VERSLAG, FOTO'S: IJzersterk collectief DUNO 1 geeft vol gas

Uit alles bleek deze zaterdag dat DUNO vol voor de winst wilde gaan. Ons vlaggenschip begon buitengewoon scherp, zette druk waar dat kon en alle spelers voetbalden een bevlogen wedstrijden. Doelman Colin Celik - of we nooit meer willen vergeten dat het Colin met 1 l is, zei hij na afloop met een brede glimlach op het gezicht - groeit steeds beter in z'n rol. Sterker nog: dankzij drie uitstekende reddingen hield hij zijn elftal op een paar cruciale momenten in de wedstrijd. De eerste opvallende actie had de DUNO-sluitpost in de 25ste minuut. Scheidsrechter Maurits maakte een van z'n heel weinige foutjes en liet PGS/Vogel in buitenspelpositie doorgaan. Colin pakte de inzet daarna prima. Ook in de 50ste minuut deed de goalie van zich spreken. Keepersgeluk, zo u wilt, maar ook: je moet er maar staan. Van dichtbij zette PGS/Vogel in, maar Colin hield die bal uit z'n doel. En hij redde aan het einde, toen de thuisploeg probeerde de aansluitende treffer nog te maken. Colin ging gestrekt naar de hoek en met een uiterste krachtsinspanning voorkwam hij de 1-2.

Het was echt leuk voetbal om te zien, dat DUNO op de mat legde. Voetbal op karakter, maar met jongens als Joël van Oeveren, Rodion Pont, Jop Imhann, Erwin van der Harst en Jordy Navarro in je elftal gebeurt er ook veel moois aan de bal. En het sterke was: al die fraaie balcontacten stonden deze zaterdag geheel en al in het teken van effect-hebben, slechts zelden zag je onnodig en dom balverlies. En wanneer dat dan allemaal zo verloopt, heeft DUNO 1 een elftal waar je smullend langs de lijn staat te kijken. Passie hand-in-hand met resultaat-gericht voetbal - ja, zo wordt het leuk om de nacompetitie te zien halen en daarin te presteren. Overigens, ook nog maar even genoemd: het is toch mooi om jongens als Joël (17), Jordy (20), Ricardo van Calsteren (21), Shiva Jagroep (20), Rodion Pont (22) en Evert Steinvoort (22) in je elftal te hebben. Jonge, veelbelovende spelers, die er nu al gewoon staan. Knap.

Brengt ons bij de wedstrijd. Waarin DUNO al na een kwartiertje helaas afscheid moest nemen van Joery Krytenberg, die zich met een blessure moest laten vervangen door Vince Bakker. Die ingreep bracht Rodion Pont, weer bijzonder sterk spelend, en Evert Steinvoort, al niet minder bepalend vandaag, samen in het centrum van de defensie. Joël van Oeveren en Vince Bakker verdedigden vanaf dat tweede kwartier de flanken. En dat gebeurde dus in een team met Erwin van der Harst als bepalende middenvelder, samen optrekkend met Jop Imhann en dan ook nog eens Jordy Navarro - net als Joël ondanks z'n jonge leeftijd helemaal nergens bang voor - en Koen Zonneveld op het middenveld. Wesley Swikker en Ricardo van Calsteren mochten het in de voorste linie doen, toen nog samen. Pas na de rust zou trainer Benjamin van der Zwan naar 4-3-3 omschakelen, wat de PGS-defensie in verwarring bracht.

DUNO zette van meet af aan veel druk en zag Jordy na achttien minuten de eerste kans krijgen. Zijn schot ging over. Je voelde: DUNO kan het vandaag doen, we zijn zowel conditioneel als kwalitatief beter dan PGS/Vogel. Maar goed, dan moet je nog wel scoren. Uit een hoekschop van Jop zette Wesley Swikker het veldoverwicht ook om in een gunstige score: 0-1 na 35 minuten. Mede dankzij de bijzonder sterk optredende scheidsrechter Maurits, die liet voetballen waar het kon, ontspon zich daarna een even amusant als spannend duel. Met wel DUNO als bovenliggende partij, maar met PGS/Vogel - dat streed voor z'n laatste kans om dit seizoen nog iets te kunnen bemachigen - als te vrezen tegenstander. Bij rust was het nog altijd 0-1 en je wist: nu gaat de thuisploeg komen. Dat gebeurde ook, opportunistisch spelend en de grens opzoekend van wat de scheidsrechter toestond. Colin voorkwam de 1-1, Wesley Swikker was in de direct daaropvolgende aanval heel dichtbij de 0-2. Nadat DUNO nog een bal van de lijn haalde en een schot van Rodion net geen doel trof, zorgde Benjamin met een wissel en een tactische vondst indirect voor de winst. Elyseo van de Graaf was er als de kippen bij om de ruimte te benutten, nadat Wesley hem de bal gunde: 0-2.

Zo trok DUNO onmiddellijk profijt van de een-op-een situatie die PGS achterin moest weggeven. Daartegenover stond dat DUNO zelf achterin ook in man tegen man gevechten belandde, maar dat bijzonder goed deed. Na 35 minuten zag je: PGS/Vogel gaat niet meer gelijkmaken, sterker nog: we hadden eigenlijk veel ruimer moeten winnen. Ricardo, Elyseo en Wesley hadden de 3-0 (en meer) op hun schoen, maar ze spaarden de thuisploeg. Neemt allemaal niet weg dat we DUNO deze zaterdag sterk zagen spelen, en vooral: goed om te zien hoe iedereen elkaar hielp. Gefeliciteerd met alweer een overwinning. Nog vijf duels te gaan en het blijft leuk. Centrale vraag: zo spelend, waar kan het dan wel niet eindigen?

Henk Ruijl