In de eerste wedstrijd was de thuisploeg de tegenstander. Hellevoetsluis maakte dankbaar gebruik van het feit, dat het DUNO-team nog niet helemaal op elkaar ingespeeld was, en zij waren dan ook de gevaarlijkste ploeg. Na een mooie solo ging het eerste schot nog voorlangs, maar even later was het verdiend 1-0. DUNO begon warm te draaien, en het eerste kansje was voor nieuwkomer Tony, maar de keeper wist zijn schot te keren. Niet lang daarna was het Grady die de kans kreeg na een voorzet van Jordy, maar opnieuw wist de keeper de gelijkmaker te voorkomen. Gelukkig wist Elian er 1-1 van te maken, al was er even discussie of het al dan niet buitenspel was. De scheidsrechter besliste in ons voordeel, en ook dat was verdiend. DUNO voelde dat er meer te halen was, en Danitsja was dichtbij een doelpunt na een corner van Robin. Haar kopbal ging net over. In één van de spaarzame tegenaanvallen van Hellevoetsluis, mocht Romano van geluk spreken dat de bal op de lat terechtkwam. Aan de andere kant een kans van Jordy na een voorzet van Elian maar zijn schot ging naast. Het was Elian die kort daarop een solo inzette, maar hij werd onreglementair gestuit. De scheidsrechter twijfelde niet en legde de bal op de stip. Robin verzilverde deze buitenkans (2-1). Dit was tevens het laatste wapenfeit van de wedstrijd en de drie punten waren binnen.
In de andere wedstrijd in de poule zagen we Oranje Wit tegen de verhouding in winnen van Spijkenisse, dankzij een doelpunt in de laatste minuut. Hellevoetsluis won gemakkelijk van Oranje Wit, en daarmee was eigenlijk duidelijk, dat wij in de eerste wedstrijd al een belangrijke stap hadden gezet op weg naar de eindoverwinning. Eén zwaluw maakt nog geen zomer, en er waren nog twee wedstrijden te gaan. Spijkenisse maakte het ons niet echt moeilijk in de volgende wedstrijd. Jordy maakte het eerste doelpunt, maar daarna was het tijd voor een onvervalst portie ‘Girlpower'. Eerst was het Melissa die met een mooie kopbal scoorde. Danitsja deed het nog eens dunnetjes over. Zij scoorde ook met het hoofd. Beide keren was Robin de aangever. Jordy maakte de laatste treffer (4-0). Spijkenisse kreeg nog één kans. Romano werd omspeeld, en om een doelpunt te voorkomen, tackelde hij de speler van achteren. Gelukkig voor hem was de scheidsrechter coulant, want een gele kaart was hier zeker op zijn plaats geweest. Nu kreeg hij een tweede kans om een doelpunt te voorkomen, en dat deed hij ook. Hij stopte de strafschop, waardoor de eindstand 4-0 werd.
Hellevoetsluis won in hun laatste wedstrijd ruim van Spijkenisse. DUNO had in de laatste wedstrijd aan een gelijkspel genoeg om de eindoverwinning in de wacht te slepen. Romano wilde in deze laatste wedstrijd van het seizoen ook wel een keer meevoetballen, en Robin vond het wel leuk om te gaan keepen. Het was Sem die in deze laatste wedstrijd een hoofdrol opeiste, want hij scoorde twee mooie doelpunten. Het mooiste doelpunt was echter van Grady, die met een prachtig lobje het laatste doelpunt van het seizoen wist te maken (3-0). Een degelijke overwinning, maar helaas niet de meest sportieve wedstrijd. Waar er twee kijven, hebben er twee schuld, maar onze DUNO-spelers moeten toch leren de kalmte te bewaren. Waarom ingaan op provocaties, of zelf gaan provoceren, als je al ruim voor staat. Een mooi aandachtspunt voor de trainers en begeleiders van volgend seizoen.
Het toernooi was voor DUNO succesvol verlopen, want ook de D2 (2e) en de D3 (1e) hadden een prima resultaat neergezet. Er werd dus nog even een groepsfoto gemaakt, en daarna zat het erop. Volgende week is het slotfeest, en daarna kunnen we vakantie gaan vieren. Het is een heftig seizoen geweest. Fijne vakantie allemaal.
Ruud Nobel
