Dat vraagt natuurlijk wel om uitleg. Na elf jaar vertrekken, kampioen worden bij Die Haghe, de tweede klasse in en dan terugkeren bij een vereniging die op het laagste zaterdagniveau speelt. Hoe dat zo?
Michaïl: "Ik heb het echt geweldig gehad bij Die Haghe, over die club ben ik echt ook enthousiast. Maar er is wel wat veranderd in m'n leven. Sinds anderhalve week ben ik vader geworden, van een geweldige dochter: Liv-Romee. Het is vreselijk mooi allemaal en alle cliches zijn waar! Ja, ik ben helemaal verliefd op Liv-Romee, en ik merk ook: tijd om over mijn voetbaltoekomst na te denken."
Gefeliciteerd! Alles goed met Liv-Romee en je vrouw Lianne?
Michaïl: "Ja, gaat prima met ze. We zijn blij, trots en ontroerd. Het is zo mooi."
Gaat het wel goed me je, Mike?
Michaïl: "Ja hoor, noem me gerust nog een harde voetballer - maar dit is wel een stap in je leven. Ze hadden het me gemeld - en het is waar. Dit verandert de dingen echt."
Je dochter heeft je richting DUNO gedreven?
Michaïl: "Er komen veel dingen bij elkaar. Vooropgesteld: ik heb het bij Die Haghe geweldig gehad. Lieve mensen, een prachtige club. Ben er trots op dat ik daar heb mogen voetballen. En, al zeg ik het zelf, ik heb daar aardig wat kunnen bijdragen. Ben redelijk fit gebleven en heb veel kunnen voetballen. In de eerste helft van het seizoen zelfs geen gele kaart gehad, daarna vijf. Ik probeer verstandiger te voetballen en dat is me ook gelukt. Ben ik best trots op. De overstap van DUNO naar Die Haghe is voor mezelf goed uitgepakt. Als je dan ook nog kampioen wordt, prachtig."
Waarom dan nu toch die terugkeer naar DUNO?
Michaïl: "Die Haghe speelt straks in de tweede klasse en trainer Wim de Jong - een topper, vind ik - verwacht van iedereen, op elke training, meer dan honderd procent inzet. Altijd aanwezigheid ook. Ik weet niet of ik dat voor de volle honderd procent kan waarmaken - en ja daar komt dan de thuissituatie om de hoek kijken. Ik denk dat ik thuis met DUNO beter kan combineren, maar geloof me: ik ben nog superfanatiek, hoor. En wil ook weer met DUNO het beste eruit halen. Bovendien: eerst maar eens vechten voor m'n plekkie."
Snappen ze je stap bij Die Haghe?
Michaïl: "Ja, ze hebben begrip voor m'n keus. Snappen het inderdaad. Ik heb daar fijne mensen ontmoet, ben prima opgevangen. Die Haghe is een mooie vereniging, heb me er thuis gevoeld. Ik wens de club het allerbeste en vind het fijn om te kunnen terugkeren bij m'n oude liefde, DUNO. Met elf jaar voetballen in de selectie is de band natuurlijk bijzonder. DUNO is ook een heel bijzondere club. Heb, ook al ging ik weg, altijd warmte om me heen gevoeld als ik er was. Dat voelde steeds heel vertrouwd. En de contacten zijn goed gebleven. Het zal best wel weer even wennen zijn, maar wil wel weer knallen hier."
En je bent dus iets rustiger geworden, minder geel, minder aan de kant?
Michaïl: "Jazeker, daar heb ik m'n best voor gedaan. Is ook voor een flink deel gelukt. Ik realiseer me dat het niet altijd zin heeft er als een dolle in te gaan en gele kaarten te pakken, zodat je weer geschorst bent. Dat kan ook anders. Ik heb afgelopen seizoen bij Die Haghe bewezen dat ik ook anders kan voetballen."
Fijn dat je er weer bent! Ambities?
Michaïl: "DUNO hoort mininaal in de derde klasse thuis. Als dat nu niet in de nacompetitie zou lukken, dan komend seizoen. Ik heb begrepen dat er een geweldige groep komt te staan. Heb er nu al zin in."
Je maakt toch nog wel slidings he, je kunt toch nog wel een tegenstander soms een beetje aanpakken?
Michaïl: "Geen zorgen, hoor. Ik ben scherp, superscherp. Wel slimmer. Maar kan ik nu naar m'n dochter toe? Tot later."
