DUNO kon daar onvoldoende antwoord op geven. Zelfs toen Die Haghe vlak voor rust met tien spelers kwam te staan, Alex Heemskerk werd na zijn tweede gele kaart (onterecht overigens) in de 44e minuut van het veld gezonden. Ook met een getalsmatige meerderheid wist DUNO de tweede helft geen overwicht te creëren, in die zin dat het weliswaar meer balbezit had maar nauwelijks gevaar wist te stichten.
Daar ligt momenteel ook het probleem van de manschappen van de trainers Jan Linkerhof en Stephan van der Kruk. DUNO scoort uiterst moeizaam en weet zich ook moeilijk echte kansen te scheppen. Het doelsaldo van 6 goals voor en 13 tegen spreekt voor zich. Het scorend vermogen is absoluut onvoldoende waarmee de huidige laatste plaats op de ranglijst ook voor het grootste deel te verklaren is.
Doorgaans solide
DUNO stond al na 4 minuten op een 1-0 achterstand. De doorgaans zo solide Kevin Hess speelde te kort terug op doelman Jeffrey van Vliet waarmee hij Die Haghe aanvaller Peter de Kleer alle ruimte gaf om de bal laag en hard langs de kansloze Jeffrey van Vliet te schieten. Deze vervelend snelle achterstand had duidelijk invloed op het spel van DUNO. De verdediging, maar ook het middenveld, leek onzeker geworden hetgeen merkbaar was doordat spelers veelal stil stonden en veel te weinig initiatief namen om de bal op te eisen. In de 10e minuut kreeg Jordan Rolvink (vorig jaar nog spelend bij DUNO) een kans maar zijn schot ging voorlangs.
Het spelverloop speelde zich grotendeels op het middenveld af. Het nadrukkelijk aanvallend spelende Die Haghe was weliswaar soms dreigend maar kreeg geen kansen meer. DUNO speelde die fase een vlakke en wat matte partij voetbal. Veel spelers ontliepen zichtbaar hun verantwoordelijkheid door niet de bal te vragen en/of op te eisen. Doelman Bas Drost van Die Haghe kon hierdoor werkloos toezien; hij werd niet één keer serieus op de proef gesteld.
Tweede gele kaart
Vlak voor rust kwam Die Haghe met tien man te staan waarbij de verder consequent leidende scheidsrechter De Winter wel heel gemakkelijk de tweede gele kaart toonde. Na rust ging Die Haghe wat meer verdedigend spelen waarbij men waar enigszins mogelijk op de counter loerde.
DUNO, waarbij Carlo Pije en Joey Draaisma voor Kevin Hess en Erwin van der Harst in het veld waren gekomen, kreeg al snel een veldoverwicht maar had daar eigenlijk niets aan. De lange en fysiek sterke verdedigers van Die Haghe bleven simpel overeind omdat DUNO niet verder kwam dan de lange bal te hanteren. Ook bij de spaarzame wel goed over de vleugels uitgevoerde aanvallen kwam de verdediging eigenlijk nauwelijks serieus in de problemen.
In de 57e minuut werd Michail Toet onterecht afgefloten voor een vermeende overtreding. De goed genomen vrije trap werd door Jordan Rolvink bij de tweede paal ingekopt; 2-0. Met deze stand kon Die Haghe zich helemaal op de verdediging richten waarbij het creatief arme DUNO moest toezien dat het harde werken niet werd beloond.
Ook de actieve Wesley Swikker voor Du'aine Rivers (hij speelde een onzichtbare wedstrijd vandaag) kon het machteloze spel van DUNO niet doorbreken.
Na 9 wedstrijden staat DUNO met slechts 7 punten op een laatste plaats, een positie waar het natuurlijk niet hoort te staan. De realiteit leert echter dat DUNO tot op heden te weinig creativiteit kan brengen en te weinig scorend vermogen heeft. Dat ligt niet alleen aan de aanvallers maar als spelers zich onvoldoende aanbieden om in balbezit te komen aan het gehele team. De andere realiteit is dat DUNO het voetballen natuurlijk niet zomaar heeft verleerd. Natuurlijk kan DUNO een wedstrijd beheersen en natuurlijk heeft het spelers met een scorend vermogen. Met wat meer zelfvertrouwen en wat meer lef moet de komende periode punten, en met name overwinningen gaan opleveren.
Die laatste plaats brengt daarmee automatische ook de nodige druk met zich mee. Vanaf nu geldt dan ook dat er gewonnen ‘moet‘ worden om aansluiting te krijgen bij de middenmoot. Daarbij gaat het om nu eerst om een marge van 5 punten. Zeker geen onmogelijk opgave dus!
Veel succes gewenst volgende week tegen Berkel.
Rob Leenheer
