VERSLAG, VIDEO'S: Dom DUNO 1 op karakter toch naar punt

Het werd alles bij elkaar toch wel weer een bewogen middag, daar aan de Wijndaelerweg. Waarbij DUNO na een kwartier spelen al dik op voorsprong had kunnen staan, ineens een tegenstander op 2-1 voorsprong zag komen en achteraf blij mocht zijn met een punt van het veld te kunnen stappen. Cruciaal moment was de 49ste minuut van de wedstrijd. Verdediger Michael Toet ontving z'n tweede gele kaart en DUNO-middenvelder Koen Zonneveld wond zich daar zo over op, dat hij ook zijn tweede gele kaart kreeg voorgeschoteld. Daar sta je dan, 2-1 achter en negen tegen elf. En bijna nog een hele helft te gaan.

Je kunt op zo'n moment wel veel drukte gaan maken over een scheidsrechter, die inderdaad veel geel toonde, maar de ervaring leert dat je beter naar jezelf kunt kijken. DUNO moest zichzelf gewoon voor z'n kop slaan, want het deed PGS/Vogel simpelweg in een zetel belandden. Eerst, terwijl er niks aan de hand is, een 0-1 voorsprong uit handen geven en dan ook nog eens met negen man komen te staan. Da's gewoon niet handig, voor een wedstrijd waarin vriend en vijand kon zien dat DUNO kwalitatief er ver bovenuit stak. Maar ja: voetbal is meer dan dat. En dom handelen levert dan meestal geen punten op.

Trainer Wim van Laar, geen onbekende op de Haagse velden, zag zijn ploeg op het scherp van de snede zich terugknokken in de wedstrijd. En daar is ook helemaal niks mis mee. DUNO had het alleen nooit zo ver moeten laten komen. Met Jeffrey van Vliet, Joeri van Leeuwen, Joery Krijtenberg, Evert Steinvoort, Jordy Navarro, Koen Zonneveld, Donny van den Hoogenband, Elyseo van de Graaf, Brian Bloemink, Gabriël Tillema en Michael Toet stonden er elf DUNO'ers die als een razende uit de startblokken gingen en deze middag echt het verschil konden maken. Ook al moest het allemaal gebeuren op een loodzware grasmat - er stond een ploeg die dat kon.

En dat deden ze aanvankelijk ook. Vooral Jordy Navarro was op dreef: in de vijfde minuut kwam hij maar centimeters te kort om de 0-1 binnen te schieten en twee minuten later stelde hij Elyseo bijna in staat te scoren. De gedrevenheid spatte er van af, bij Jordy maar ook bij die andere tien. Brian Bloemink was in de elfde minuut dichtbij de openingsgoal, maar zijn slimme hakbal strandde maar net. Twee minuten later was het wel raak, na een fantastische combinatie tussen Donny, Elyseo en Brian - waarbij laatstgenoemde de 0-1 alsnog maakte.

Niks aan de hand, zou je zeggen. Zeker niet wanneer je zag hoe goed onder anderen Jordy en Gabriël aan het voetballen waren. Vol er in, goedde passes afleverend - allebei een voorbeeld op deze zaterdag. PGS/Vogel deed op dat moment niet veel meer dan de bus elke keer voor het eigen strafschopgebied te parkeren. Verdedigen, verdedigen en nog eens verdedigen. Tot de 16de minuut geen vuiltje aan de lucht. En vanaf toen liep het ineens heel anders. In zeven minuten kantelde een wedstrijd en kwam DUNO in een benarde positie, eentje waarin de ploeg zich nooit had moeten willen en hoeven bevinden.

Knullig balverlies, tot tweemaal toe, leidde de 1-1 in. Niets anders dan gestuntel stelde PGS/Vogel in de gelegenheid de gelijkmaker binnen te glijden. Bij de eerste paal nog wel, met een kans geboden vanaf de achterlijn. En zeven minuten later werd het ook nog eens 2-1 voor de thuisploeg, nadat de scheidsrechter wegens hands een strafschpo toewees. Daar was geen houden aan, hoe Jeffrey van Vliet ook z'n best deed. Sta je dan, na 23 minuten. Twee kansen zomaar weggegeven, zelf wat kansen gemist en vooral: de gelegenheid hier een relaxte wedstrijd te spelen die winst oplevert zomaar van tafel. (Tekst loopt onder de video - strafschop tegen - door).

Het gemis van Wesley Swikker, het ziet er naar uit dat de spits zwaar geblesseerd is, deed zich voelen. Hij is op zo'n ogenblik nog wel eens de speler die de ploeg op sleeptouw neemt en voor een verrassing zorgt. Wesley kon slechts met lede ogen toezien hoe het deze zaterdagmiddag misging. Met Foeat Stolk en Rodion Pont voor Joery Krijtenberg en Donny van den Hoogenband maakte DUNO zich na de doelwisseling op voor een wending in de wedstrijd. Maar welke strategie in de rust ook werd besproken: na vier minuten kon alles de prullenbak in. Met negen man verder - prettige wedstrijd verder gewenst.

Maar het knappe is, en hier alle lof voor de resterende negen, het was DUNO dat 41 minuten lang pressie op de goal van PGS/Vogel ging uitoefenen. Je gelooft het niet, met negen tegen elf, maar het gebeurde wel. Slechts eenmaal leek het pleit beslecht, toen PGS/Vogel ontsnapte en de spits alleen op het DUNO-doel kon af gaan. De paal en slim z'n goal verkleinen door Jef voorkwamen de 3-1. En omdat hoop doet leven, klampte heel DUNO zich vast aan de gelijkmaker. Rodion en Foeat namen als invallers het voortouw, en ook de rest van de ploeg gaf zich allesbehalve gewonnen.

Na een half uur in de tweede helft was Rodion, superfit geworden, dichtbij die egaliserende treffer - maar zijn inzet belandde op de lat. Ook een vrije trap van dichtbij (opnieuw Rodion) haalde nog niks uit. Totdat Evert Steinvoort, toen over en weer inmiddels heel wat gele kaarten waren getoond, vijf minuten voor tijd de punt van z'n schoen tegen de bal zette. Twee-twee, alsnog! En dolle taferelen. Hoe leuk is het dan om als negen spelers elkaar op te zoeken en die gelijkmaker als de winnende treffer te vieren. (Tekst loopt onder de video - hoekschop voor DUNO - door).

Evert bekroonde daarmee een sterke wedstrijd, waarin hij met Gabriël, Joeri en Donny uitblonk. Een duel dat dus drie punten had kunnen opleveren, wat ook had gemoeten, maar waar we met 2-2 toch juichend van het veld liepen. Het kan raar lopen. Of we vandaag twee punten hebben verloren of een hebben gewonnen - dat zal moeten blijken. Dankzij het verlies van koploper Houtwijk is het reuzespannend bovenin. Komende week geen competitievoetbal, daarna SV Madestein uit. Bepaald geen makkie - laten we allereerst met z'n elven zien uit te spelen. Dat scheelt echt.

Henk Ruijl