Jan baalde van het uiteindelijke resultaat omdat hij een zege voor DUNO verdiend had gevonden. Op basis van het aantal kansen, en daar gaat het natuurlijk om bij het voetbal, had DUNO ook het meeste recht op die overwinning. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Naaldwijk weliswaar niet veel echte doelkansen kreeg maar voetballend net iets beter uit de verf kwam dan DUNO.
Spelmoment uit DUNO-Naaldwijk.
Een gelijkspel was dan ook de meest terechte uitslag. Dit gelijke spel, DUNO laat door dit resultaat de laatste plaats over aan DSVP, was uiteindelijk teleurstellend omdat DUNO mogelijkheden genoeg kreeg om de wedstrijd winnend af te sluiten. Halverwege de tweede helft hing het winnende doelpunt in de lucht maar werden een aantal goede doelkansen net gemist. Als DUNO had gewonnen was het weer wat dichterbij de concurrenten gebleven en had het zelfvertrouwen een stevige boost gekregen. Helaas, een overwinning zal zeker nog twee weken moeten uitgesteld als voor de competitie tegen Semper Altius wordt gespeeld.
Voldoende perspectief
Waar vorige week in en tegen Maasdijk een flinke zeperd werd opgelopen daar was vandaag een fel, om iedere vierkante meter strijdend DUNO te zien. DUNO kwam drie keer op achterstand en wist deze drie keer in te lopen.
Dat getuigt van inzet, van niet opgeven, van blijven knokken en van geloof houden in een goed resultaat.
Hoewel er ook vandaag weer een paar klassieke persoonlijke fouten werden gemaakt, was ook opvallend te zien dat spelers weer beter in vorm beginnen te raken. Gino Kos pakte de stijgende lijn van de afgelopen weken weer door en was af en toe zeer gevaarlijk. Gino speelde een zeer goede wedstrijd, was aanspeelbaar, verdedigde waar nodig mee en zorgde met zijn voorzetten en spelhervattingen (corners) voor gevaar.
DUNO valt aan.
Ook Elyseo van de Graaf was goed op dreef en knokte zich 90 minuten lang leeg. Danny van der Zwan behoorde vandaag ook tot de betere spelers. Achterin was hij in de meeste gevallen een zeker rustpunt terwijl hij met spelhervattingen een belangrijk steentje bijdroeg door vanuit een hoekschop koppend fraai de 2-2 te scoren. Die persoonlijke foutjes die ervoor zorgden dat Naaldwijk tot drie keer toe op voorsprong kwam……. de betrokken spelers weten zelf waar de schoen wringt. Persoonlijke fouten worden er altijd gemaakt, maar als een speler 100% geconcentreerd is en blijft dan wordt de kans op het maken van fouten wel kleiner. Dit is niet trainbaar maar is individueel wel te leren en te verbeteren.
Ieder punt kostbaar
DUNO begon de wedstrijd op een koud, winderig en weinig sfeervol Haagsche Dynamiek (waar waren al die toeschouwers vandaag?) met de wetenschap dat in deze fase ieder punt kostbaar is. Na 4 minuten keek DUNO echter al tegen een 0-1 achterstand aan. Twijfelend optreden in de DUNO-verdediging gaf Laurens Bouritius van Naaldwijk de kans om van dichtbij, via de onderkant van de lat, te scoren. Het verdedigende optreden zag er hierbij wat knullig uit.
DUNO herstelde snel van deze tegenslag en zocht waar mogelijk het doel van Naaldwijk op. In de 10e minuut werd Michaïl Toet goed aangespeeld en kreeg hij een vrije doortocht naar doelman Tom Verbakel. Net binnen het zestien meter gebied werd Michail onrechtmatig verdedigd, je kunt ook zeggen dat Michail heel slim de verdediger opzocht en een overtreding uitlokte. Van soms oliedomme overtredingen naar rete-slimme acties; dit paste vandaag precies bij "Toetje".
