In de 71e minuut kwam DUNO bij een 1-2 achterstand na een handgemeen in het zestienmetergebied met tien man te staan (rood voor Remco van Weeren). De door Paul Droppert prima geplaatste hoekschop werd fraai ingekopt door Quincy de Vries waarmee de stand weer gelijk was: 2-2. Met die stand en met die omstandigheden had DUNO de wedstrijd moeten uitspelen.
In de 81e minuut kreeg Leo de Brabander van Honselersdijk wel erg veel ruimte om vanaf de rand van de zestien op doel te schieten. Zijn krachteloze schot (of voorzet?) verdween echter tussen keeper en verdediger door in het doel; 2-3. Deze stand gaf Honselersdijk niet meer uit handen waarmee DUNO dus een onnodige en tevens zure nederlaag leed. Zuur omdat juist die tweede helft veel progressie was te zien. DUNO had de schroom, angst of onzekerheid van de eerste helft van zich afgegooid en bestreed Honselersdijk correct op alle fronten. DUNO bleek in tegenstelling tot die eerste helft ook gelijkwaardig aan Honselersdijk en streed met alle middelen voor een goed resultaat.
Zuur ook omdat in een klasse waarin veel ploegen gelijkwaardig zijn aan elkaar in acht wedstrijden slechts zeven punten werden behaald en het hierdoor hoog tijd wordt voor een overwinning.
Zuur ook omdat DUNO op basis van die tweede helft en de hartverwarmende inzet een gelijkspel ook wel enigszins had verdiend. Natuurlijk, doelpunten worden meestal gemaakt omdat de tegenstander een fout maakt, dat is niets anders. De drie goals van Honselersdijk ontstonden echter alle drie door persoonlijke foutjes. Dat is wat DUNO zich kan aanrekenen en wat voor verbetering vatbaar is.
Alle ruimte
Eerst was het Honselersdijk aanvaller Tom van Veen die in de 25e minuut alle ruimte kreeg doordat de DUNO-verdediging weifelend ingreep en onvoldoende (tijdig!!) onderling communiceerde. De snelle Honselersdijk-aanvaller maakte hier handig gebruik van en liet doelman Jeffrey van Vliet kansloos.
Vlak voor rust, DUNO was in de 43e minuut op gelijke hoogte gekomen door een knappe kopbal van Paul Droppert, verzuimde DUNO de rust te bewaren en het gelijkspel mee te nemen naar de kleedkamer. In plaats van de bal desnoods over de zijlijn te schieten werd Honselersdijk alsnog de gelegenheid geboden een aanval op te zetten en maakte de anders zo betrouwbare Jeffrey van Vliet een klein foutje; 1-2.
Die derde goal in de 81e minuut kwam eigenlijk uit de lucht vallen en was gezien het veldspel en volstrekt onnodig. Een wedstrijd met twee gezichten dus. DUNO had met name het eerste half uur weinig in te brengen tegen een fel en voor de winst spelend Honselersdijk. Misschien was dat laatste ook wel van invloed op het voorzichtige en onzekere spel van DUNO. Honselersdijk speelde zichtbaar en overtuigd voor de winst en dat kon van DUNO niet worden gezegd. Teveel spelers speelden onder hun niveau en durfden de bal niet op te eisen. Honselersdijk was de betere ploeg zonder dat het echt grote doelkansen kreeg.
Uit de schulp
Pas na een half uur leek DUNO wat meer zelfvertrouwen te krijgen en kroop het uit de schulp. DUNO beloonde zichzelf door vlak voor rust knap de gelijkmaker te scoren. Tot weer dat fatale foutje. In de tweede helft was een veel beter en veel zelfverzekerder DUNO te zien. Zonder dat het echt grote kansen kreeg werd Honselersdijk goed bestreden en was DUNO zekler niet de mindere van de Westlanders. Koen Zonneveld kwam zelfs tot twee keer toe in scoringspositie maar zijn kopballen hadden net geen succes. Eerst kon doelman Tom van Schie nog een hand achter de kopbal krijgen en enkele minuten later verdween een kopbal van Koen net naast het doel.
De rode kaart van Remco van Weeren was voor DUNO reden om nog eens een extra tandje bij te zetten en dat leek ook goed uit te pakken. Totdat weer dat ene foutje…
Conclusie; een onnodige en zure nederlaag maar geen enkele reden om hier langer dan vandaag over te zitten somberen. De stand op de ranglijst, DUNO staat met nog drie andere ploegen met zeven punten onderaan, is niet lekker maar geen reden voor paniek.
Met name de tweede helft van vandaag biedt perspectief voor de komende weken waarin overwinningen echter wel noodzakelijk zijn. Volgende week op bezoek bij Die Haghe, altijd goed voor een extra beetje spanning. De komende weken zullen een paar overwinningen moeten opleveren. Heel veel succes hierbij gewenst.
Rob Leenheer
