Scheveningen uit of thuis scheelde daarbij wel een behoorlijke slok op een borrel: thuis hadden we de bekerwedstrijd nog gewonnen, om twee weken later op Houtrust kansloos met 8-1 ten onder te gaan. Het thuisvoordeel had de Scheveningers destijds blijkbaar zulke inspiratie gegeven, dat het team een ware metamorfose had ondergaan. Sommigen beweerden dat die dag zelfs het uiterlijk van veel spelers ingrijpend was veranderd, laten we het maar op de mysterieuze krachten in de sport houden.
Gelukkig speelden we nu thuis, maar dat weerhield de gasten er niet van om al snel een flink veldoverwicht te creëren. Ze begonnen simpelweg feller en met meer overtuiging aan de wedstrijd dan het wat schuchter ogende DUNO. Met de lange bal probeerde het thuisteam af en toe in de buurt van de Scheveningse goal te komen, maar vooralsnog slaagden de DUNO-aanvallers er niet in echt dreigend te worden. Vooral in de duels moest DUNO het vaak afleggen tegen de gedreven en vanaf de zijlijn indringend gecoachte gasten. Na een paar bloedstollende momenten bij het DUNO-doel moest het op enig moment wel een keer misgaan en dat gebeurde dan ook. Uit een onoverzichtelijke situatie, waarbij de verdedigers wat te aarzelend optraden, kon een Scheveningen-aanvaller de op dat moment zonder meer verdiende 0-1 achter de kansloze Gio rossen.
Het leek een heel moeilijk ochtendje te gaan worden voor onze D2, maar wonderwel stokte plots de Scheveningse aanvalsmachine. Dat gaf DUNO in ieder geval de kans om zonder verdere kleerscheuren de rust te halen. Al eerder hadden we het over de mysterieuze krachten in de sport. Wat er in de kleedkamer gebeurd en gezegd is, we zullen het nooit weten, maar het spelbeeld ging in de tweede helft behoorlijk op zijn kop. DUNO had een paar positionele omzettingen gedaan en toonde zich nu ineens de bovenliggende partij. Of Scheveningen het wel een beetje geloofde of dat men in de eerste helft iets teveel met de krachten had gesmeten bleef onduidelijk. Waar het thuisteam voor rust kansloos leek, moest nu Scheveningen vooral de DUNO-spelers achterna lopen.
Ondanks het veldoverwicht ontbrak het DUNO vaak net aan de juiste eindpass om echt gevaarlijk te kunnen worden tegenover de imposant ogende Scheveningse keeper. Een keeper die op de juiste momenten bovendien in staat bleek de druk voor zijn teamgenoten van de ketel te halen, onder andere door zijn uittrappen moeiteloos ver op de helft van DUNO te plaatsen. Het zijn dit soort, met name fysieke, verschillen die in wedstrijden als deze net het verschil maken. DUNO werkte hard, gaf achterin vrijwel niets meer weg, maar kwam in offensief opzicht uiteindelijk niet verder dan enkele hoekschoppen en afstandsschoten, die aan het Scheveningse doel voorbij gingen.
Helaas verloren dus, ditmaal slechts een miniem verlies, maar het levert in ieder geval geen punten op. Wel het vertrouwen dat het team in de tweede helft de nodige veerkracht heeft getoond. Misschien speelde het resultaat in de uitwedstrijd ons in de beginfase toch nog teveel parten, waardoor we te voorzichtig begonnen.
Uit of thuis, het bleek tegen deze tegenstander uiteindelijk toch een wereld van verschil. Laat dat ook het uitgangspunt zijn tegen de tegenstander van komende week: HVC'10. Ook aan die uitwedstrijd bewaren we qua resultaat immers niet al te beste herinneringen. Ditmaal hopelijk wel onder een prettig voorjaarszonnetje zien we op de eerste lentedag uit naar een mooie pot voetbal!
De foto's van de wedstrijd >>>
Sjaak Hof
