VERSLAG, FOTO'S: Invaller Randy Mackaay redt punt DUNO 1

Diezelfde Van der Maat liep in de kleedkamergang na afloop de 42-jarige Quinten Blokpoel van PGS/Vogel tegen het lijf. Vooraf hadden we het meespelen van de PGS'er al als bijzonder omschreven en de leidsman stak zijn respect voor de routinier niet onder stoelen of banken. "Dat jij dat volhoudt, een hele wedstrijd nog," sprak hij bewonderend. Blokpoel, ditmaal als verdediger opgesteld, had een glimlach op z'n gezicht bij het aanhoren van die lof. De oudste speler na hem was deze zaterdag de 36-jarige Mehdi Chafai van PGS, daarachter Jeffrey Helders Alves (33) van PGS en DUNO-doelman Jeffrey van Vliet (32). Dat Blokpoel het zo lang volhield was natuurlijk zijn eigen verdienste. Het hielp wel dat de derby niet in een enorm hoog tempo werd afgewerkt. Voor rust was het de gastploeg die, in een redelijk tempo, de bovenliggende partij was; daarna bepaalde DUNO het wedstrijdbeeld. Maar duizelingwekkend in tempo werd het deze zaterdag nooit.

Het werd dus 1-1 en daarmee waren beide partijen even tevreden als ontevreden. DUNO mocht niet mopperen dat we in de 85ste minuut toch nog scoorden, zodat de eerste nederlaag van het seizoen ons bespaard bleef. Daarentegen had de hand(en)vol kansen na rust tot wel meer moeten leiden dan dit gelijkspel. Aan de andere kant baalde PGS dat een lang verdedigde voorsprong alsnog uit handen werd gegeven. Bovendien werd in de slotminuut een doelpunt van PGS afgekeurd, op randje van buitenspel. Ook PGS had dus zomaar nog de overwinning kunnen pakken. Toch was het DUNO dat de tweede helft had moeten toeslaan. Na de 1-1 van Randy Mackaay, vijf minuten voordat Van der Maat nog 300 seconden blessuretijd zou bijtellen, kreeg de ingevallen spits nogmaals een mooie kans. Hoewel Randy buitengewoon fit en gretig oogde, ging deze euforie aan hem en DUNO voorbij. Maar goed, wie de tweede helft op een rij zet, denkt: mmm, we hadden zomaar ook drie punten hebben kunnen bijschrijven:

49ste minuut: bal uit schot van Gino Kos voorlangs;

75ste minuut: Elyseo van de Graaf schiet, via een PGS-been, naast uit riante positie;

76ste minuut: invaller Rodion Pont ziet de bal door een PGS-verdediger van de lijn gehaald;

81ste minuut: Randy in scoringspositie na een prima pass van Yunus Demirocak;

86ste minuut: Rodion speelt zich vrij, schiet fantastisch in, maar de bal suist net langs de kruising;

90ste minuut: Randy komt heel dichtbij, maar toch net niet;

90ste minuut+: Elyseo van de Graaf schiet met rechts ('dat kan ik ook helemaal niet') in plaats van te draaien en de hoek uit te kiezen...

Zo dus, dat zijn er best veel. Dan stap je na een gelijkmaker in extremis dus met een, begrijpelijk, dubbel gevoel van het veld. Toch bleef trainer Jan Linkerhof realistisch: "We staan tweede, vier punten achter op Duindorp. Dat is op zichzelf al boven verwachting als je onze ambities aan het begin van dit seizoen bekijkt. Het gelijkspel van vandaag past in hoe-goed-we-nu-zijn. Er lukt veel, maar als je eerlijk bent zie je ook nog heel veel punten voor verbetering." Duindorp pakte trouwens de eerste periodetitel deze zaterdag.

