VERSLAG: Flets DUNO 1 boekt met punt toch winst op ranglijst

Maar laten we niet te vroeg juichen, want met het voetbal dat de DUNO-elf (dertien) deze zaterdag voor een groot deel lieten zien, komen we niet heel ver. Dan is zelfs een bijna veilige derde plaats nog iets dat we uit handen zouden kunnen geven. Wel wat jammer, na die prima overwinning en het dito voetbal tegen PGS/Vogel van vorige week. Maar goed, laten we ook weer niet te somber worden. Het kan niet elke week feest zijn, al zou je dat wel willen. Overigens kun je na deze 1-1 en de winst van Duindorp SV wel stellen dat met een achterstand van negen punten de titel wel uit zicht is geraakt. Ook al komt de lijstaanvoerder dan nog wel op bezoek, het kampioensfeest zullen we dit seizoen niet meer gaan vieren.

Een periodeprijs zou natuurlijk wel mooi zijn, dus laten we hopen dat het vandaag uitblijven van de vorm een incident genoemd kan worden. DUNO was best een paar keer bij succes, deze zaterdag tegen GSC Esdo, maar je dacht nooit: we gaan er op en erover. Een van de eerste kansen was voor Erwin van der Harst, die zijn tenen net niet lekker tegen de bal kreeg na een goed genomen vrije trap. Dat gebeurde in de 32ste minuut en zes minuten later stonden we ineens op 0-1. GSC Esdo ging ervandoor en achterin stonden we net niet goed opgesteld. Aziz el Fergougi omzeilde doelman Colin Celik en zo stonden we achter.

Meest tekenend in die fase was de noodkreet die verdediger Evert Steinvoort sloeg: "Kom nou", hoorde je hem hard over het veld mopperen, toen hij als een eenling de tegenstander opzocht en gepasseerd werd. Waar vorige week dan direct twee, drie DUNO'ers klaarstonden om de klus te klaren, gaven we nu ineens vele, vele meters ruimte weg. Daarmee stond DUNO gewoon minder scherp en goed opgesteld en dat verschafte GSC Esdo de ruimte om te gaan geloven in een goed resultaat. En dat voor de nummer 12 van de ranglijst.

DUNO speelde in die eerste helft misschien wel net zo gammel als dat trainer Benjamin van der Zwan zich voelde. De oefenmeester tobt met wat griep, maar was er op karakter wel. Toch zal hij van de DUNO-daden niet heel erg zijn opgeknapt. Ten opzichte van die goeie ploeg van vorige week was er een wijziging: Ricardo van Calsteren begon op de bank en Elyseo van de Graaf speelde nu vanaf het begin. Verder stond er een defensie met Colin Celik, Joël van Oeveren, Evert Steinvoort, Rodion Pont en Vince Bakker. Daarvoor mochten aanvoerder Koen Zonneveld, Jop Imhann, Erwin van der Harst en Jordy Navarro het opknappen, voorin deden Elyseo en Wesley Swikker het samen.

Dezelfde jongens en toch een heel ander DUNO, het kan verkeren. Eigenlijk pas nadat Ricardo van Calsteren ten koste van Jop Imhann, die het zo gek nog niet deed, de aanvalslinie kwam versterken, gebeurde er wat meer. Na zestig minuten werd DUNO dreigender, waarbij het jammer was dat Koen net de bal wegkopte voordat Wesley zijn hoofd er tegenaan kon zetten. De bal had zomaar in het doel kunnen belanden. Het was opnieuw een wissel, net als vorige week, die binnen een minuut tot een doelpunt voor DUNO leidde. Remco van Weeren kwam, Jordy Navarro ging en Rodion Pont schoof een linie op naar voren. Nadat Elyseo de bal in de 22ste minuut op de lat had geschoten, was direct na die tweede wissel raak: Rodion leverde een heel trage bal af, bijna een schot te noemen, en tot ieders verbazing en verwondering rolde de bal tot over de doellijn door: 1-1. Rodion trok een mooie sprint naar de zijlijn, om met heel naasten die goal te vieren.

Daarna werd het vooral over en weer wat onvriendelijk in het veld, maarf gelukkig hield scheidsrechter J van Drunen het hoofd koel. We mochten blij zijn dat hij er vandaag was. Met een paar keer geel, en tweemaal geel voor Rodion, hield de leidsman de ploegen in bedwang. DUNO moest dus wel het laatste kwartier met tien man verder, maar echt veel schade leverde dat niet meer op. Waar Yassin Irzi het de DUNO-verdediging het toen nog wel lastig maakte, was het aan de andere kant Ricardo van Calsteren die nog bijna succes had. In de 90ste minuut eindigde een gave lob van zijn schoen, maar net aan de voor DUNO verkeerde kant van de paal. Ook Elyseo kwam in die blessuretijd nog heel dichtbij, maar ondanks zijn snelheid was de doelman hem net te snel af.

Nou ja, met een puntje meer in handen toch wat dichter bij het in handen houden van de derde plek. Dat is zo slecht ook nog niet. Nu een weekje geen competitievoetbal, dan Haagse Hout thuis. Een niet te onderschatten opponent, die van alle kopploegen al veel punten pakte. We zijn gewaarschuwd.

Henk Ruijl