Cookie beleid HSV DUNO

De website van HSV DUNO is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

VERSLAG: DUNO 1 in knotsgek duel met 5-4 en pingels (3-2) langs dapper Hellevoetsluis

VERSLAG: DUNO 1 in knotsgek duel met 5-4 en pingels (3-2) langs dapper Hellevoetsluis

25 mei 2013 0:00

Henk Ruijl

DUNO 1 - Hellevoetsluis 15-4 (1-0) na verlenging, zaterdag 25 mei; DUNO wint na strafschoppen (3-2)
eerste duel: Hellevoetsluis 1 - DUNO 1 3-2, zaterdag 18 mei
FOTO'S VAN DAAN DE LIGT >>>
DUNO'er Richard Schaaphok wandelt op zaterdag 25 mei om half zes, ruim tweëenhalf uur na het beginsignaal bij DUNO 1-Hellevoetsluis 1, vanuit de middencirkel naar de strafschopstip. Dat is een loopje van zo'n zestig meter, een afstand die Richard veelal wel wat sneller aflegt op het voetbalveld.
Maar ditmaal is het anders. Hij is op weg naar de beslissende strafschop in een bizarre strafschopreeks aan het slot van een al even bizar beslissingsduel op zaterdag 25 mei 2013.

Richard ziet flarden van een wedstrijd aan zich voorbij schieten. Hoe het 1-0 is geworden voor DUNO, daarna 1-1 en na een halfuur in de tweede helft 2-1. Maar toch is het in de reguliere speeltijd nog 4-3 geworden. Naar het schijnt. Maar dat kan toch niet?In de middencirkel hadden z'n medespelers het net nog over een eindstand van 5-4 na verlenging - dat zal toch niet? Wat is hier dan allemaal gebeurd vandaag? Hij ziet nog een strafschop in gedachten voorbij komen, en nog een. Een rode kaart. En dat allemaal in een en dezelfde wedstrijd? Het kan onmogelijk waar zijn.

Dat heeft hij nu weer. Op weg naar een beslissende strafschop, nog geen doelpunt gemaakt dit seizoen (ja, wel veel gemiste kansen maar die tellen niet; hij wordt er gek van) en dan al malende? Wedstrijdbeelden die door elkaar lopen? Doelpunten, kansen die bijna allemaal wel een doelpunt leken te worden. Wat een dag. Klopt het wel. Dat ik hier nu sta, denkt Richard. Wat voor een dag is het eigenlijk? Doodmoe, dat ben ik. Negentig minuten slopend voetbal, een verlenging. Nu pingels. Wat doe ik hier? Ver trouwens, zestig meter.

Potverdorie. En dan ook nog een strafschopstip die verscholen ligt. Een kuil! Wie maakt er nu een elfmeterstip in een kuil? Zouden daarom de eerste twee Hellevoeters en DUNO'ers hebben gemist? Dat zal hem toch niet gebeuren? Dat ze het in de kleedkamer weer hebben over de middenvelder die nooit scoort. Moe, doodmoe. En dan nog de pingel nemen. Wat doen al die mensen hier, trouwens? Zoveel zag ik er nog nooit bij elkaar. Pff. Ik, Richard, op weg naar de beslissende pingel. Rustig blijven, heel rustig. Als dit lukt hoef ik dit seizoen niet meer af te rekenen - Dick betaalt de drank voor mij.

De aanloop - was het altijd zo ver, elf meter? Die kanjer van een Jean Pierre stopte net de vijfde strafschop van Hellevoetsluis. We staan op 2-2, dus als ik 'm nu maak... Ik zie de hoek, ik zie de doelman. De bal, de lijn. Erover! Yes!! Wat gebeurt er met me? Ik word overvallen door ploeggenoten. Ik zie Jean Pierre bij de dug out gek worden van vreugde. Zelfs Dick springt op, nog wankel zoals hij is. Gelukt! Ik, m'n eerste doelpunt voor DUNO. Ik Richard Schaaphok. Droom ik? Is dit allemaal waargebeurd? Wauw, we zijn verder. Of gaan we nog verlengen? Nog een pingel? Nee, het is waarheid: we zijn een ronde verder. Zestig meter, de aanloop, het schot: ik zal dit nimmer vergeten.

