DUNO ging als een raket van start, en voor de thuisploeg goed en wel doorhad dat de wedstrijd begonnen was, stonden onze helden al met 0-1 voor. Elian gaf een mooie steekpass op Giovanni, die met een goede actie zijn directe tegenstander afschudde, en de bal met een fraaie voetbeweging over de uitlopende keeper heen schoot. Dat was nog eens een mooie binnenkomer, maar als we hadden gedacht, dat we de tegenstander daarmee zouden verontrusten, hadden we het mis.
Met netjes verzorgd voetbal ging Wilhelmus op jacht naar de gelijkmaker. Onze verdediging wankelde, maar we hadden het geluk, dat het vizier van de Wilhelmus-aanvallers nog niet echt op scherp stond. We konden dan ook voor rust drie grote kansen voor de thuisploeg noteren, maar we kwamen keer op keer met de schrik vrij. Het spel speelde zich dan ook voornamelijk af op de helft van DUNO, en we kwamen er maar heel spaarzaam uit, wat nog wel leidde tot kansen voor Daniel (met een kopbal naast) en Giovanni, die net voorlangs schoot.
Het was inmiddels aardig aan het regenen, en de ouders zochten even de beschutting van de kantine om weer op te drogen en op te warmen. Op de weg terug naar het veld bleek dat ze alweer begonnen waren, en we zagen een aanval van Wilhelmus net voorlangs gaan. We waren nog opgelucht aan het ademhalen, toen Wilhelmus wel trefzeker was en verdiend op gelijke hoogte kwam (1-1). Blijkbaar had de thuisploeg dit zetje nodig, want een corner werd prima ingekopt, en DUNO stond achter (2-1). De beer was los, want een snelle uitbraak leverde opnieuw een treffer op (3-1). Gelukkig kon Gio met een mooie redding een grotere achterstand voorkomen.
Even later voor het eerst na rust een fraaie aanval van DUNO. Uitblinker Lars gaf de bal aan Elian, die Justin bediende. Zijn schot ging fraai in de kruising, maar werd afgefloten voor buitenspel. DUNO protesteerde (uiteraard, want dat hoort immers bij het voetbal), maar vanaf onze positie konden we goed zien dat de uitstekende scheidsrechter het ook ditmaal juist had. Het was wel heel jammer, want de aansluitingstreffer had misschien voor zelfvertrouwen en een mooi slotoffensief kunnen zorgen, maar ondanks mogelijkheden voor Sem (naast), Giovanni (keeper) en Issam (vrije schop net over), was merkbaar, dat onze helden er niet echt meer in geloofden. Een vrije schop voor Wilhelmus, en alert reageren bij een te korte terugspeelbal, zorgden ervoor dat de uitslag uiteindelijk tamelijk dramatisch werd (5-1).
DUNO is weer even met beide benen op de grond gezet. In de tweede helft zijn ze voetballend overklast. Er zijn genoeg aanknopingspunten voor de trainers om aan te werken, zodat we hopelijk volgende week de draad weer kunnen oppakken, als er thuis gespeeld wordt tegen TAC'90.
Voor de foto's
>>>