Gezien de eerdere uitslagen moesten er zelfs ook nog kansen liggen om ook een goed resultaat tegen onze tegenstander van vandaag, Quick D4, te kunnen boeken. Al snel bleken deze "haantjes" echter niet van plan zich zomaar gewonnen te geven: behendige spelertjes in de Quick-voorhoede stelden onze stoere DUNO-verdedigers regelmatig danig op de proef.
Kansen deden zich over en weer voor en DUNO mocht zich niet eens heel ongelukkig prijzen, dat de eerste helft doelpuntloos werd afgesloten. Maar bekend is inmiddels, dat DUNO het mooiste vaak voor het einde bewaart, dus de verwachtingen voor de tweede helft waren tamelijk hooggespannen.
En of die verwachtingen uitkwamen! Wat er in de limonade zat zullen we waarschijnlijk nooit weten, geheim van de kleedkamer, maar DUNO startte furieus in het tweede bedrijf.
Natuurlijk vocht Quick voor wat zij waard was en had uiteindelijk best nog wel een tegendoelpuntje verdiend, maar DUNO was nu duidelijk de bovenliggende partij. Langs de lijn konden we genieten van prima veldspel en combinaties van het thuisteam en Quick kon eigenlijk alleen nog maar achter de feiten aanlopen.
Waar het in de eerste helft vaak nog net niet lukte, ging het voor DUNO na rust ineens van een leien dakje leek het wel. Strakke schuivers, stiffies over de uitlopende keeper, we zagen het allemaal voorbij komen of het niets was. Ook Koen, debuterend na een blessure, pikte vandaag lekker zijn doelpuntje mee. Het elektronische scorebord bij de hoekvlag noteerde na twee keer dertig minuten tenslotte een 5-0 einduitslag, waaraan niets was af te doen.
Een prima teamprestatie, die uitzicht biedt op meer, dat zeker. Negen punten uit drie wedstrijden, wie had dat gedacht ! Maar, om nog maar een bekend oud-Hollands spreekwoord aan te halen: "Jetzt kommen die grossen Kamelen!". Met duels tegen mede-toppers als HBS en RAS voor de boeg gaan we de komende weken zien waar we als team echt staan.
Jullie hebben laten blijken dat jullie het niveau zeker aan kunnen en we zullen nu zien of het team nog verder boven zichzelf kan uitstijgen. Hoe het ook zij, aan het spelplezier en de onderlinge teamspirit kan het niet liggen, dat is nu al zeker!
Voor de foto's >>>
Sjaak Hof
