In SVH troffen we een tegenstander die in de eerste competitiewedstrijd tegen een flinke nederlaag was opgelopen. Als we willen meedoen voor de eerste plaats, moest deze wedstrijd dus gewonnen worden. De weersomstandigheden waren goed. De zon scheen volop, en het voelde haast lenteachtig aan. Helaas werd er niet op kunstgras gespeeld, maar op veld 2, dat door de winterse omstandigheden toch wel wat averij had opgelopen. Bij de tegenstander stond een enorm grote keeper in het doel, hetgeen de wenkbrauwen bij onze jongens wel wat deed fronsen. Hij zou ook een bepalende rol gaan spelen in deze wedstrijd.
De scheidsrechter leek zo uit een jaren-70-film te zijn gestapt. Er was aan de kant van SVH geen grensrechter, en dus moest één van de reserves de vlaggenstok hanteren. Dit is een bewuste woordkeuze, want het was ook niet meer dan een stok. De vlag ontbrak. Helaas was van het getrainde weinig blijven hangen, en we zagen de bal regelmatig naar voren worden getrapt zonder ogenschijnlijk doel. Aangezien de tegenstander dezelfde tactiek hanteerde, was er voor de fijnproevers weinig te beleven aan deze wedstrijd. Bovendien denk ik dat de middenvelders vanavond kramp in hun nek hebben van het kijken naar de bal die iedere keer over hun heen vloog richting de voorhoede. DUNO had iets teveel ontzag voor de grote keeper, want kansen kregen we genoeg. Elian was de eerste die het mocht proberen na een voorzet van Issam, maar hij kwam niet tot scoren. Issam lukte het wel, al had hij twee pogingen nodig.
Dit had de broodnodige rust moeten geven, want deze tegenstander moest absoluut te pakken zijn. Helaas bleef DUNO volharden in het zelfde spelletje, waardoor de tegenstander in het zadel geholpen werd. Een foutje achterin leek nog door Kavish van de doellijn gehaald te gaan worden, maar hij gaf juist het beslissende zetje, en het stond weer gelijk (1-1). Voor rust had Issam nog een kans om de voorsprong weer terug te pakken, maar hij stuitte op de keeper. De opdracht leek simpel voor de tweede helft. Iets meer rust in het spel brengen, iets meer opbouwen, zodat de creatieve spelers iets meer de kans zouden krijgen om vat op de wedstrijd te krijgen. Het was echter SVH dat het offensief even naar zich toe dacht te trekken, maar zij waren voetballend ook niet bij machte om een vuist te maken. DUNO nam daarna wel wat meer het initiatief, en Justin kreeg twee kansen, waarbij met name de tweede tot een doelpunt had kunnen leiden. Zijn stiftje ging naast.
Hierna volgde een curieus moment dat de sfeer voor de rest van de wedstrijd zou bepalen. Blijkbaar was de keeper geblesseerd geraakt, maar aangezien het spel zich niet rond het doel afspeelde, had niemand het in de gaten. Issam profiteerde, en schoot de bal in het lege doel. De grensrechter had gevlagd, en de scheidsrechter besloot het doelpunt niet te honoreren. Hierna verloor hij ook een beetje de greep op de wedstrijd, waardoor het spel vaak stil kwam te liggen, er wat onvriendelijkheden over en weer werden geuit, en er van voetbal nog minder terechtkwam dan daarvoor.
Er volgde nog een keiharde overtreding op Giovanni, die direct met rood werd bestraft. De vrije schop leverde helaas niets op. Er was nog wat tijd om de overtalsituatie te benutten, maar de grootste kans was aan de andere kant. Gelukkig wist Gio met een prachtige reflex een doelpunt te voorkomen. De einduitslag was 1-1, en DUNO had het gevoel twee punten te hebben laten liggen. Volgende week is er geen wedstrijd.