Paul Droppert schoot de penalty zeer beslist en onhoudbaar binnen: 1-1.
Paul Droppert schiet de 1-1 vanaf 11 meter binnen.
De wedstrijd speelde zich hierna vooral op het middenveld af waarbij Naaldwijk een licht veldvoordeel had. De fysiek sterke Naaldwijkers speelden soms net wat slimmer en rustiger dan DUNO en konden hierdoor de bal langer in de eigen ploeg houden.
DUNO liet in deze fase verdedigend geen steken meer vallen maar kon aanvallend ook weinig potten bereken. Pas in de 32e minuut viel via Quincy de Vries het eerste schot op doel te noteren. Vlak voor rust kwam Paul Droppert net een teenlengte tekort bij een goede voorzet van weer Quincy de Vries. Twee minuten na rust herhaalde zich de situatie als in de 4e minuut waarbij ook nu weer de concentratie te wensen overliet. Ricardo Siebring van Naaldwijk wist handig voor Nick Heikoop te komen en scoorde onberispelijk de 1-2. Hieraan kan worden toegevoegd dat Tim Kardol wel heel veel ruimte en tijd kreeg om de voorzet te verzorgen.
DUNO herpakt zich
DUNO herpakte zich ook nu weer en drong Naaldwijk soms ver naar achteren. In de 49e en 51e minuut kreeg DUNO twee grote mogelijkheden uit twee uitstekend verzorgde aanvallen. Koen Zonneveld en Elyseo van de Graaf kwamen net tekort om voorbereidend werk van Gino Kos en invaller Erwin van der Harst af te ronden.
Weer twee minuten later was het wel raak. Een goed geplaatste hoekschop van Gino Kos werd fraai en hard ingekopt door Danny van der Zwam; 2-2. Na 60 minuten werd Quincy de Vries gewisseld voor Jonathan Roeleveld. Jonathan maakte een goede invalbeurt, speelde scherp en was goed aanspeelbaar. Jammer was dat hij vijf minuten nadat hij was ingevallen een grote kans niet wist te benutten maar te gehaast overschoot.
Erwin van der Harst passt, DUNO zal de kans net missen.
Waar het wachten was op de voorsprong van DUNO was het Naaldwijk dat de 2-3 stand op het scorebord bracht. Weer Laurens Bouritius was meer attent dan de weifelend optredende DUNO defensie. Het eerder genoemde perspectief voor de komende periode werd nog eens bevestigd doordat DUNO in de 76e minuut weer de gelijkmaker wist te scoren.
Vrije trap
Een vrije trap van Paul Droppert verdween zonder dat een DUNO-speler de bal aanraakte (of was Koen Zonneveld beslissend in de buurt?) in het doel achter Tom Verbakel; 3-3. Het laatste kwartier kwam in deze stand geen verandering meer. Naaldwijk drong nog wel aan maar wist geen echte doelkansen te krijgen, op een gevaarlijk dichtbij te nemen vrije trap na. DUNO miste net de rust en overtuiging om die paar kleine mogelijkheden goed en efficiënt uit te nutten.
DUNO met de schrik vrij in de slotfase, uit vrije trap Naaldwijk gaat bal naast het doel.
Met het gelijke spel schiet je niet zo heel veel op, daar is geen speld tussen te krijgen. Het vertoonde spel, het aantal goed uitgevoerde aanvallen, het aantal kansen en de getoonde veerkracht biedt voldoende perspectief voor lijfsbehoud in de 3e klasse.
Rest nog te vermelden dat scheidsrechter Colenbrander een prima wedstrijd floot en de wedstrijdbal geschonken werd door Ramsay van Rhijn.
Rob Leenheer
Opstelling DUNO: Jeffrey van Vliet, Kevin Hess, Nick Heikoop, Danny van der Zwan, Nick Toet, Remco van Weeren (Erwin van der Harst), Paul Droppert, Koen Zonneveld, Elyseo van de Graaf, Quincy de Vries (Jonathan Roeleveld), Gino Kos.
