DUNO deed tot de voorlaatste nacompetitie-speeldag mee om de prijzen, sloot af met een fijne derde plek op de ranglijst en liet - veelal, niet altijd - voetbal zien waarnaar het leuk was om te kijken. En dat in een seizoen waaraan we zonder heel veel ambities begonnen (de degradatie had z'n sporen nagelaten), maar waarin toch veel moois werd gerealiseerd. Op die pijnlijke overgang na dan van trainer Jan Linkerhof naar Benjamin van der Zwan. Helemaal niets ten nadele van Benjamin, maar de breuk met Jan was er een die het seizoen op z'n grondvesten deed schudden - bepaald vervelend in heel veel opzichten en voor mensen te noemen.
Maar dat neemt niet weg dat de vernieuwde DUNO-selectie trots mag terugkijken op wat werd gepresteerd. We kwamen te kort om echt kampioenskandidaat genoemd te worden, maar hielden sterke tegenstanders ook wel weer tamelijk gemakkelijk weg, onder ons op de ranglijst. Duindorp SV werd de verdiende kampioen en was gewoon beter; RAS toonde zich over twee duels overduidelijk de sterkste - enfin: dan is een derde plek, met nacompetitie nog wel, een verdiende plaats in de eindstand. En had er in die nacompetitie meer ingezeten? Jazeker wel. Wanneer DUNO de beste vorm, die het dit seizoen in flink wat duels liet zien, had weten te behouden, dan waren we nog heel dichtbij gekomen.
Gewicht
Nu was het na de nederlagen tegen CION en nacompetitie-winnaar Zwarte Pijl al snel een verloren race, het duel bij Rohda'76 had voor de thuisploeg nog zeker gewicht. Maar echt spannend werd het in dit slotduel niet meer, vooral ook omdat de sympathieke ploeg uit Bodegraven niet heel overtuigend knokte voor de laatste kans en DUNO pas na de doelwisseling echt gas ging geven. Alles bij elkaar: met een juiste vorm, en op volle kracht spelend, had het in deze drie duels ook anders kunnen lopen. Zoals vorige week als vastgesteld door auteur Rob Leenheer: nu werd de nacompetitie zoals het seizoen verliep, het was het net niet.
Niettemin: chapeau voor wat is gepresteerd. We hebben met z'n allen dit seizoen heel jonge spelers tot ervaren krachten mogen zien uitgroeien en routiniers steeds beter in vorm zien geraken. Wat dat betreft was het wel een tikkeltje jammer dat liefst vijf spelers deze zaterdag hun klokje niet goed hadden gezet, en daardoor als wissels begonnen. Als je volgend seizoen met z'n allen echt hogerop wilt, dan zul je dit toch met elkaar beter moeten doen. Ook in de vierde klasse behoren regels, afspraken en discipline tot de basisvoorwaarden om tot succes te komen. Trainer Benjamin van der Zwan kende ook ditmaal geen genade: hij verving de vijf laatkomers door vijf andere krachten - en zo slecht verliep die ingreep nu ook weer niet.
De harde (zij)wind speelde beide ploegen in Bodegraven deze zaterdag flink parten. Of juist daardoor voor de pauze nu zo weinig kansen over en weer ontstonden, valt nog te bezien; zeker is wel dat zowel DUNO als Rohda'76 drie kwartier nodig hadden om lekker in de wedstrijd te komen. De thuisploeg leek bovendien wel onder de indruk van de komst van Hagenezen, zodat het elftal dat bij winst echt nog had kunnen promoveren wel heel aarzelend begon. DUNO kreeg in die eerste helft via Foeat een kopkans, Rohda'76 zag Jeffrey van Vliet een paar maal de 1-0 voorkomen. Overigens: die Jeffrey keept dus gewoon weer - in deze vorm lijkt een eerder benodigde operatie niet echt meer aan de orde te zijn.
Knallen
Halverwege hadden we inmiddels drie DUNO'ers anders dan bij aanvang in het veld staan. Joeri van Leeuwen was al vroeg in de wedstrijd gebracht na een blessure voor Joël van Oeveren en direct na de rust vervingen Erwin van der Harst en Elyseo van de Graaf aanvaller Randy Mackaay en middenvelder David Muhungu. Of het nu door die ingrepen kwam of DUNO gewoon dacht: we gaan nog een helfie knallen, hoe dan ook: eindelijk zagen de meegereisde fans een wedstrijd op het scherp van de snede. Met fraaie kansen voor Foeat, Elyseo en Wesley Swikker, terwijl aan de andere kant de defensie overeind bleef onder anderen dankzij doelman Jef. De thuisploeg was dichtbij de openingsgoal, vooral dankzij ballen uit een paar gevaarlijke vrije trappen - en toch bleef het 0-0.
Geen goals dus, ook wel een beetje exemplarisch voor dit seizoen. Als we ergens met z'n allen iets te verbeteren hebben is het hier wel: zorgvuldiger omgaan met de kansen, scoringsmogelijkheden afmaken dus en elkaar daar ook maximaal bij helpen. Het mooie is wel dat we, en het duel tegen Rohda'76 leerde dat opnieuw, in elk geval kansen kunnen creëren, en bovendien defensief nauwelijks iets weggeven. Fijne ingrediënten die we kennelijk in huis hebben op weg naar de voetbaljaargang 2017-2018. Nu eerst bijkomen, krachten opdoen en lekker zomer vieren. Op de selectiebijeenkomst van de 16de juni na dan en de slotfestiviteiten van 17 juni. Bedankt voor een leuk en enthousiast seizoen.
Henk Ruijl
Opstelling DUNO:
Jeffrey van Vliet, Joël van Oeveren 9Joeri van Leeuwen), Evert Steinvoort, Joery Krytenberg, Vince Bakker, Koen Zonneveld, David Muhungu (Erwin van der Harst), Jordy Navarro, Foeat Stolk, Wesley Swikker, Randy Mackaay (Elyseo van de Graaf).
