14 oktober 2017 0:00
Henk Ruijl
DUNO 1 - Hercules 1 1-2 (1-1), zaterdag 14 oktober 2017
Het verschil tussen koploper Hercules en DUNO 1 bedraagt na vandaag acht punten en da's best veel na vier duels. Maar om nou te zeggen dat dit kloofje ook te zien was tijdens de onderlinge ontmoeting op Haagsche Dynamiek vandaag? Nou, nee. O zeker, Hercules heeft een elftal vol virtuoze voetballers en ook nog eens spelers die zo snel accelereren dat Max Verstappen er jaloers op zou zijn. Maar DUNO kon de ongeslagen lijstaanvoerder eigenlijk heel goed volgen, was na de doelwisseling zelfs de bovenliggende partij - en verloor toch.
Waar dat 'm nou in zat? In elk geval niet in de strafschoppen. Die werden eerlijk verdeeld over beide ploegen, scheidsrechter Isri gaf er voor rust (45ste minuut) een aan DUNO en in de 64ste minuut mocht Hercules vanaf elf meter aanleggen. Beide keren na vrijwel identieke gevallen van hands. Waar DUNO daar de eerste keer om jubelde, konden we de tweede maal, toen Evert Steinvoort ongelukkig zwaaide, wel door de grond zakken. Doelman Jeffrey van Vliet jaste de bal toen nog bijna uit zijn doel, maar kwam centimeters te kort. Brian Bloemink was namens DUNO de toegejuichte doelpuntenmaker. Hieronder in een minuut zijn rake trap. (lees hieronder verder)
Nee, het verschil zat 'm simpelweg in het iets effectiever omgaan met de kansen. Waar DUNO er tegen de koploper liefst een handvol kreeg (en niet scoorde), was Hercules wel trefzeker. Zoals in de 30ste minuut. Pech hadden we toen wel. Evert Steinvoort moest heel even met een blessure naar de kant en zijn tot dan stoere optreden in de defensie werd node gemist. Hercules profiteerde, overigens op een formidabel knappe wijze: invaller Rudy Gell de la Cruz soleerde slim door de verdediging, bracht verdediger Michael Toet en passant nog een schopje toe (maar mocht wel doorlopen van arbiter Isri) en schoot snoeihard in: 0-1.
Kartrekkers
Het zou de waarheid geweld aan doen om te zeggen dat die voorsprong uit de lucht kwam vallen. Want hoe goed DUNO ook verweer voerde, net als vorige week met Koen Zonneveld en Rodion Pont als kartrekkers op het middenveld, Hercules was al een paar maal dichtbij de openingsgoal geweest. En drong stevig aan. In de achtste minuut zelfs al, maar de treffer werd geannuleerd, omdat invaller-grens Patrick Nutbeij attent vlagde. Waarmee overigens niet gezegd is dat Maarten Speets dat gewoonlijk niet doet, maar Speets stond nu op het dakterras te analyseren (en meer) en Nutbeij mocht het langs de lijnen doen.
Met Jeffrey van Vliet, Joeri van Leeuwen, Evert Steinvoort, Ray Hack, Michael Toet, Koen Zonneveld, Donny van den Hoogenband, Jordy Navarro, Brian Bloemink, Rodion Pont en Elyseo van de Graaf stonden er trouwens weer elf heel sterke DUNO-voetballers in het veld. Mooi om te zien ook hoe zij - voor voor de rust, daarna meer moegestreden - voor elke meter terreinwinst vochten, bovenal: elkaar steunden. Er waren momenten dat de ene sliding op de volgende tackle volgde, een schouderduw door de een moeiteloos werd vervolgd door een winnend duel door een ander groen-zwarte speler. Da's een teken dat we heus wedstrijden gaan winnen, zoals vorige week bij Loosduinen.
Soms slimmer
Dat het soms slimmer kan, dat is ook waar. In de twaalfde minuut hadden we zomaar alleen op het Hercules-doel kunnen aflopen, wanneer met iets meer voetbalgogme met de buitenspelregel was omgesprongen. Slimmer en meer foutloos: te vaak nog kwam de bal vandaag niet van groen-zwart bij groen-zwart, maar bij de opponent. Doodzonde, heb je 'm net veroverd, heb je je longen uit je lijf gelopen en dan speel je de bal nodeloos foutief af. Dat kan echt beter, het zijn de ogenblikken die het verschil maken tussen succes hebben of niet. Dat DUNO heel veel wel goed deed, werd onder meer in de 20ste, 24ste, 42ste en 45ste minuut duidelijk. Met kansen voor Elyseo (bal geblokt), Brian (kopbal over), Elyseo (kopbal op de lat) en Evert (kopbal net niet raak) waren we al vaak dichtbij de 1-1. Aanvallen die stuk voor stuk de verdienste waren van een sterk collectief. Die gelijkmaker viel tenslotte in de 45ste minuut, met dank aan Elyseo, die de bal uit een voorzet deed belanden op een Hercules-hand. (lees onder de foto verder)
DUNO viert de 1-1 van Brian Bloemink.
Trainer Benjamin van der Zwan zou na afloop verklaren dat hij over de tweede helft een beter gevoel had dan het eerste bedrijf. DUNO had volgens hem toen meer het initiatief en was de bovenliggende partij. "In die fase hadden we de klus echt kunnen klaren." Het gekke was dat je vanaf de kant alleen maar kon vaststellen dat DUNO minder dreigend was geworden. Waar we voor de doelwisseling vier bijna-rake-doelpogingen en een benutte strafschop konden noteren, speelde het voetbal zich nadien veel meer op het middenveld af. Hercules kon minder, DUNO drong aan - maar het leidde vooral tot de 1-2, gemaakt in de 66ste minuut. Op de strafschop viel niets af te dingen, het was jammer dat Jef er zo dichtbij kwam maar toch moest incasseren.
Meer bravour
Met Jop Imhann voor Jordy Navarro en later Foeat Stolk en Darren Verhey voor Brian Bloemink en Donny van den Hoogenband veranderde de manier waarop DUNO speelde: met nog meer bravour voorin, vaker hoge, lange ballen van achteruit. Darren had vlak voor tijd nog een prachtkans, maar realiseerde zich onvoldoende hoe vrij hij stond en hoeveel tijd hij had. De gok van een hakballetje was een vondst, maar wel een met een hoog risico. De verdiende gelijkmaker bleef uit, waardoor de koploper opgelucht en juichend van het veld stapte. "Doodzonde," zei doelman Jeffrey van Vliet na afloop. "We waren vandaag echt niet de mindere. Een punt was wel het minste waar we recht op hadden." (lees onder de foto verder)
DUNO ruimt op.
Toch moeten we met nu vier uit vier komende zaterdag op bezoek bij GSC Esdo. Die ploeg versloeg RAS met 2-0 en kan zeker thuis wel eens een heel lastige tegenstander zijn. Met alle mooie momenten uit het duel tegen Hercules in gedachten, mag DUNO wel wat energie en zelfvertrouwen meenemen. Op weg naar drie punten en daarna, ongetwijfeld, een prachtig Bierfest op Haagsche Dynamiek. Succes gewenst alvast!
Opstelling DUNO: Jeffrey van Vliet, Joeri van Leeuwen, Evert Steinvoort, Ray Hack, Michael Toet, Koen Zonneveld, Donny van den Hoogenband (Foeat Stolk), Jordy Navarro (Jop Imhann), Brian Bloemink (Darren Verheij), Rodion Pont en Elyseo van de Graaf.
Henk Ruijl
(mede mogelijk gemaakt dankzij een door Paul Kool uitgeleende pen, waarvoor dank)