*********

Het is al over half zes.

Op het balkon van DUNO gaat Sportsignaal-verslaggever Kees te Gussinklo uit z'n dak. Dit heeft hij nog nooit gezien. Wat een spanning, welk een ontlading. Hans Kulk, verslaggever van AD Haagsche Courant stuurt in euforische bewoordingen z'n chef een bericht. Hij wil meer ruimte in de maandagkrant, dit verhaal kan niet kort verteld. Op het veld dansende DUNO-spelers en dappere voetballers van Hellevoetsluis. Voorde ogen van honderden bezoekers hebben ze tweemaal drie kwartier, plus nog eens tweemaal een kwartier en tien strafschoppen lang geknokt, gestreden en het uiterste uit hun lijf gehaald. Het is een strijd die geen verliezer zou moeten kennen. Voorzitter Edwin Boogaard van Hellevoetsluis zwaait z'n spelers alle lof toe. En terecht. Zijn ploeg, zowat gedegradeerd, herstelde zich miraculeus in het slot van de competitie en leverde in de nacompetitie een topprestatie. Een paar minuten later zal hij de DUNO-kleedkamer binnenstappen en - schitterend sportief moment - de voltallige DUNO-staf en selectie zijn gelukwensen overbrengen. Onvergetelijk, sportief en mooi.

Want, even, dat moet gezegd: wat maken Hellevoetsluis en DUNO er deze twee duels een spektakel van. Op het scherp van de snede, maar zonder onvertogen woord of vervelend gedoe. Het bestuur van Hellevoetsluis toont zich uitermate sportief en in elk geval heeft deze "dubbel" fijne onderlinge verstandhoudingen opgeleverd. Op deze, en de vorige, wedstrijddag uitermate geholpen door hetniveau van het leidend trio: Scheidsrechter Erkens en zijn assistenten Onderwater en Gajadien helpen ontzettend mee om van DUNO-Hellevoetsluis een spektakelstuk te maken. We mogen in Nederland dan geregeld een nationaal debat voeren over de arbitrage, Erkens en zijn collega's leveren topwerk af. De arbiter ziet alles, staat veel voordeel toe of herstelt prima tot vrije trap als dat nodig is. In alles: geweldige leidsmannen, en dat hadden we ook gezegd als de laatste pingels minder florissant waren verlopen in DUNO's voordeel.

We moesten het maar eens over de wedstrijd zelf gaan hebben. Die dus eindigt in een strafschoppenreeks, maar al in de eerste negentig minuten alle toeschouwers opperbest vermaakt. DUNO begint ietwat gehandicapt aan het duel, zonder de geblesseerden Nick Heikoop en Jordy Selder. Maar ook Hellevoetsluis mist een vakantieganger, geschorsten en gebleseerden. Niettemin: we beginnen elf tegen elf. Voor DUNO zijn dat Murat Ozcan, Robin Voeten, Stephan van der Kruk, Kevin Hess, Michaïl Toet, Koen Zonneveld, Richard Schaaphok, Lourens van Oers, Roy Heikoop (ja, hij is weer erbij gehaald), Payo Wiel en Jedsel Markes. Later zullen zich Donny van den Hoogenband (voor Robin), Björn van Nierop (voor Lourens) en Jean-Pierre (voor Murat) nog bijhen voegen. Waarover later meer. Die elf van DUNO beginnen aarzelend, maar verstaan na een kwartier de kunst om het heft in handen te nemen. Waardevolste verandering: DUNO speelt bij balbezit de bal goed rond, desnoods begint het elftal weer helemaal opnieuw bij doelman Murat. Die aanpak leidt gaandeweg tot een licht overwicht.

