Het toernooi was goed georganiseerd, het weer was prima en iedereen was er. Vanuit de D1 waren Justin en Boris aanwezig. Heren, bedankt voor de inzet.
Het waren geen alledaagse tegenstanders. Allereerst natuurlijk de thuisploeg VUC, de Koninklijke HFC uit Haarlem (opgericht in 1879), SJC uit Noordwijk, Hercules uit Utrecht en Graaf Willem II VAC.
DUNO begon tegen HFC. Het begin was aardig, maar het was HFC dat als eerste scoorde. Dat hebben we dit seizoen wel vaker gezien. DUNO kreeg zeker kansen om wat aan deze achterstand te doen. Yordi schoot over, Olav kopte over uit een corner van Elian, en Marciano kreeg een mooie kans, maar wachtte iets te lang met schieten. Aan de andere kant moest Gio nog een keer handelend optreden, maar gescoord werd er niet meer.
In de tweede wedstrijd was SJC de tegenstander. Zij hadden de eerste wedstrijd van de thuisploeg verloren, dus als we nog een rol van betekenis wilden spelen, moest dat nu gebeuren. We moeten echter constateren, dat dit veruit de slechtste wedstrijd van onze helden was, want we gingen roemloos ten onder met 3-0.
In de derde wedstrijd was Hercules de tegenstander. Dit was niet de ploeg uit onze eigen regio, maar een ploeg uit Utrecht. Harry besloot met een fantasie-opstelling te gaan spelen, en dat pakte nog aardig uit. Het was Hercules dat als eerste scoorde, maar DUNO kwam goed terug in de wedstrijd nadat Basten Olav had bediend. Laatstgenoemde scoorde beheerst (1-1). Het leverde uiteindelijk toch geen punt op, aangezien één van de spelers van Hercules vanuit een corner vrijuit de 2-1 kon inkoppen.
Na afloop van deze wedstrijd riep Harry iedereen bij elkaar, en werden een aantal mensen in het zonnetje gezet. Tom voor het iedere week als grensrechter optreden, Valesca vanwege het doen van de was, en ook ik mocht naar voren om een cadeau in ontvangst te nemen vanwege de looptrainingen. Vanuit deze plek nogmaals hartelijk bedankt. Ik ben er blij mee, maar het was niet nodig geweest.
Met nog twee wedstrijden te gaan, was de motivatie inmiddels flink gedaald. Toch werd er tegen de thuisploeg zeker niet slecht gespeeld. DUNO nam zelfs brutaal de leiding na een fraaie kopbal van Issam uit een voorzet van Jay. Vuc kwam goed terug op het hobbelige veld, en het tweede doelpunt was een fraai afstandsschot. Het had nog erger kunnen worden, want met een fraai lobje werd de bal over de uitlopende Gio heen gespeeld. Het veld was ons ditmaal goed gezind, want de bal stuitte vlak voor het doel vreemd op, en verdween via de lat over het doel.
Het toernooi was eigenlijk exemplarisch voor het seizoen dat DUNO heeft gehad. Soms werd er best aardig gespeeld, maar te vaak hebben we doelpunten te gemakkelijk weggegeven. In de competitie hebben we de laatste wedstrijd gelijk gespeeld, en blijkbaar had Harry dit scenario ook bij het toernooi voor ogen, want hij nam de spelers mee naar de kleedkamer voor een peptalk.
Graaf Willem II VAC was de laatste tegenstander, en blijkbaar misten de woorden van Harry de uitwerking niet, want in de laatste wedstrijd werd er goed gespeeld. Olav was de strateeg achterin, die er voor zorgde dat er niemand doorkwam, zodat voor het eerst vandaag de 0 werd gehouden. Voorin waren een paar aardige combinaties te zien, en dat leidde tot een doelpunt van Marciano, die alert reageerde na een schot van Basten, die op zijn beurt weer door Justin werd bediend.
In de laatste minuut kreeg DUNO nog een terechte penalty, nadat Elian was gevloerd. Hij nam zelf plaats achter de bal en schoot gedecideerd in de hoek.
Het maakte voor de stand niet meer uit, maar het is toch wel leuker om zo te eindigen, dan roemloos ten onder te gaan. Over de prijsuitreiking kan ik niets vertellen, want er staat morgen weer een Wiskunde SO op het programma. Het leven van een Havo-scholier gaat niet over rozen... (maar ik hoorde uit andere bronnen dat Sadi nog een mooie bal van VUC ontving voor zijn blessure en Olav - als enige - netjes voor de microfoon de organisatie bedankte, leuk!)
Volgende week is het toernooi uit bij de Soccer Boys.
Ruud Nobel
