VERSLAG: Het is zo leuk om DUNO 1 te zien spelen

Zeg schrijver, ga je hier nu zitten beweren dat DUNO hemels voetbal speelt? Dat de ene combinatie nog mooier is dan de andere? Dat Haagsche Dynamiek wel een nieuw bordje op de gevel kan hangen met de tekst "aards paradijs"? Nou nee, dat komt allemaal nog wel - natuurlijk. De boodschap hier en vandaag is: er staat een geweldig leuk collectief, een ploeg die samen strijdt voor elke meter; jonge jongens, geslepen routiniers - samen gewoon een geweldig team om wekelijks met plezier naar te kijken.

KIJK OOK: DUNO-TV spreekt met Rodion Pont na aflloop

Ook tegen Hercules gaat deze zaterdag lang niet alles goed, maar toch en vooral: wat hebben die Jan Linkerhof en Benjamin van der Zwan er als trainers een swingend geheel van kunnen maken. Geen gezeur in het veld, geen wegwerpgebaren, maar: samen optrekken. Fouten van de ander goedmaken en... slim voetballen. Tegen Hercules, met zes uit twee vooraf niet minder dan DUNO, wordt het strijdplan perfect uitgevoerd. Linkerhof heeft er vooraf op gehamerd, tot vervelens aan toe: wees geduldig, verdedig vanaf een meterje op eigen helft, zorg dat je er de hele wedstrijd met z'n allen staat... Jan kan de woorden wel dromen, z'n spelers blijken het goed in de oren te hebben geknoopt.

Hoe mooi dat kan uitpakken, wordt deze zaterdagmiddag wel duidelijk. Vooral in het middelste halfuur van de wedstrijd, een kwartier voor- en het eerste kwartier na de rust, moet DUNO alle zeilen bijzetten om Hercules van scoren af te houden. Anders dan vorig seizoen, toen de ploeg vooral bekend kwam te staan door vele incidenten, staat hier een gedisciplineerd elftal dat zich buitengewoon sportief gedraagt. DUNO heeft het in dat half uur lastig, vooral op slag van rust mogen de DUNO-fans niet mopperen dat tot driemaal toe een aanval van Hercules niet tot een voorsprong leidt van de gasten.

In de eerste vijftien klokrondjes na de pauze is het al niet anders. Na 50 minuten eindigt een mooie hakbal in het doel achter Jeffrey van Vliet, maar wordt DUNO gered door de vlag van de oplettende Maarten Speets, die goed reageert bij een buitenspel-situatie. Vier minuten later heeft Hercules de bal voor het inglijden, maar ook dan blijft het 0-0. DUNO blijft als door een wonder gered en komt terug op het niveau van het eerste half uur. Waarin de ploeg sterk voetbalt, attent is, kort dekt en nauwelijks kansen weggeeft. Gadeslagen door veel toeschouwers, onder wie hartstochtelijk meelevende senioren uit de lagere elftallen, voel je: dit kan wel eens de goede kant op gaan.

Het is Rodion Pont die dat bewaarheid laat worden. Een kwartier na rust loopt hij de bal zo ongeveer het doel in, na een hoekschop van Kevin Hess. Rodion krijgt de bal op z'n voet, kijkt goed waar de verdedigers staan en denkt: ik prik je daar, bal. En hup, het is 1-0. Uitzinnige spelers, begeleiders en fans worden zijn deel - een slim doelpunt, koel en beheerst afgemaakt, na een voorzet op maat van verdediger Kevin Hess.

In die 60ste minuut gebeurt veel meer dan dat de 1-0 valt. Het is de minuut dat Hercules aan de grond genageld staat en de klap niet meer te boven komt. Het doelpunt heeft een fatale en verlammende uitwerking op de gastploeg, die daarna geen seconde meer lekker in het spel komt. Natuurlijk, dat is zeker ook een verdienste van DUNO dat er vanaf dat moment helemaal bovenop zit. Slidings, schouwerduwtjes, kopduels: in alles zie je dat de ploeg die deze zaterdag gaat winnen DUNO heet. Voor de tegenstander mag het een les zijn: ook na een minimale achterstand kun je best nog winnen - maar niet wanneer je er niet meer in gelooft.

