan. Wat op zich al een avontuur was. De expeditie kon beginnen. We liepen door bemiste velden naar een afgelegen gebied. Daar bevonden zich.....ja, je moest even goed focussen door de mist heen.....de tegenwoordig zelden in aktie komende zwartgroenige voetballers van de E3. Het waren weer pracht exemplaren. De jongens allemaal bronstig, klaar om te presteren, scoren....winnen. De dames sierlijk, klaar om al die heren van de rivaliserende partij compleet te dollen en het hoofd op hol te brengen. Het liefst tegelijkertijd zodat ze buiten adem achter blijven (toch Ezra?). Na wat turen en observeren kwamen we er achter dat de vaste rituelen van de groep al begonnen waren. De grote onpartijdige mannetjesdier had namelijk fluit geluiden ten gehore gebracht en als vanzelf komt alles in beweging. De eerste helft was het goed opletten want ze bleven toch nog een beetje schuw naar hun publiek toe. Ze begaven zich liever wat verder weg in de mist veel op het territorium van de andere groep. Ik liet me wel vertellen door meer ervaren observisten dat, dat juist goed was. Hoe vaker ze op het grondgebied van de anderen verbleven hoe meer kans ze hadden om aan te vallen en te scoren. En dat scoren gebeurde al vrij vlot. Het donker harig mannetje, Vincent genaamd, begon daar mee. Hij gaf de bal een flinke schop recht het doel in. Hij moest hebben gedacht, zo dat is alvast kadootje nummer een voor oma, het rijpere in bont gehulde vrouwtje genaamd Sonja, die op deze mistige dag in februari jarig was. De zwartgroenigen roken bloed. Ze hadden door, dat dit weleens hun dag zou kunnen worden. Ze bleven hun eigen rituelen volgen van mooi samenspel, goede passes en prima uitgekiende 1-2tjes. De zwartgroenigen die bekendstaan om hun eergevoel zijn niet ijdel. Dat bewees het jongste blondharige vrouwtje, genaamd Carmen wel weer, door een kans te laten schieten om zelf te scoren voor een betere kans van het langbenige blonde mannetje, genaamd Dylan. Hij stelde haar dan ook niet teleur en schoot hem vol zelfvertrouwen erin. Daar bleef het niet bij. Dit zeer bronstig mannetje heeft in totaal 4 keer gescoord. De tegenstanders waagde wat pogingen maar op een doelpunt na, die de zwartgroenigen totaal verrasten, en zeker de blauwlijvige mannetjeskeeper, genaamd Noah, die zich al stond te verheugen op de wasrituelen na dit spel, is het niet tot een echte strijd gekomen. De laatste minuten durfden de zwartgroenigen meer uit de mist te komen en begon er een ritueel, die je prijsschieten kan noemen. Zowat alle mannetjes kwamen tot scoren. Ook als dat bijna op de knieeen zittend moest gebeuren (toch Ruchir?). Het hippe bril dragend mannetje, genaamd Djilano heeft dan niet gescoord maar hij was zeker wel druk bezig voor de groep. Een van de doelpunten van het oorbel dragend mannetje, genaamd Joey, is bij hem begonnen. Hij zag Ruchir staan, die zag op zijn beurt dat Joey er goed voor stond en BAM!!! Hij zat!! Het zal dan ook niemand verbazen dat de zwartgroenigen met 11-1 hebben gewonnen. Met 3 doelpunten van Vincent, 1 doelpunt van Gio, 2 doelpunten van Joey,1 doelpunt van Ruchir en zoals al vermeld 4 doelpunten van Dylan. Ik hang mijn safaripak voor twee weken aan de kapstok maar ik wens jullie heel veel plezier de komende wedstrijden. Als het zo gaat als vandaag dan komen jullie er wel!!!
Groetjes Noraima
