DUNO heeft deze mooie positie te danken aan een uitstekende tweede helft bij Sportclub Monster. In dat tweede bedrijf nam ons vlaggenschip het heft in handen en stuurde het Jedsel Markes tweemaal goed weg. Dan weet je het vaak wel: hij scoort vrijwel altijd. Zo, ook nu. Jedsel hielp DUNO in de 66ste en 78ste minuut aan een doelpunt. Daarmee werd de achterstand van voor de rust helemaal goedgemaakt. Het leidde tot vrolijke gezichten binnen en buiten het veld; opluchting ook, dat na een paar weken vol wisselvalligheid toch bleek dat DUNO ook nog kan winnen.
De trouwe DUNO-fans hadden er toen wel drie kwartier vol verzuchtingen op zitten. Jean-Pierre, Remco, Kevin (Carlo), Koen, Michaïl, Lourens, Erwin, Richard, Payo (Donny), Jedsel en Björn (Robin) moesten opboksen tegen flinke wind tegen, probeerden dat - letterlijk - bij vlagen ook te doen, maar weinig lukte in die eerste drie kwartier. Het was tekenend dat na 31 (!) minuten de doelman van Monster voor het eerst een speler van DUNO in het zestienmeter gebied ontmoette. En toen hadden we het nog niet eens over de eerste kans. Het was geduld oefenen dus, voor die trouwe supporters van wie er toch weer flink wat Monster haddenweten te vinden. In die fase was grensrechter Maarten Speets nog de scherpste man aan DUNO-kant.
Die groen-zwarte fans zagen aanvankelijk dat Monster heer en meester was. DUNO was weliswaar gewaarschuwd voor de felle een-op-een speelwijze die de thuisclub hanteert, maar alle waarschuwingen ten spijt werd het elftal links en rechts voorbij gelopen. Al na drie minuten was het daardoor raak. De door schorsingen afwezige Nick en Stephan konden vanaf het dakterras aanschouwen hoe Monster een combinatie door het hart van de DUNO-defensie succesvol afrondde: 1-0. Niet veel later spattede bal uit een aanval van Monster op de DUNO-lat en ook na 26 minuten was het slechts aan prima optreden van doelman Jean-Pierre Rouffaer te danken dat het bij die 1-0 bleef.
Gaandeweg zag je wel dat DUNO iets meer greep kreeg op de wedstrijd. Dat gaf een beetje vertrouwen voor het tweede bedrijf. Zoals ook de voorsprong van DSO bijTAVV voor een beetje opluchting zorgde. Eenmaal uit de kleedkamer bleken de verhoudingen op het veld compleet omgedraaid, niet in de laatste plaats omdat DUNO nu windvoordeel peurde. Al na vier minuten kon Jedsel alleen afgaan op de sluitpost van Monster, die toen nog kon redden. Maar na 21 minuten kwam de bal via Erwin en Koen alweer bij Jedsel die met een hard schot nu de 1-1 binnen schoot. Twee minuten later deed onze aanvaller de defensie van Monster opnieuw sidderen door de bal op de binnenkant van de paal te schieten; ook de rebound van Richard Schaaphok ging maar net over het doel.
In die fase speelde DUNO fel en fanatiek. Een lekker enthousiast team was op het Monsterse veld zichtbaar aan een missie bezig: vandaag op eigen kracht veilig spelen. Met doelman Jean-Pierre Rouffaer voorop in de strijd - hij pakte weer flink wat ballen - en gesteund door een stevige defensie en Erwin van der Harst die het middenveld creatief aanstuurde. Nadat 'JP' in de 29ste minuut de 2-1 voor Monster uit zijn doel ranselde en Remco van Weeren op de doellijn bij een andere aanval redding bracht, bezegelde Jedsel aan de andere kant het lot van de thuisploeg. Weggestuurd door Lourens van Oers haalde Jedsel snoeihard uit, daarmee de doelman volstrekt kansloos latend: 1-2.
DUNO moest nog tweemaal slikken: de eerste keer toen moest worden gevreesd voor een zware blessure voor Kevin Hess (foto) (de schade lijkt mee te vallen), de tweede maal toen Monster in blessuretijd alsnog de 2-2 leek te maken. Maar de lat en stevig defensief ingrijpen brachten redding.
Om te beginnen: DUNO 1 is komende weekeinde vrij, maar ons tweede elftal speelt nog twee duels in de strijd om het kampioenschap, te beginnen aanstaande zaterdag. Benieuwd of we in die competite nog kunnen stunten en de twee punten achterstand op SEV kunnen goedmaken.
DUNO 1 staat nog voor twee competitieduels en zal zich zo schadevrij mogelijk willen klaarmaken voor het toetje van dit seizoen: de nacompetitie om promotie. Toch zou het wel fijn zijn de nu bereikte vijfde plek vast te houden. Nu alvast: succes gewenst!
Henk Ruijl
