Afgelopen week op de trainen had ik er bij onze D5 bikkels al op gehamerd dat we zaterdag tegen de koploper uit de poule Quintus moesten spelen. Quintus, een superleuk team waar we al eerder een uitwedstrijd hadden gespeeld die we gewoon te vroeg uit handen hadden gegeven en daardoor een klein verlies moesten accepteren.Ondanks dat het een superleuk elftal is met een gezellige fanatieke coach en een gezellige maar nog veel fanatiekere vlagger :-), had dit team in de competitie een klein iets dat toch stekelig overkwam. Dit team had nog nooit een nederlaag te incasseren gehad, 1 gelijk spel en de rest gewonnen.
Een fanatieke coach wil dan natuurlijk niets liever dat de stekende 0 die bij verloren staat vermeld in een eigenwijze 1 verandert. Als we kijken naar ons team en de wedstrijd die we eerder tegen hen gespeeld hadden, moest het zeker tot de mogelijkheden gaan behoren omdat, wanneer we op volle sterkte zijn, ons een uur lang focussen op waar we mee bezig zijn, we toch echt een mooie wedstrijd aan onze supporters en aan onze tegenstanders kunnen laten zien. Helaas hadden we vorige week enkele spelers moeten missen tijdens de training wegens ziekte en andere redenen en de kans was er dan ook dat we niet op volle sterkte konden aantreden. Enkele gaten moesten we dus gaan opvullen en dat bleek niet voor niets te zijn geweest want sommige zieken waren gewoon (tot hun eigen verdriet) niet in staat de wedstrijd te spelen.
In de kleedkamer de opstelling gemaakt en aangegeven dat we scherp moesten zijn en scherp moesten blijven. In hoog tempo spelen en zeker niet pingelen maar samen moesten werken. Daarnaast aangegeven dat we vanaf het begin de druk op de ketel moesten houden.
Om kwart voor negen in de druipende regen was de aftrap. Wat er gebeurde was dat dat de druk vanaf het begin goed op de tegenstander werd gezet. Binnen de kortste keren was het eerste goal gevallen. de tegenstander ontwaakte en begon gelijk de druk binnen het team op te voeren maar dit resulteerde enkel in het feit dat wij de druk nog verder gingen opvoeren en de tegenstander het vrijwel onmogelijk maakte om van hun eigen helft te kunnen komen. Quintus werd gevaarlijker daardoor maar wij besloten daar nog een schepje bovenop te doen en nog gevaarlijker te worden dan we al waren.
We speelden snel en behendig en zelfs de kleinste fout die onze tegenstander maakte werd genadeloos afgestraft. Het tweede goal was een feit en vanaf dat moment begonnen zich de eerste kleine barstjes te laten zien in het team van Quintus. Daar waar de kontjes naar elkaar toe in beginsel nog lang waren, werden ze telkens iets korter maar dat neemt niet weg dat onze tegenstander goed bleef voetballen. Ze braken zelfs een paar keer door op onze helft maar ook de verdediging en onze keeper waren uiterst geconcentreerd en lieten zich niet uit het spel halen. Wij bleven net een tandje sneller sneller en beter spelen. Na ons derde doelpunt gaven ze nog niet op en ook onze tegenstander Quintus bleef lekker ballen. Met drie nul gingen we de rust in en in de kleedkamer hebben we de eerste helft besproken en gezegd dat we net zo goed moeten blijven ballen als in de eerste helft. Quintus stond op het punt te "breken". Daarvan zagen we in de eerste helft de eerste barstjes in ontstaan. Als je nog geen een wedstrijd hebt weggeven en alleen maar wint en slechts een keer gelijk speelt, is een achterstand van maar liefst 3-0 een echte gifbeker.
De tweede helft begon en weer zette DUNO van meet af aan druk op onze tegenstander die halsstarrig goed bleef voetballen maar wij waren gewoon net iets sneller :-) Daarnaast moest de gifbeker die wij hen op sportieve wijze boden tot op den bodem leeg gedronken gaan worden. Dat de klad in het spel kwam, lag in de lijn der verwachting want de lontjes onderling werden korter en korter en dan ontstaat er een situatie dat een tegenstander feitelijk tegen zichzelf aan het bikkelen is. Hoewel ze in de eerste helft flinke tegenstand boden door de bal goed rond te laten gaan en de breedte van het veld te benutten, ging het samenspel (kijken wie vrij stond zodat je het spel simpel houd) steeds minder waardoor er wederom voor ons kansen gecreëerd werden die we super benut hebben. De teller ging van 3-0 naar 4,5,6 en uiteindelijk naar maar liefst 7-0 waarmee voor hen de gifbeker tot op den bodem leeg was gedronken. Mijn complimenten aan onze spelers die voor onze supporters, ondanks dat de weergoden zeker niet op onze hand waren, toch maar een hele fraaie wedstrijd hebben aangeboden waarvan echt genoten is.
Als trainer ben ik ook heel blij al was het maar om van die stekende 0 van verloren partijen een 1 te zien zal zijn :-) Natuurlijk wil ik ook zeker van de gelegenheid gebruik maken onze de DUNO bikkels Issam, Elian en Joel hartelijk te danken voor het feit dat we ondanks de afmeldingen met een compleet team inclusief wissels de partij hebben kunnen spelen. Het was een mooie wedstrijd en daarnaast een hele gezellige wedstrijd waar sprake was van onderling respect en lol en plezier waar het feitelijk om draait. Dit plezier en saamhorigheid was goed terug te zien in het spel wat gezorgd heeft voor een heel fraai resultaat. Trots op jullie allemaal en stuk voor stuk!
Tot maandag op de training!
Bob Boogert
