"Dit komt keihard aan", vatte trainer Jan Linkerhof het resultaat samen. "Hier reken je niet op, boven alles: het was zo onnodig. Doodzonde." De trainer had voor de rust zeven riante DUNO-kansen geteld en hij zat er met dat aantal niet ver naast. Maar het enige doelpunt in het duel kwam op naam van DSVP-aanvaller Hozan Hussaini, ooit enfant terrible bij de club genoemd maar deze zaterdag o zo nuttig. Zijn kopbal een paar minuten voor tijd liet doelman Jeffrey van Vliet kansloos en deed de Pijnackerse aanhang, ondanks de laatste plek hondstrouw meegekomen, juichen.
Dat doelpunt dompelde DUNO in rouw, en natuurlijk zijn er veel belangrijker zaken in de wereld - dat doet er dan niet toe. De drie punten waren zeer welkom geweest, verliezen van de nummer veertien wel het laatst waar je op zit te wachten. Het was vooral erg sneu voor de veertien DUNO-spelers die deze zaterdag in actie kwamen. Ze hadden meer verdiend. In de eerste helft zorgden ze met hart en ziel voor een hoogst vermakelijk duel en ook al was het na de doelwisseling niet meer om aan te zien, spanning en inzet vergoedden veel.
Beeld uit de eerste helft van DUNO - DSVP.
En o, wat had het deze zaterdag anders kunnen lopen. Het publiek zag in de eerste 45 minuten een sensationeel duel met volop kansen over en weer, een helft waarin DUNO riant aan de leiding had moeten staan. Enigszins verontschuldigend schudden de DSVP-bestuurders na afloop de hand: ze wonnen dan wel met 1-0, maar daar had geen Pijnackernaar meer op gerekend. "Bij rust hadden jullie al met 2-0 of 3-0 moeten voor staan," klonk het. Maar ja, troostende woorden waar je weinig voor koopt. Hadden we maar...
1ste minuut: kopbal Paul Droppert, prima teruggelegd, maar het schot van Stanley de Haan wordt gesmoord;
8ste minuut: hoekschop Paul Droppert, bijna ineens in het doel van DSVP. Net niet;
17de minuut: verdediger DSVP haalt inzet Elyseo van de Graaf van de doellijn;
22ste minuut: prachtige lob van Paul Droppert die zich slim onttrekt aan verdedigers en vrij kan doorlopen, bal eindigt op de paal;
22ste minuut: schot van Quincy de Vries is het net niet, na geweldige voorzet Evert Steinvoort;
34ste minuut: DSVP-doelman vergist zich, komt ver uit, mist de bal, DUNO mist een prachtkans;
Zes dus, als je het zo op een rij zet. Zes reuzenkansen die zonder doelpunt bleven. Een koninkrijk voor een scorende spits - dat mag je inmiddels wel concluderen. De teller staat op slechts negen doelpunten voor, je vindt vrijwel geen standaardelftal dat zo weinig goals maakte in 12 duels. Daartegenover staat dat we met 16 tegendoelpunten wel bij de beste ploegen behoren...
Zes kansen die onbenut bleven, tegen een ploeg uit Pijnacker die ook best had kunnen scoren. In die allervermakelijkste eerste helft redde Jeffrey van Vliet - wat keepte hij weer sterk - al na twee minuten door een poeier te keren. Een minuut later haalde hij de bal net op of was het achter (?) de lijn weg en voorkwam daarmee een voorsprong van DSVP. Ook na een half uur spelen redde Jef stompend en ging de bal uit een hoekschop kort daarop maar net naast. Maar alles bij elkaar had DUNO, met Stanley de Haan als grote motor op het middenveld, natuurlijk gewoon dik voor moeten staan.
DUNO wisselde in de tweede helft gaandeweg drie keer: Gino Kos voor Quincy de Vries, Joey Draaisma (gelukkig weer hersteld) voor Elyseo van de Graaf en Danny van der Zwan voor Remco van Weeren. Maar de elf die begonnen hadden het toen al moeten doen: Jeffrey van Vliet, Nick Heikoop, Remco van Weeren, Kevin Hess, Evert Steinvoort, Quincy de Vries, Koen Zonneveld, Erwin van der Harst, Paul Droppert, Elyseo van de Graaf en Stanley de Haan. Wat had je deze spelers de voorsprong, en overwinning, gegund. Zeker op basis van die hartverwarmende eerste helft.
Strijd op het middenveld in een veel minder amusante tweede helft.
Maar we begonnen dus na 45 minuten met 0-0 en wat er daarna gebeurde was niet veel soeps. Scheidsrechter Fonseca, altijd goed voor overtuigende leiding, ontpopte zich tot beste man van het veld en daarmee is veel gezegd. Beide ploegen wilden wel, maar bakten er niet veel meer van. De wind blies onophoudelijk, de lampen waren aan, maar het schouwspel was toch weinig opwindend. In deze fase waren de beste kansen voor DSVP, met de bal die uit een schot net naast belandde en een bal op de paal. DUNO kreeg in de 36ste minuut nog een prachtkans: Erwin bediende Gino Kos en diens voorzet-op-maat bereikte Paul Droppert. Misschien wel tekenend voor de crisis waarin DUNO 1 zich bevindt: waar Paul gewoonlijk zo'n bal door het net schiet, leverde hij nu een halve schot af. Geen goal, geen voorsprong.
In de 42ste minuut eindigde een voorzet van DSVP bij hun nummer 10, die prachtig - en ongehinderd - tegendraads kon inkoppen. Op die voorsprong voor de bezoekers had geen mens meer gerekend, maar hij telde wel: 0-1.
Je zou nu het liefst een paar weken niet voetballen, de hoofden leegmaken en even niet trainen. De realiteit is dat de DUNO-selectie dinsdag weer op het trainingsveld staat om naar het uitduel bij de koploper toe te leven. Spelers en staf zijn niet benijdenswaardig - we wensen ze toe dat het laatste competitieduel voor de winterstop (op 19 december ontvangen we nog De Zwervers voor de beker) voor een kentering zal zorgen.
Henk Ruijl
