D1 viert overwinning op Laakkwartier op grootse wijze

22 april 2011 0:00

Laakkwartier D1 - Duno D1 (1-2) Als we het ooit over een wedstrijd hebben waar we 3 punten hebben gestolen dan is het deze wedstrijd wel geweest. Op een zonnige morgen gaan we op weg naar Laakkwartier. De op één na laatst wedstrijd van een al zeer geslaagd seizoen. Als we aankomen op een voor ons bekend complex kom ik erf achter dat ik de tas met kleding op het veld heb laten staan. Dan maar in de witte shirts, zwarte broeken en Duno kousen starten. In de kleedkamer is het rustig en merk dat ze toch wat gespannen zijn. Na een hele goede warming up beginnen we aan de wedstrijd. Direct is zichtbaar dat Laakkwartier het niet zomaar weg gaat geven vandaag. Zij willen ook hun revanche op de verloren wedstrijd bij ons thuis. Ondanks de vele kansen, zelfs paal en lat, weten wij geen tegen goal te incasseren. Zelf creëren we amper kansen. Als de gast heren wat scherper hadden geschoten hadden we zomaar met 3-0 achter kunnen staan. Maar goed we gaan de rust in met een 0-0 stand. In de rust probeer ik er achter te komen wat er aan mankeert maar er is geen verklaring te vinden voor ons matige spel. Ik bereid de groep er tevens op voor dat ik ga wisselen en dat ik een betere 2de helft wil zien. Het gaat zeker een stuk beter en we krijgen zelfs een paar mooie kansen. Maar ook Laakkwartier blijft een goed voetballend ploegje. In deze fase van de 2de helft kon het alle kanten op gaan, maar het kwartje valt om in het voordeel van de thuisploeg. Door wat slap uitverdedigen wordt de bal hard voorbij Max geschoten. De 1-0 voor Laakkwartier is een feit. Door deze achterstand voor ik gelijk een wissel door en, mede door de achterstand, lijkt dit zijn effect te hebben. We hebben nog 10 minuten dus de ploeg gaat ineens 2 tempo's hoger spelen. Net voor tijd levert ons dat de gelijkmaker op. Wat een beauty was dit zeg. Een lange bal van Siebe wordt op Desley gespeeld, in de stuit lobt hij de bal over zijn verdediger heen en volleert de bal in één keer uit de lucht strak onder de lat. De ontlading is groot maar ook het besef dat ze niet veel tijd hebben om de wedstrijd nog in ons voordeel te beslissen. De laatste minuten zijn adembenemend, want ook Laakkwartier laat zich niet onbetuigd en scoort zowaar bijna de 2-1 net na onze goal. Als we al in de blessure tijd zitten gaat Siebe over links nog eens diep en op de achterlijn trekt hij scherp voor. Iedereen mist hem maar dan ineens staat daar onze kleine Abeltje die achter een polletje vandaan gekomen is en schiet de bal binnen. Als één grote kluwen kinderen liggen ze op elkaar van vreugde bij de corner vlag. Niet lang erna fluit de scheidsrechter zijn laatste signaal en is de buit binnen. Mijn constatering is dat Laakkwartier had moeten winnen maar de ongeschreven wet zegt dat als jezelf niet scoort de tegenstander het wel doet. Complimenten jongens. Als we de hele wedstrijd hadden gespeeld als de laatste 10 minuten had ik niet zo op mijn nagels hoeven bijten. Een altijd trotse trainer en leiders.