Al na drie minuten kan Hellevoetsluis op voorsprong komen als een vrije trap gevaarlijk dicht in de zestien meter wordt geplaatst. DUNO komt met de schrik vrij en kan twee minuten later - moet eigenlijk - via Payo op voorsprong komen. Jedsel gaat er op links snel vandoor en Payo krijgt de bal op een presenteerblad; maar helaas: net naast. Met Jedsel hebben we opnieuw een belangrijke DUNO'er genoemd. Hij scoort uiteindelijkdrie keer (tweemaal in de wedstrijd, eenmaal in de reeks pingels) en leidt DUNO in aanvallend opzicht. Met zijn snelheid, zijn acties en zijn torinstinct heeft DUNO een top-aanvaller in huis, die dus altijd wel goed is voor een paar doelpunten. Het is ook Jedsel die na 22 minuten de 1-0 binnenkopt, uitgerekend na een voorzet van Payo. DUNO reageert euforisch: de achterstand na de uitbeurt is goed gemaakt en alle kansen lijken te keren.

Op weg naar de rust is het Murat die in de 40ste minuut nog een cruciale bal pakt, wanneer een speler van Hellevoetsluis vrij kan inkoppen. Murat behoudt de rust en pakt de bijna zekere gelijkmaker.

Zo is het 1-0 bij rust. Wie dan oppert dat het vandaag nog 5-4 zal worden, moet voor gek worden versleten. Want DUNO-Hellevoetsluis is best leuk om naar te kijken, maar negen doelpunten in totaal, een spektakelstuk? Daar ziet het nog niet naar uit na 45 minuten. In de eerste twintig minuten van de tweede helft ziet het aanwezige Haagse trainerskorps dat vooral Hellevoetsluis kansen krijgt. Toon Brakus, Hans Lamens, Bob Kootwijk, Henk Baggerman, Richard Douw, Jacob Brik, Herman Kooijenga en John Karelse, om er een paar te noemen, zien in de 16de en 21ste minuut na rust Murat tweemaal sterk optreden. Hij doet kansen van Hellevoetsluis smoren.Diezelfde Haagse Grote Trainersnamen hebben Kevin Hess na negen minuten in de tweede helftbijna zien scoren, maar de bal uit zijn vrije trap belandt net naast het doel.

Endan gaat het toch mis. Het is niet DUNO dat op een winnende voorsprong komt, maar de opponent die de 1-1 scoort. DUNO verspeelt de balop het middenveld en Wouter Besters maakt namens Hellevoetsluis sterk af. Het is diezelfde Besters die in de tweede helft van de verlenging de 5-4 zal maken, uit een strafschop, maar daar heefthij dan nog geen weet van. Hellevoetsluis zit dan op rozen, of beter gezegd: in de tweede ronde. Het is toch Payo die het duel andermaal eenwending geeft. Uit een pass vanz'n maatje voorin, Jedsel, kopthij de 2-1 binnen. We zitten dan in de 75ste minuut van de wedstrijd. Het spektakel staat op punt van beginnen... Eerst gaat Jedsel alleen door, maar gaat de bal uit zijn schot naast. En vijf minuten later is het 2-2: Joey Salij straft opnieuw een fout in de defensie genadeloos af.

Tsja: de situatie is dan... Nog zeven minuten te spelen en dan zit het seizoen er voor DUNO 1 op. De twee tegen twee is na de 3-2 uitnederlaag fataal voor de mannen van Dick en Rene. Jammer, mooi seizoen geweest. Over en uit.

MetBjörn voorLourens probeert Dick Boereboom een extra zetje te geven. Een ultieme poging. En dat lukt. Drie minuten voor tijd (u leest het goed: drie minutenvoor tijd) is het 3-2, omdat Stephan van der Kruk de bal binnenkopt. Dolle vreugde op hetveld. Wat is Stephan uitgelaten, wat is DUNO uitgelaten! Een verlenging in het verschiet. Op het dakterras denkt voorzitter Edwin Boogaard van Hellevoetsluis: hoe vertel ik thuis dat ik toch weer later ben? Twee minuten later hoeft hij niet meer te bellen. Het is 3-3, omdat Stony van den Berg in extremis lijkt te beslissen. Hij laat de 3-3 achter Murat vallen. Vertwijfeling. Over en uit. Weer dat gevoel.

