VERSLAG, FOTO'S: RAS nu gewoon maat te groot voor DUNO 1

Daarmee viel deze editie van dit 'kampioenschap van de Vruchtenbuurt' als vooraf ingeschatte 'titanenstrijd' behoorlijk tegen. RAS kwam zoveel beter voor de dag dan DUNO, dat van een echte wedstrijd geen moment sprak was. Scheidsrechter Ricardo Ditz mocht dan met veel plezier hebben uitgekeken naar de krachtmeting, ook hij moet in die eerste 45 minuten verbaasd hebben gestaan over het wedstrijdverloop. Ditz deed het overigens voortreffelijk, zodat op dat punt er zeker een topprestatie werd geleverd op Haagsche Dynamiek. RAS deed dat zeker ook, DUNO stak er schril bij af.

Hoe kwam dat nou? De analyse was halverwege al wel klaar: zonder de afwezigen Evert Steinvoort, Kevin Hess, Jeffrey van Vliet en Remco van Weeren miste DUNO alleen al vier defensieve krachten en daar kwam de absentie van Shiva Jagroep en Wesley Swikker nog eens bij. Natuurlijk mochten we vertrouwen hebben in alle vervangers, maar als je dan een op-en-top gemotiveerde gastploeg treft en zelf, vermoedelijk volstrekt ongewild, minder scherp en krachtdadig begint - dan ga je in een strijd als deze ten onder. Dat was wat er voor de rust gebeurde: RAS kwam furieus uit de startblokken, het gehavende DUNO speelde een tandje te laag en voor we het wisten stond het na 22 minuten 0-2 en zag je iedereen denken: hier komt DUNO nooit meer aan.

Op een dag als deze is het geen schande achteraf gewoon te erkennen dat het er niet inzat: RAS speelde een sublieme eerste helft, DUNO kon onvoldoende tegengas geven en daarmee was het bij rust al beslist: 0-3. Daarna volgden nog wel 45 voetbalminuten, waarin DUNO eenmaal dichtbij een goal was (inzet van de lijn gered), maar het lukte dus niet meer om echt terug in de wedstrijd te komen. Dan heb je net even een lekker momentje nodig, waarin het wel lukt - zodat de adrenaline terug is en iedereen er nog even voor gaat. Helaas, dat gebeurde niet.

Dat DUNO ook na vijf minuten in dit duel nog met 11 man kon spelen, was best bijzonder. Doelman Tidde Dalhuijsen trok aan de noodrem, toen RAS aan aanval nummer twee was begonnen. De ene scheidsrechter trekt dan rood, de ander kijkt naar de op-zij-nog-lopende-DUNO-verdediger en denkt: dit kan ook geel zijn. Ditz deed het laatste en daarmee overtrad hij geen regels. Wel kon je je toen voorstellen dat de RAS-fans mopperden en DUNO-supporters opgelucht ademhaalden. Het zou uiteindelijk nauwelijks meer een rol spelen, deze gebeurtenis, maar op dat moment kwam DUNO goed weg. Overigens was het dezelfde Tidde die DUNO in die fase op de been hield. Met magnifieke reddingen bleef de invaller-doelman knap staande.

Toch moest de 20-jarige sluitpost zich na 14 minuten gewonnen geven. Uit de rebound van een fraaie aanval, aanvankelijk alweer gestuit door Tidde, scoorde Samir Dirkse de 0-1. Uit de blijdschap van de RAS-spelers kon je toen al afleiden: die willen meer en gaan voluit door. Dat was nou net het verschil tussen DUNO en RAS deze middag. Geen schande, geen drama - wel een constatering om ons voordeel mee te doen. Heel even leek Foeat Stolk aan de andere kant voor een verrassing te kunnen zorgen, maar de oud-doelman en nu spits, kon de bal niet voldoende snelheid meegeven. Defensief zag het er daarna bij DUNO niet geweldig uit, waarna Maurizio Resodiwirjo de 0-2 en 0-3 maakte. Eerst in de 22ste minuut, daarna op slag van rust de 0-3. Die laatste treffer was zo fraai dat je er, ook als verliezend supporter, alleen maar waardering voor kon hebben. De RAS-aanvaller onttrok zich aan de DUNO-bewaking en haalde vanaf rechts in de 16-meter hard diagonaal uit. De bal verdween pardoes langs Tidde in het doel.

Hadden we bij de 0-2 nog even het gevoel dat DUNO allengs in de wedstrijd kwam, de 0-3 voelde aan als een mokerslag. Je wist: hier komt DUNO vandaag nooit meer aan. In de tweede helft die volgde bleek dat ook realiteit. RAS nam gas terug, DUNO probeerde het bewonderenswaardig - maar het verschil bleef drie doelpunten. Alles bij elkaar een teleurstellende middag, maar ook eentje die je het besef bijbrengt dat we al een heel eind zijn gekomen. Dan kun je best eens verliezen, zo lang je maar het vertrouwen houdt dat er heus wat valt te winnen in dit seizoen.

Zo kwam er een einde aan een strijd die DUNO, achteraf bezien, overigens helemaal niet had kunnen winnen. Want, zei super-RAS-vrijwilliger en -bestuurder Nico Mourits, openhartig op Haagsche Dynamiek: 'Sinds kort hebben wij in ons Buurthuis van de Toekomst een bijbelclub onderdak gegeven. Ze betalen niet de hoofdprijs, maar ze bidden wel voor ons.'

Tsja - zet daar maar eens wat tegenover. Kansloos dus.

Op naar betere tijden - komende week vrij, daarna het inhaalduel bij Hercules. Alle succes gewenst, de kansen op een goed resultaat in dit seizoen zijn er nog volop!

Henk Ruijl

(foto's: Nick van der Toorn)