Eerste plaats D3 bij toernooi GDA

30 april 2011 0:00

Een zonnige Koninginnedag was het decor voor een goed bezet D3 toernooi bij onze gastheren van GDA. Bijna ons voltallige team was aanwezig. Na een derde plaats verleden week bij Celeritas waren onze DUNO leeuwen en leeuwin vol goede moed en vol vertrouwen dat het toch eens moest gebeuren. De eerste wedstrijd was tegen VCS een tegenstander die wij in de competitie tweemaal hadden getroffen en evenzo vaak van hadden verloren. De intentie was al gauw duidelijk. Even iets rechtzetten. Na wat aftasten kwamen onze jongens en meid wat meer in hun ritme. De bal ging gemakkelijker rond. Onze verdedigers hadden goed door dat zij de linies gesloten moesten houden en niet blind naar voren rennen. Ook Diego stond vol vuur zijn team aanwijzingen toe te schreeuwen. Kortom wij waren bij de les. Dat werd dan ook beloond. Na een vlotte aanval kwam de bal bij (wie anders) Giovanni die met een mooi schot vanaf de zijkant strafschop gebied de 1-0 scoorde. Deed VCS dan helemaal niets terug? Jazeker. Zij wilden zich niet zomaar laten wegspelen en gooiden er een schepje bovenop. Zo ontstond voor de rust toch nog wat druk op ons doel. Alle hens aan dek dus. Het resultaat was een vrije trap voor VCS. Iedereen in het strafschopgebied en Damian (met zijn keepersinstict) ging Diego helpen door bij de tweede paal te gaan staan. De vrije trap werd genomen en gedragen door de wind zeilde de bal inderdaad naar de tweede pal over de keeper heen. Damian sprong om de bal weg te koppen maar de bal was net iets te hoog:1-1. Hij bleef sportief door te willen koppen want met een klein hand je erbij was de bal misschien naast gegaan. Of was er een penalty gegeven. Net wat de scheidsrechter had gezien. De ruststand was dan ook 1-1.
De tweede helft was eigenlijk een kopie van de eerste. Veel druk van DUNO en soms gevaarlijke uitvallen van VCS. Totdat DUNO een strafschop mocht nemen. Een speler van VCS dacht dat de bal over da achterlijn was geweest en ving de voorzet op. Ruben onze reus ging achter de bal staan. Aanloop en--------loeihard tegen de lat en zo over het doel. Het bleef dus 1-1.Of toch niet? Nee, want Bas dacht daar anders over. Na wat hen en weer geknal was hij degene die dacht te weten waar het doel stond en fraai scoorde: 2-1 Deze stand kwam niet meer in gevaar zodat onze eerste partij 3 punten opleverde.
Na enige tijd wachten moesten wij voor de tweede wedstrijd aantreden tegen onze gastheren GDA op veld 1. De eerste overwinning had de jongens en meid kennelijk zo goed gedaan dat zij vanaf het beginsignaal de touwtjes in handen namen. Een soepel lopende aanval bracht ja hoor alweer Giovanni in de 2e minuut in scoringspositie en weer raak: 1-0. DUNO combineerde er lustig op los met als enige verwijt dat de bal niet snel genoeg werd doorgespeeld zodat zeer mooie kansen niet benut werden. Uiteindelijk werd er na leuk combinatiespel een dieptepass gegeven naar, jullie raden het al, Giovanni die er alleen tussendoor ging en de keeper omspeelde, scoorde en de stand dus op 2-0 bracht. Dit was tevens de ruststand.
Over de tweede helft is niet zoveel te vertellen. Het was DUNO wat de klok sloeg maar de mooiste kansen gingen verloren. Jammer want bij een toernooi kan het doelsaldo ook doorslaggevend zijn. Maar goed weer 3 punten. Totaal op 6 punten. Alles hing nu af van de laatste wedstrijd. Die tegenstander was ook al een oude bekende en zeker niet de minste. Ook deze ploeg Escamp hadden wij tweemaal in de competitie getroffen. Een zeer moeilijk te bespelen ploeg. Nu was de stand zodanig dat wij aan een gelijkspel genoeg hadden om toernooiwinnaar te worden. Nu moet je altijd van eigen kracht uitgaan en wetende dat onze verdediging niet de snelste is niet naar achteren gaan leunen. Dat deden wij in het begin wel. Wij lieten Escamp te veel in ons strafschopgebied komen zodat er regelmatig de nodige paniek uitbrak bij het uitverdedigen. Dat leverde Escamp diverse mogelijkheden op om te schieten terwijl de opdracht was 'laat ze niet schieten'. Nou dat lieten wij in eerste instantie wel toe. Gevolg een poeier van grote afstand die met de wind in de rug over Diego en net onder de lat in het doel verdween. Een mooi doelpunt zij het wat lucky maar dat hoort ook bij voetbal. Dat was toch het teken dat DUNO weer wat meer ging voetballen. De combinaties gingen weer wat lopen wat weer tot gevolg had dat Giovanni de diepte werd ingestuurd. Beheerst maakte hij de stand weer gelijk: 1-1. Wij roken onze kans. De druk werd opgevoerd onder leiding van de fanatiek coachende Arjun onze trainer. Na een korte belegering scoorde Joep fraai de 2-1.Tevens de ruststand.
Nog een helft en de strijd was echt nog niet gestreden. De tweede helft stond bol van de spanning. Werd het 2-2 of hielden wij stand. Doordat Escamp ruimte weggaf werden onze voorwaartsen minder gedekt en konden de vleugelspelers ook wat meer opkomen. Na nog een mooie redding op de doellijn van Damian was het voornamelijk DUNO die de kansen kreeg. Diverse corners leverde helaas niets op. Nog steeds 2-1 voor DUNO. Toen kwam er weer een huzarenstukje van, ja echt waar, Giovanni. Hij werd op rechts aangespeeld bleef tegenstanders dollen kwam bijna op de achterlijn en scoorde a la van Basten de 3-1. Zo vlak voor tijd mochten wij dat niet meer uit handen geven. Toen het eindsignaal klonk was het gejuich dan ook niet van de lucht. Wat een ontlading.
EINDSTAND 1 DUNO D3
2 VCS
3 ESCAMP
4 GDA
Jongens en meid van D3 Jullie hebben een heel mooi toernooi gespeeld. Het was onder leiding van Arjun en zijn assistent een prima teamprestatie. Jullie hebben een echte topscoorder in jullie midden. GIOVANNI. En als wij eerlijk zijn is hij DE MAN VAN HET TOERNOOI. 5 van de 7 doelpunten gemaakt. Fantastisch Gio van harte gefeliciteerd. Maar jullie allemaal PROFICIAT PROFICIAT PROFICIAT. Na afloop was alleen DUNO nog aanwezig om de beker in ontvangst te nemen. Maar dat deden jullie met de allure van een echte kampioen. Allemaal aanwezig en keurig in het DUNO tenue. Tot slot allemaal met de beker op de foto. Ik wil ook de ouders bedanken die op deze zonnige dag toch maar aanwezig waren om het team naar de overwinning te schreeuwen. En dat deden jullie en ik niet in het minst. Nog een mooi weekend thuis of op de camping en tot dinsdag op de training. Want Kursat zei het al wij kunnen er nog 3 winnen. Nou 1 hebben we al binnen en over 14 dagen naar Be Fair.
Een supporter