En dan, de klokgeeft al aan dat de officiëlespeeltijd is verstreken, betaalt zich uitdat scheidsrechter Erkens overal bovenop zit. Hij ziet zelf haarscherp dat in dezestien, waar DUNO nu elkebal in pompt, een speler van de gasten de bal met tweevuisten wegstompt. Strafschop! Schreeuwen tientallen kelen. Erkens staat er bovenop en heeft die aanmoediging niet nodig. Hij geeft een strafschop. En DUNO ziet zich gesteld voor de vraag:wie durft?

Het antwoord heet Jedsel. Hij schiet in de 93ste minuut de bal onberispelijk binnen: 4-3. Verlengen!

Op Haagsche Dynamiek gaat hetdan van mond tot mond: wat een wedstrijd, waar zie je dit nog? De finale van de Champions League kan nooit zo leuk worden deze avond...

DUNO is moe. Hellevoetsluis zit er doorheen. Na twaalf minuten extra redt Murat en twee minuten later is het 5-3 voor DUNO. Payo haalt genadeloos uit, nadat de bal al tweemaalop de doellijn is gered. Dolle vreugde, opnieuw! Zou het dan toch? Zitten we in de volgende ronde. Voorzitter Edwin Boogaard weet: ik ben toch snel thuis, geen strafschoppen meer.

Maar die komener wel. Sterker nog: al in de extra tijd. Een minuut in de tweede verlenging kan Stephan niks anders dan dan de bal te redden door een tegenstander te vloeren. Een pingel tegen en rood voor de verdediger. DUNO ziet hoe Wouter Besters vanaf elf meterde 5-4 binnenschiet. Iedereen kan opnieuw beginnen...

Twee minuten voor tijd doet Dick Boereboom waarover hij diep heeft nagedacht:hij brengt strafschoppenkiller Jean Pierre Rouffaer, al knap met 6-1gewonnen met DUNO 2, in voorMurat. Laatstgenoemde baalt, maar beseft later op de avond: we zijn samen verder, dat telt ook. De invalbeurt van 'JP' met het oog op die reeks strafschoppen pakt bijna nog verkeerd uit. Een vrije trap van Hellevoetsluis komt in de zestien, valt op de paal, JP valt op de paal en de bal... die gaat voor DUNOnet langs de goede kant van de paal. Het publiek schrikt, ookdat nog vandaag. Ja, ook dat nog. En het einde is nog niet in zicht.

Als Erkens fluit weet iedereen: de loterij van strafschoppen gaat beslissen. Of kan Jean Pierre inderdaad het verschil maken? Tien strafschoppen en veel spanning later weten we het antwoord: JP pakt de vijfde pingel van Hellevoetsluis, nadat zowel DUNO als de opponent deeerste twee hebben gemist (paal, naast, over). Michaïl en Björn mikken net niet juist, Kevin, Jedsel en Richard tenslotte wel. Het blijkt allemaal genoeg te zijn, dankzij de strafschop die Jean Pierre om vijfover half zes op zaterdag 25 mei uit zijn doel ranselt.

Erkens fluit, Richard trapt, hij kijkt,lacht - mijn eerste doelpunt. En wat voor een! DUNO is door, op naar Haaglandia komende week, om op 8 juni thuis te spelen. Nog twee wedstrijden te gaan. Is de eersteklasse dan toch dichterbij dan gedacht?

Eerst maar even bijkomen. Dankjewel spelers, technische staf en leider Rob Steensma - zelfs met jou erbij hebben we gewonnen. Fijn Rob, dat zelfs dat is gelukt. Spelers, wees trots op wat er is gebeurd. Ongekend, zelden vertoond. Voor altijd in het DUNO-geheugen gegrift, hoe het ook verder mag aflopen.

En dankjewel Edwin en Hellevoetsluis. Het waren topdagen met jullie.

Henk Ruijl

DUNO 1 - Hellevoetsluis 5-4 (1-0).
22. Jedsel Markes 1-0;
68. Wouter Besters 1-1;
75. Payo Wiel 2-1:
83. Joey Salij 2-2:
87. Stephan van der Kruk 3-2:
89. Stony van den Berg 3-3:
90. Jedsel Markes 4-3 (strafschop);

104. Payo Wiel 5-3;
106. Wouter Besters 5-4.

Strafschoppenreeks DUNO raak: Kevin Hess, Jedsel Markes en Richard Schaaphok.

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!