VERSLAG: DUNO 1 verslaat TAC'90, matig duel wel volle winst

In dat laatste werd door de ploeg van trainer Jan Linkerhof voorzien. Ook TAC'90 werd met een eenvoudige en nipte overwinning aan de zegekar gebonden. Wel winst maar geen goede wedstrijd. Het eindresultaat is meestal het allerbelangrijkste en zorgt na afloop vooral voor tevreden gezichten. Dat was vandaag na afloop ook het geval. De balans opmakend is dat DUNO na 9 duels met 21 punten ongeslagen op een keurige 2e plaats staat. Weinigen zullen dit goede resultaat vooraf hebben durven te voorspellen.

De wedstrijd tegen TAC'90 was, eerlijk is eerlijk, weinig opzienbarend. Als alleen de harde feiten voor zich zouden spreken kun je zelfs van een saaie wedstrijd spreken. Want, TAC'90 wist pas in de 76e minuut voor de eerste maal een bal "tussen de palen" geplaatst te krijgen. Deze doelpoging betekende echter ook direct de aansluitende treffer waarna zich wel een aantrekkelijk duel ontwikkelde. DUNO deed het niet veel beter. In de 56e minuut was het Randy Mackaay die een blunder van doelman Vinay Sobha afstrafte en DUNO hiermee op voorsprong zette. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze treffer ook de eerste serieuze doelpoging van DUNO betrof. Tot die tijd waren de aanvallers van DUNO machteloos en niet in staat om voor gevaar of dreiging te zorgen. Yunus Demirocak en Eleyseo van de Graaf werkten hard, maar kwamen zelden hun tegenstanders voorbij. Randy Mackaay moet na een lange blessure duidelijk nog wedstrijdritme opdoen en kan veel beter dan hij tot nu toe laat zien. Technisch laat hij soms fraaie staaltjes zien maar dat alleen is niet voldoende natuurlijk.

Beide doelmannen hadden dus een zeer rustige middag en werden niet tot nauwelijks op de proef gesteld. Het feit dat er weinig doelkansen ontstaan zorgt ervoor dat een wedstrijd dan al snel als saai wordt beoordeeld. Voor de neutrale toeschouwer was dit dan ook zo'n wedstrijd. DUNO was vooral van goede wil, de meeste spelers toonden volop inzet maar slaagden er zelden in om de tegenstander vast te zetten en onder druk te houden. Dat was natuurlijk ook de verdienste van de technisch vaardige ploeg van trainer Wim Baggerman. Beide ploegen waren redelijk aan elkaar gewaagd, vochten felle duels uit waarbij de uitvoering te wensen overliet. Veel onnodig balverlies zorgde ervoor dat het over en weer een onrustige en rommelige wedstrijd werd. Opvallende prestatie deze middag: die van de dienstdoend arbiter Hulters, hij was voor het eerst op Haagsche Dynamiek en leidde meer dan uitstekend.

Te veel DUNO-spelers waren vandaag niet in goeden doen, misten de vorm en/of speelden te flegmatiek. Het grote verschil met vorig seizoen is dat DUNO het als team nu wel kan opbrengen om met en voor elkaar te strijden, net een stapje harder te lopen, net de duels wat feller in te gaan en zo de overwinning uit het vuur te slepen. Dat is dus pure winst. De stand op de ranglijst geeft dan ook vertrouwen. De winnende treffer van Kevin Hess mag natuurlijk niet onvermeld blijven. Kevin neemt niet voor niets veelal de vrije trappen voor zijn rekening. Ook ditmaal, schuin 20 meter vanaf het doel was voor hem een ideale situatie om doelman Sobha te testen. Een korte aanloop was voldoende om de bal als een streep in de kruising te jagen. Een wonderschone treffer dus dat de tot dan toe saaie wedstrijd dus enigszins compenseerde... Ja toch, Kevin?

Misschien dat anderen de treffer toch net iets anders hebben gezien met wellicht een grabbelende en mistastende doelman op een als voorzet bedoelde inzet.

Hoe dan ook, DUNO wint wederom en kan volgende week naar laagvlieger Haagse Hout. Juist dan is weer opperste concentratie vereist om bovenin mee te blijven draaien.

Oh ja, en dan vooral nog dit: Joery Krytenberg speelde als debutant in een competitiewedstrijd van DUNO 1 uitstekend. Mooi om te zien, hoe Joery na al die jaren van in de schaduw spelend, nu op het hoogste niveau prima staande bleef.

Veel succes gewenst zaterdag.

Rob Leenheer