Wat er tegen PGS aan ontbrak was dit: geduld, soms felheid en vooral de lef om elkaar een bal in de voeten te spelen. Over dat laatste: in Shiva Jagroep en Vinay Kalpoe beschikt DUNO over twee geweldige voetballers. Spelers die ijzersterk zijn aan de bal en aan wie je wat kunt toevertrouwen. Maar hoe ze ook om de bal vroegen: ze kregen 'm veel te weinig. In plaats daarvan zagen ze ballen met de regelmaat van de klok over hun hoofd suizen. Dat is best lastig voetballen. Voor de spitsen bovendien een onzalig aanvalsplan, daardoor kregen Foeat Stolk, Wesley Swikker en Gino Kos voor de doelwisseling nauwelijks lekker bespeelbare ballen. Dus: als DUNO gebruik gaat maken van de kwaliteiten die er in de ploeg nog meer zijn, gaat zich dat uitbetalen. Reken maar. Voeg er dan gemakshalve even aan toe dat we na vier minuten (of daarvoor, of erna) nooit meer doelpunten kado doen, en het pakt beter uit. Nu ging de defensie opzichtig in de fout en kon PGS/Vogel gemakkelijk de 0-1 over doelman Jeffrey van Vliet spelen. Doodzonde, want die 0-1 was echt een weggevertje.

DUNO trapte daarna in fout twee: we wilden veel te gehaast de gelijkmaker forceren. Terwijl het jammer is als je vroeg in de wedstrijd op achterstand komt, maar een ding zeker weet: je hebt nog vrijwel de gehele wedstrijd om die 1-1 of meer te maken. Nu leek het alsof DUNO na vijf minuten aan een slotoffensief begon. Met als gevolg veel balverlies, weinig overtuigende aanvallen en vooral: PGS het gevoel gevend dat er vandaag wel wat te halen viel. Overigens was dat na 11 minuten zowat realiteit: de bal belandde uit een schot van PGS/Vogel maar net naast, maar Bilal el Khattouti had zomaar de 0-2 op z'n schoen liggen. Het zou, na de 0-1 van Mehdi Chafai, wel een heel vroege genadeklap hebben betekend. Alles bij elkaar was DUNO in die eerste helft allesbehalve lekker in de wedstrijd. Evert Steinvoort speelde achterin wat onzeker en Kevin Hess, doelman Jeffrey van Vliet, Jordy Navarro en Koen Zonneveld lieten defensief ook wat steekjes vallen. Verder dan de genoemde gemiste kans en een kopbal net over kwam PGS gelukkig niet. Op slag van rust pakte Jeffrey overigens nog een knappe bal en voorkwam zo de 0-2.

DUNO zag PGS/Vogel tot dan in elk geval feller spelen, maar kwam goed uit de rust. Rodion (keurig geknipt nog wel) viel bijzonder sterk in voor Foeat, iets later Yunus voor Gino en er gebeurde namens groen-zwart meer dan voor de doelwisseling. Zeker toen Rodion gaandeweg van verdediger extra aanvaller werd. Er volgden kansen, genoeg dus. Tegelijkertijd volhardde DUNO ook in het lepelen van lange ballen voorwaarts - Shiva en Vinay zagen het knarsetandend gebeuren. Maar voor we in te veel somberheid geraken: heel positief in deze fase was dat DUNO de mouwen opstroopte en er als vanouds tegenaan ging. De PGS/Vogelmuur stond op omvallen, maar het duurde lang voor het zover was. Niet voor niets zijn de Ockenburgh-bewoners al jarenlang meester in het defensief de boel dicht houden. Met pas 12 tegendoelpunten behoort de ploeg tot de minst gepasseerde defensies in 4B. DUNO scoort op dit punt overigens het best, nog beter dan koploper Duindorp: Jeffrey van Vliet hoefde slechts zes keer de bal uit het net te halen in dit seizoen (nummer laatst De Ster al 44 keer trouwens).

Uiteindelijk lukte het dus, met dank aan Randy Mackaay die Wesley Swikker verving. Daar kon zelfs een geroutineerde 42-jarige ex-aanvaller die nu verdediger is niks meer aan doen. Het was mooi om de blijdschap in het gezicht van Randy te zien. Na een blessureperiode van twee jaar is hij op de weg terug. Dan valt het niet mee zelfvertrouwen te hervinden en is het bijzonder fijn als je scoort. Mooi ook om de feestvreugde rondom Randy te mogen waarnemen, ploeggenoten die oprecht blij zijn voor een tot voor kort tobbende spits die scoort. Met wat meer voetbalgogme en slimheid had er daarvoor en daarna dus meer ingezeten voor DUNO, maar al met al: de 1-1 mag best als een mooi punt worden gekoesterd. Achttien punten uit acht duels, een mooie uitgangspositie voor de volgende wedstrijd, andermaal thuis zaterdag tegen TAC'90. Succes gewenst alvast.

BEKIJK OOK: DUNO-TV met doelpuntenmaker Randy Mackaay na afloop

Henk Ruijl