Vandaag is het 14 maart, en dat betekent dat het internationale pi-dag is. In Amerika zeggen ze 3-14, dus de wiskundigen onder ons raken vandaag weer in vervoering van deze getallen. Voor heel ander publiek is het ook een interessante dag want het is vandaag ook internationale R. Kellydag. We gaan naar de wijk Oostbroek, daar ligt het sportpark al sinds 1933 tussen de huizen verstopt. Gisteren kregen we het bericht van Kenrick dat we om 9:30 uur moeten verzamelen.
Prima tijd voor de zaterdag. Het weer heeft zich ook aan de pi-dag aangepast; de temperatuur ligt rond de 3,14 graden. De wind haalt daar voor het gevoel zelfs nog iets vanaf. Bij aankomst zijn beide velden bezet, en we staan vol in de koude wind op het pad tussen de velden te wachten. Een oude man op een mooie scootmobiel spreekt mij aan. Hij vraagt of ik twee euro voor hem heb, omdat hij dakloos is. Dat is nou de enige vraag die ik niet had verwacht. Zeker niet op een sportpark. Ik vraag hem of ik kan pinnen. Zonder antwoord te geven rijdt hij weg. Ik besluit even naar de boven gelegen kantine te gaan. Ook hier is het alsof je gewoon een haagse portiektrap op loopt. Geheel in de stijl van de wijk. Het is binnen gelukkig wel lekker warm. Je kan ook het veld goed zien, maar nee hoor, voetbal moet je vanaf de zijlijn bekijken. Dus hup, de kou weer in. Na veel overleg wordt eindelijk besloten waar we kunnen spelen.
Musa en Yusuf zijn vandaag afwezig, evenals de fotocamera. Iets met een technische storing. Ik hoorde van Irene dat Yusuf een bruiloft ging vieren met echt een heleboel mensen. Ik weet niet hoe ze het doet, maar als je een vraag hebt, gewoon aan Irene stellen. Die weet alles. Eén wissel dus maar, en dat is gezien de kou ook wel lekker voor de andere jongens. Quick Steps, net als wij ook onderin de ranglijst te vinden, had meer spelers. Yannick in het doel natuurlijk, Isaiah, Bruno en Timo vormen de achterhoede, en Bas, Nick, Aman en Riley moeten voor het middenveld en de aanval zorgen. De eerste helft spelen we richting het bejaardentehuis, wat ook al weer leeg staat zo te zien. De vergrijzing neemt toe, dat zie ik ook aan m'n eigen haar, maar waar laten ze toch al die bejaarden? Misschien weet Irene het. Ondertussen is de bal lekker aan het rollen, en gelukkig voor ons vooral de goede kant op. Na een prima trainingsweek zit het positiespel er aardig in. Alle jongens waren er op de trainingen, en dat zie je direct in het prima veldspel terug. Nick laat ook nog even een prachtige schaar zien. De kansen stapelen zich op voor ons. De kleine keeper van Quick Steps keept goed, en weerhoudt ons van een voorsprong. Yannick heeft het rustig en houdt simpel de nul. Halverwege de eerste helft is het Isaiah die met een enorme knal in de verre hoek ons team eindelijk beloont. Eindelijk is ook wat hij roept. Hij scoort niet zo vaak. Scoren is leuk en belangrijk, maar je doet het met het hele team mannen.
Lang kunnen we niet genieten van de voorsprong, want geheel tegen verwachting scoort Quick Steps snel twee doelpunten. Een beetje vertwijfeld staan we met 2-1 achter als het rust is. Geheel onnodig op dat moment, want we domineerden bijna de hele eerste helft. Even bijpraten dan maar, en de puntjes weer op de i zetten. Als de tweede helft op het punt van beginnen staat komen er twee Quick Stepsdames met de drankjes aan. Met een dienblad gaan de dames alle jongens langs, leuk om te zien. De rust wordt dus met een paar minuten blessuretijd verlengd, en nadat Bruno zijn jas heeft uitgedaan kunnen we weer beginnen. We hebben het weer allemaal goed begrepen, en hebben bijna constant de bal. Kansen zijn er ook weer in grote getale, en de sporadische uitbraken van Quick Steps worden door Yannick onschadelijk gemaakt.
We hebben echter twee probleempjes: Timo heeft een blessure, en we scoren niet. Bas gaat achterin spelen, en pakt dit prima op. Eerste probleem opgelost, nu nog het scoringsprobleem. De tijd begint te dringen. Aman rakelings naast, en Riley vol op de lat. De spanning is bijna niet te verdragen. We krijgen van de prima scheids een vrije trap, op een mooie afstand van het doel. Nick twijfelt niet en ramt hem snoeihard in de kruising. Schitterend om te zien hoe dit gevierd wordt. 'Muur', roept Kenrick hierna in diverse talen. We moeten deze stand koesteren. De jongens weten wat hij bedoelt. Quick Steps baalt enorm, wat logisch is. Een Quick Stepsspeler krijgt onfortuinlijk een bal op zijn neus, en kan het bijna niet meer aan. Ik geef hem een (zak)doekje voor het bloeden. Hij weet niet van wijken en gaat met bloedneus gewoon verder. Als het al tijd is, ziet Nick de mee opgekomen Isaiah vrij staan, die de winnende er ook nog voor ons in knalt. Wat een climax! De Quick Stepsboys kunnen hun frustraties niet meer de baas en gaan een beetje door het lint. Wild zijn ze. De trainer krijgt ze bijna niet meer rustig. Kenrick maakt de tegenstander duidelijk dat winst en verlies dicht bij elkaar liggen, en dat wij dat als geen ander weten. Als het weer wat rustiger wordt kan de penaltyserie beginnen, en ook daar zijn we oppermachtig, mede door de fantastische reddingen van Yannick. Wat een keeper. Handjes geven gaat niet van harte, jammer, maar ja, wij hebben gewonnen, en dat is dik verdiend. De chips is er voor iedereen, ook voor Emma, het kleine zusje van Bruno.
Vandaag was er weer veel publiek voor onze jongens. Jullie krijgen trouwens allemaal de groeten van tante Cor uit Drenthe. Tante Cor, we hebben gewonnen!! We hadden drie doelpunten en veertien kansen, die pi-dag toch. En bij het verlaten van het veld snap ik waarom hier een wildrooster ligt.
Prettig weekend, Paul
