Reden voor de webredactie Rob aan de tand te voelen. Waarom zo'n risicovolle rentree?
Zat je op het strafbankje?
Rob: "Nee, zo komt dat misschien over. Maar ik had een late vakantie geboekt, dat is alles."
De meeste begeleiders zorgen dat ze thuis zijn als het seizoen begint...
Rob: "Ja, ik weet het. Vroeger ging dat zo. Ik voel me ook erg schuldig, het zal niet meer gebeuren."
Het was ook niet een weekje he, liefst drie weken was je niet langs de lijn te vinden...
Rob: "Ik hoop daarom dat ik nog welkom ben. Gelukkig spelen we uit. En ik ken RAS als een bijzonder gastvrij club, dat is m'n redding."
Heb je meegekregen dat we zonder jou erbij wel driemaal hebben gewonnen?
Rob: "Ja, ik heb dat op vakantie meegekregen. Heb steeds een vreugdedansje gedaan. Heerlijk gewoon."
Oh, dat klinkt goed. Heb je DUNO 1 gemist?
Rob: "Na de zorgen in het vorige seizoen, had ik graag deze drie overwinningen persoonlijk mee beleefd. Ik had het mezelf wel gegund, weet je hoe moeilijk het soms was vorig seizoen een wedstrijdverslag met positieve toon te tikken?"
Nee, dat moet iets persoonlijks zijn. Als wij er als webredactie waren als verslaggever, wonnen we meestal gewoon...
Rob: "Ja, ik heb ook vaak geschreven. Dat klopt."
Okay, op naar deze zaterdag. Wie heeft besloten dat jij weer mag schrijven?
Rob: "Ik heb een verzoek ingediend. Daar is over vergaderd en men wil mij nog een kans geven."
Je begrijpt: er hoeft maar iets mis te gaan en we boeken een vakantie voor je?
Rob: "Ik hou van vakantie-vieren, maar reken erop dat zo'n aanbod na zaterdag echt niet nodig is."
We kunnen op je rekenen?
Rob: "Ja hoor, alle vertrouwen na alle positieve verhalen over ons vlaggenschip. RAS is ook een goede ploeg, maar ik sta zaterdag vol vertrouwen langs de lijn. Met de pen in de aanslag."
