VERSLAG EN FOTO'S: Stunt blijft uit van DUNO 1 tegen koploper

Gelukkig horen we om ons heen vooral veel inspanningen om van komend seizoen weer een succes te maken, of dat nu in de derde- of vierde klasse is. Goede signalen over spelers die ondanks de teleurstellende resultaten gewoon de club trouw blijven en over de komst van nieuwe spelers, bekenden van vroeger en anderen. Da's mooi, zo over dit seizoen heen kijken. Dat is goed nieuws voor de trouwe volgers van DUNO 1.

Tegen Te Werve, de koploper, konden de mannen van Jan Linkerhof niet voor een stunt zorgen. Normaliter schrijven we dan 'de mannen van Jan Linkerhof en Stephan van der Kruk', maar nu even niet. Want na 2,5 jaar (een invalbeurt niet meegerekend) stond Stephan weer als basisspeler opgesteld en niet als trainer langs de kant. Hij leidde souverein de DUNO-defensie, raakte even flink geblesseerd en verliet noodgedwongen voortijdig het veld - maar daarover straks meer.

DUNO begon dus met Stephan in de basis en dan weet je ook: we moesten creatief zijn in het verkrijgen van de menskracht. Geblesseerden, afwezigen en geschorsten leidden tot een opstelling met Jeffrey van Vliet, Amine Malek, Stephan van der Kruk, Remco van Weeren, Koen Zonneveld, Gino Kos, Jonathan Roeleveld, Erwin van der Harst, Paul Droppert, Quincy de Vries en Elyseo van de Graaf. Bepaald niet de minsten en dit gezelschap begon strijdvaardig aan de klus tegen Te Werve.

Die voormalige Shell-ploeg, inmiddels inwonend bij Vredenburch in Rijswijk, herbergt nogal wat oude bekenden. Trainer is oud-DUNO'er Huib van Oostrom Soede, die juist deze zaterdag zijn 60ste verjaardag kon vieren (van harte), maar ook ex-DUNO'ers Redouan Azougagh en Kosse Ruward stonden op het wedstrijdformulier. Het opstellen (en doen invallen) van Kosse zorgde nog voor een mooie primeur: sinds tijden was daarmee niet DUNO-aanvoerder Paul Droppert met zijn 38 jaar de oudste speler op het veld: Kosse klopte hem met een jaartje.

Had Te Werve de oudste speler opgesteld, DUNO had in Gino Kos de jongste speler op het kunstgras staan. De 19-jarige vleugelaanvaller deed zich weer geregeld gelden en kwam alleen een paar maal centimeters tekort om te kunnen scoren. Elyseo van de Graaf zou de enige DUNO'er zijn die wel een doelpunt zou maken. Dat gebeurde in de 24ste minuut na rust - Te Werve stond toen al op een 0-4 voorsprong. De goal van Elyseo, weer fris en sterk spelend, was wel een heel mooie: na een hoekschop van Paul Droppert knalde hij de bal diagonaal en snoeihard achter TW-doelman Boris van der Heijden.

Maar goed, we stonden diep in die tweede helft dus al met 4-0 achter. Dat had na de doelwisseling ook heel anders kunnen lopen. Juist, bij 2-0 achter, toen kreeg DUNO de ene na de andere kans om de wedstrijd - zoals dat heet - te doen kantelen. Jonathan (stuitte op de doelman) en Paul (inzet van de lijn gered) hadden net geen succes. Daartussendoor kreeg Quincy de Vries na 6 minuten in de tweede helft DE kans: vrijstaand kreeg hij de bal door Elyseo aangespeeld en waar Quincy wekelijks op de trainingen de ballen door het net schiet, wilde hij het nu heel netjes doen. Geen knal dus, maar een schot over - helaas: want dit was wel het moment voor een betere uitslag.

Terug naar de eerste helft, toen doelman Jeffrey van Vliet - met zijn 31 jaar en bijna-vaderschap een enorme steunpilaar voor de DUNO-ploeg - zijn elftal op de been hield. Waar Jef bij 4-1 ook nog een strafschop stijlvol stopte, had hij na 20 minuten al twee cruciale reddingen op zijn naam staan. Na 14 minuten redde hij prachtig op een schot van Te Werve met zijn vuisten, in de 19de minuut was hij redder-in-nood met zijn voeten. Zo bleef DUNO op de been en kon je niet eens zien dat de ene ploeg helemaal bovenaan stond en de andere helemaal onderaan. Sterker nog: je ging, ook al speelde DUNO toen nog niet heel best, denken aan een stunt.

Het hielp niet dat verdediger Amine Malek in de 26ste minuut zwaar geblesseerd raaakte. Amine verstapte zich en schreeuwde het liggend langs de zijlijn uit van de pijn. Een wissel was noodzakelijk en Amine moest noodgedwongen naar de kleedkamer. Amine ging, Kevin Hess kwam; waarmee de ervaring in de ploeg niet minder werd. Toch sloeg Te Werve juist toen toe. Na 32 minuten werd de defensie van DUNO uit elkaar gespeeld en volgde de 0-1. Waar de koploper toen op randje van buitenspel terecht mocht doorgaan, negeerde scheidsrechter Syed na 36 minuten ten onrechte het vlagsignaal van Maarten Speets. De verzamelde pers, het complete dakterras iedereen zag het gebeuren: de speler die de voorzet voor de 0-2 gaf, stond zeker een meter buitenspel. Syed floot het duel verder met overtuiging en gedecideerd, maar dit was een dure fout in DUNO's nadeel.

Heel veel kansen had DUNO tot dan niet gehad, er zou er voor de doelwisseling nog eentje volgen: Paul Droppert schoot de bal uit een vrije trap strak in, maar de doelman bracht redding. Waarmee de rust kwam en een ander DUNO uit de kleedkamer: met nog meer lef, wilskracht en iets van: wij gaan hier vanmiddag nog stunten. Michaïl Toet verving in die fase Erwin van der Harst en DUNO zette aan. Met drie grote kansen tot gevolg. Je weet, als die dan niet worden benut, dat de mogelijkheden op succes drastisch slinken. Ook tweemaal een appel om een strafschop was vergeefs, waarna Te Werve de 0-3 en 0-4 maakte. Elyseo redde de DUNO-eer.

Wat restte was een handvol memorabele momenten: een invalbeurt van Ricardo van Calsteren (voor Quincy) en rood voor Stephan van der Kruk na 35 minuten in de 2e helft, omdat hij een speler die dreigde door te breken vasthield. Michaïl Toet stond naast hem, dus het rood dat volgde was volgens vriend en vijand een wel erg zware straf. Verder redde Jef dus knap een strafschop en viel oud-DUNO'er Kosse Ruward in de slotfase in. Het zou niet meer leiden tot een ander resultaat.

Nog drie duels en DUNO staat laatste. Van paniek binnen de club is geen sprake, natuurlijk heerst er wel teleurstelling over de dreigende gang naar de vierde klasse. Gelukkig zijn er dus al veel initiatieven voor het nieuwe seizoen en hebben we nog een piepklein kansje op redding. Het zou in elk geval erg fijn zijn als we zaterdag winnen van TAC'90 - zien we daarna wel die drie punten nog kunnen betekenen.

Henk Ruijl