Eindelijk weer eens ouderwets voetbalweer vandaag: stromende regen, die gestaag naar beneden kwam en toeschouwers weggekropen onder kleurige paraplu's. Ziehier het decor waarin DUNO D2 vandaag moest afrekenen met SV Loosduinen D1.
Deze tegenstander was geen onbekende, zeker bij ons vijftal D2-spelers dat vorig jaar ook al in de D-categorie speelde. Toen lukte het meestal van de Madesteinbewoners, ook wel oneerbiedig 'Peenbuikers' genoemd, te winnen. Maar Loosduinen was inmiddels een jaartje groter gegroeid, dus ook hier gold dat we, als grotendeels eerstejaars team, niet teveel mochten uitgaan van resultaten uit het verleden.
Hoewel we dus opnieuw een fysiek sterkere tegenstander troffen, was DUNO in de beginfase zeker niet de mindere van de gasten. Ons middenveld liet soms leuk combinatiespel zien en er kwamen zelfs ook mogelijkheden om op voorsprong te komen. Helaas waren we niet al te trefzeker in de afwerking en langzaam maar zeker ging het spel zich steeds meer op de DUNO-helft afspelen.
Een aantal keren kropen we door het oog van de naald, zeker toen keeper Gio met zijn vingertoppen een zekere tegengoal voorkwam door de bal net tegen de paal te tikken. Even daarvoor had iedereen het Loosduinse doelpunt ook al geteld, maar met een uiterste inspanning wist een DUNO-verdediger de bal nog van de lijn te halen. De ruststand zou door de legendarische Frits van Turenhout, ware het niet dat hij inmiddels alweer tien jaar niet meer onder ons is, dan ook zijn aangekondigd als een typische "null-null". We hadden een leuke, sportieve eerste helft gezien, hoewel de sfeer onder een aantal Loosduinen-aanhangers nogal mopperig en nou niet echt positief was. Vreemd, maar gelukkig speelden deze bozige volwassenen zelf niet mee in de wedstrijd.
In de tweede helft kende DUNO hier en daar wat omzettingen. Dat was beslist even wennen en Loosduinen maakte hier slim gebruik van om de wedstrijd in een mum van tijd naar zich toe te trekken. Voordat we wisten wat er gebeurde stond het 0-3 en was de wedstrijd feitelijk gelopen. Om verdere schade te beperken werd Craig opnieuw als centrale verdediger ingebracht en, het moet gezegd, onze mannen lieten de koppies ondanks deze dreigende nieuwe tegenslag niet hangen. DUNO knokte voor wat zij waard was en, ook al hoefden zij niet meer zo nodig, de tegenstander moest op zijn tellen blijven passen.
Ook David mocht opnieuw zijn opwachting maken, als verdediger in de spits, evenals rechteraanvaller Djordi, zodat in een alles-of-niets offensief maximale druk naar voren gezet kon worden. Dat leidde tot een verdiende tegentreffer na goed doorbuffelen van David en we gingen er met zijn allen nog eens goed voor staan. Staan, want van zitten kreeg je vandaag een nat achterwerk, dus dat deden we maar niet.Bij Loosduinen was het beste er een beetje vanaf, maar DUNO slaagde er helaas niet meer in om de spanning nog echt terug te brengen. Verder dan een terecht wegens buitenspel afgekeurd doelpunt kwamen we niet, zodat we opnieuw met lege handen stonden.
Jammer, zeker gezien het vertoonde spel in met name de eerste helft. Dat geeft aan de andere kant weer goede hoop, in combinatie met de getoonde vechtlust aan het einde van de wedstrijd.
Komende woensdag oefenen tegen GDA D2, waarna we volgend weekend mogen afreizen naar Hoek van Holland om het op te nemen tegen HVC'10 D1. Ongetwijfeld ook een geduchte tegenstander, maar ze gaan zeker een keer komen, die punten. Helaas, dit keer geen foto's, want de fotograaf was vandaag verhinderd. Ook in dit opzicht geldt: volgende keer hopelijk beter.....
Sjaak Hof