Ook langs de kant voel je: komt hier de derde overwinning op rij aan? Zou het? Na het sombere vorige seizoen voelt het bijna onwerkelijk: drie zeges op rij. Zou het gaan lukken? Juist op dat ogenblik moet DUNO een zware tegenslag verwerken: Payo Coco valt in, na eerst een zwaar duel in het tweede te hebben gespeeld, maar hij moet er al na een minuut weer af. Geblesseerd en wel. Joeri van Leeuwen heet zijn vervanger. DUNO laat zich er niet door uit het veld slaan, het is Hercules dat de kluts kwijt raakt, niet DUNO. Onze mannen ruiken de overwinning en willen die zege veiligstellen. Na 77 minuten is het zover: Elyseo van de Graaf tikt de bal binnen, na opnieuw een hoekschop. Shiva Jagroep is de aangever. Jan Linkerhof en Benjamin van der Zwan juichen langs de kant. En ze weten: het was zo gek nog niet om vooraf de spelers op te roepen geduldig te blijven en vooral bij dode spelmomenten heel alert te reageren. Lekker voelt dat, wanneer zulke trainersuitspraken van vooraf ook gewoon uitkomen.

Omdat DUNO onverminderd enthousiast, samen, blijft spelen komt Hercules er niet meer aan te pas. Nog eenmaal raakt de bal in het DUNO 16-metergebied gevaarlijk dichtbij, maar verder dan de kwalificatie 'voorlangs' krijgt de voorzet uiteindelijk niet. 'Leuk om te kijken hier, echt bewonderenswaardig', had Rob Pronk, gast namens de website www.dehaagsevoetbalhistorie.nl al eerder geroepen. Zijn woorden zijn o-zo-waar deze middag. Niet alleen is die vierde klasse heus het aankijken wel waard, de manier waarop DUNO zich hierin tot nog toe manifesteert is grandioos te noemen. En een dik compliment waard. Hier wordt zomaar nieuwe DUNO-geschiedenis geschreven.

Natuurlijk, er komen straks nog wedstrijden waarin het tegenzit. Een bal op de paal, een scheidsrechter, een mazzelende tegenstander.... Toch weet je ook: als de spelersgroep, die ook nog eens versterking gaat krijgen wanneer geblesseerden en geschorsten terugkeren, dit niveau en de saamhorigheid weet vast te houden, dan kan dit best meer worden dan 'een tussenjaar'. Al te veel zinspelen daarop is echter voorbarig - wel prachtig dat we met negen uit drie daar best over mogen wegdromen. Als je ook ziet wie er nu in het veld lopen, dan weet je: het kan echt een bijzonder seizoen worden.

Achterin staat het met doelman Jeffey van Vliet, Evert Steinvoort, Remco van Weeren, Kevin Hess en Jordy Navarro als een huis. Voor de tweede achtereenvolgende keer houden zij de nul, alleen tegen Vredenburch moest DUNO een doelpunt incasseren. Mooi om te zien dat aanvoerder 'Jef' zo scherp speelt, ook echt een captain is en zijn ploeg blijvend wakker houdt. En in Jordy heeft DUNO een enorm talent in huis, 19 jaar jong pas en al spelend met een berg aan zelfvertrouwen. Er is deze middag een geweldig moment wanneer, op snelheid lopend, de bal uit de lucht pikt en verder voetbalt. Dat getuigt van grote klasse.

In de middenlinie weten Rodion Pont, Elyseo van de Graaf, Sylvester Jubitana en Shiva Jagroep van wanten, daarvoor kun je rekenen op Wesley Swikker en Shiva Jagroep. Net als Jordy mogen we zeker ook met de komst van Shiva erg blij zijn. Ook hij is pas 19 jaar, maar speelt met een rust en uitstraling die doen vermoeden dat deze oud-DUNO-jeugdspeler al veel langer op het voetbalveld staat. Ook de invallers Erwin van der Harst en Joeri van Leeuwen hebben deze middag hun aandeel, voor Payo Coco verloopt het minder voorspoedig helaas. En dit alles in de wetenschap dat we meer talenten voorhanden hebben en bijvoorbeeld onder anderen de uitblinker van vorige week, Yunus Demirocak, door een blessure niet van de partij is.

Het leidt, dat moge duidelijk zijn, tot veel optimisme en vrolijkheid. Het is in elk geval lekker trainen met zoveel punten op zak, met bovendien een spannend uitduel bij RAS voor de boeg. De bus is besteld, dus DUNO komt fris aan bij onze opponent. Klaar voor een mooi buurtonderonsje. Succes gewenst!

Henk Ruijl