Maar het zou de teamprestatie te kort doen door alle credits louter aan Jedsel te geven. Natuurlijk, hij was belangrijk. Erg belangrijk zelfs. Na 45 minuten maakte hij zijn opwachting in DUNO 1 en je zag het al direct: er was voorin meer gevaar en Jedsel bond verschillende tegenstanders aan zich. In de 70ste minuut leidde dat tot de ultiem belangrijke 1-0: Payo Wiel zette de bal vanaf links prima voor en Jedsel verschalkte de sterke doelman uit Valkenburg voor de eerste maal. De ingevaller aanvaller stond frank en vrij voor het doel om in te schieten, maar ook dat is een kwaliteit: er staan waar de bal komt.
Het verschafte DUNO lucht, veel lucht. Want het waren tot die tijd spannende minuten geweest. Valken'68, met vier nederlagen op rij ook weer eens toe aan wat punten, was bepaald niet voor een gelijkspelletje naar Haagsche Dynamiek gekomen. De ploeg die drie punten minder had dan DUNO ging er vol voor en was zeker in het eerste bedrijf de bovenliggende partij. Tot de 1-0 van Jedsel kon de uitslag echt elke kant nog op. Met kansen over en weer, hachelijke momenten voor beide doelen en twee keepers die beiden hun ploeg in de wedstrijd hielden.
Valken'68 had daarbij het onfortuin dat de ploeg na 55 minuten met tien man verder moest. Ook toen al bepaalde Jedsel het verschil, want een verdediger van de rood-gele ploeg kon slechts ten koste van een rode kaart aan de noodrem trekken. DUNO wist niet gelijk raad met dat getalsmatige overwicht, sterker nog: Valken'68 kon een paar maal gevaarlijk voor doelman Murat Ozcan opduiken. Het voert te ver om te zeggen dat de tweede gele kaart voor DUNO'er Nick Heikoop (deze zondag jarig, in elk geval twee kaarten...) een welkome actie van de arbiter was, maar het bracht de wedstrijd elf minuten later wel weer in een zeker evenwicht.
Vier minuten na het rood voor Nick, die zijn aanvoerdersband aan Michaïl Toet over deed, schopte Jedsel de 1-0 binnen. Vreugde alom, maar de overwinning was op dat moment nog niet veiliggesteld. Een handsbal op randje zestien werd bestraft met een gevaarlijk uitziende vrije trap, die Valken'68 een prima kans bood. DUNO kwam met de schrik vrij, maar moest nog wel dik een kwartier de voorsprong verdedigen. Dat lukte prima, mede dankzij goed optreden achterin van Murat, Stephen, Kevin, Robin en Michaïl die wat kansen voor Valken'68 deden smoren.
Helemaal gerust werd alles wat DUNO heet in de 92ste minuut. Opnieuw slaagde Jedsel erin zich aan wat verdedigers te onttrekken en de bevrijdende 2-0 te maken. Het leidde tot vrolijk lachende DUNO'ers, binnen en buiten het veld. Niet lang daarna floot de prima leidende arbiter Opdam voor de laatste maal en kon DUNO uitkijken naar een wat vrolijker competitiestand. Het gaatje naar p/d plekken is wat groter geworden, maar helemaal gerust kunnen we toch nog niet zijn. Met het rijtje DSO, Monster (uit), TAVV (thuis) en Forum Sport (uit) op komst, wacht er nog een spannende slotfase.
Murat, Stephan, Kevin, Michaïl, Robin, Nick, Koen, Richard, Lourens, Björn (Jedsel) enPayo hebben die zekere rust te danken aan ook een stevige eerste helft die ze speelden. Hoewel Valken'68 net nog wat strakker de duels aanging en DUNO geregeld een stapje voor was, kon je wel zien dat de wil er was om deze thuiswedstrijd tot een goed einde te brengen. Maar al na drie minuten hadden de gasten op 0-1 kunnen en moeten komen, toen ze over links een enorme kans kregen. De verdedigers van DUNO die zich gaandeweg het duel zouden onderscheiden met accuraat voetballen, waren op dat moment zeker nog niet scherp. Maar de bal ging voor DUNO aan de gunstige kant van de paal.
Na twintig minuten kreeg Payo een reuzenkans, maar andermaal - zie vorige week - mikte de hardwerkende aanvaller te hoog. En in de 29ste (bijna rake kopbal Richard), 33ste (bal van lijn gehaald door Valken) en 40ste minuut (Björn krijgt in een een-op-een situatie de kans van de wedstrijd) had DUNO ook op voorsprong kunnen en ja, soms zeker, moeten komen. Hoe jammerlijk ook, het gaf wel aan dat waar Valken de openingsfase pakte, DUNO gaandeweg gevaarlijker werd. Toch kon niemand toen nog gerust zijn op een goede afloop. In de rust was een iemand dat al wel: Jedsel liep zich vol zelfvertrouwen warm en zei dat hij ging scoren. Hij zou woord houden.
En was het, zo alles bij elkaar, toeval dat speaker Cor Rouffaer de hit 'DUNO, dit is mijn club' (tekst en zang: leider Rob Steensma) vooraf uit de omroepinstallatie liet klinken? Welnee. De goede luisteraar wist nog wanneer deze tophit voor het eerst over Haagsche Dynamiek had geklonken. Dat was
toen, juist ja: op het ogenblik dat Valken'68 op bezoek was en DUNO de promotie naar de eerste klasse kon vieren. Sneu voor de sympathieke Valkenburgers, maar opnieuw klonk Steensma ditmaal succesvol over onze velden, zo zou achteraf blijken.
Henk Ruijl
