Dure nederlaag van DUNO 1 bij Haaglandia/Sir Winston

17 september 2011 0:00

Haaglandia 1 - DUNO 1 3-2 (1-0), 17 september 2011

Bij een 2-2 stand in de 92e minuut van de wedstrijd leek DUNO, dat vanaf de 65e minuut met 10 man speelde, de morele winnaar te worden. Tot twee keer toe werd een achterstand weggewerkt en was een puntendeling ook een goede afspiegeling geweest van een pittige maar sportieve wedstrijd.
Tot die fatale 93e minuut. Scheidsrechter De Groot gaf Haaglandia op 18 meter afstand van het doel van Murat Ozcan een laatste en discutabele vrije trap en deze vrije trap werd, het moet worden gezegd, schitterend en onhoudbaar voor Murat ingeschoten; 3-2. Hierna werd na de spelhervatting direct afgefloten.
Emoties horen bij het voetbal maar werden door een aantal spelers onvoldoende beheerst. Het laten gaan van emoties en onvoldoende discipline tonen kostte DUNO, naast de zure nederlaag ook nog eens een aantal gele kaarten, overwegend wegens commentaar op de leiding. Na afloop de balans opmakend bleek DUNO 5 gele en 1 rode kaart te hebben geïncasseerd. Ook trainer Manuel Visser was vanwege commentaar op de leiding halverwege de tweede helft door scheidsrechter De Groot uit de dug-out gestuurd en moest zijn coaching van achter de afrastering voortzetten. Kortom; in alle opzichten een dure nederlaag. In de wetenschap dat de KNVB de strafmaat heeft aangescherpt en de teugels hiermee hard heeft aangetrokken moet gevreesd worden voor forse straffen.


Verliezen, juist in de laatste minuut van de wedstrijd is zuur. Een makkelijk gegeven vrije trap die daarmee de nederlaag inluidt is ook zuur. Arbitrale beslissingen mogen in twijfel worden getrokken maar het mag echter geen excuses zijn om de eigen discipline los te laten en een scheidsrechter te provoceren. Emotioneel gezien is dit allemaal begrijpelijk maar tegelijkertijd ook dom en niet goed te praten. Het enige dat resteert is om hiervan op de meest korte termijn te leren; niets meer en niets minder. Voor de eerstvolgende wedstrijd, volgende week tegen Forum Sport, zal het aanhalen van de persoonlijke en individuele discipline op die momenten als het er echt op aankomt, het meest belangrijke leerdoel zijn. Dat is niet eenvoudig maar wel nodig.

Voetballend zit het allemaal wel goed, daarover hoeft DUNO zich geen grote zorgen te maken. Dat bleek afgelopen zaterdagmiddag tegen een fysiek sterk Haaglandia.
Met Rico Westdorp weer in de gelederen (Rico, mooi dat je weer op het oude nest bent teruggekeerd!) trad DUNO met dezelfde opstelling als vorige week aan tegen Haaglandia. DUNO speelde een zeer matige 1e helft, en dan druk ik mij nog voorzichtig uit. Haaglandia was wat dreigender zonder tot echte doelkansen te komen. De in de 34e minuut verkregen voorsprong van Haaglandia was exemplarisch voor de wedstrijd. Een vrije trap werd door niemand aangeraakt en verdween via de binnenkant van de paal in het doel;1-0. Aanvallend kon DUNO geen potten breken en was het krachteloos. Na rust toonde DUNO een ander gezicht. Met durf, lef en overtuiging werd Haaglandia op eigen helft teruggedrongen en werd DUNO steeds gevaarlijker. De voor Redouan ingevallen Aimen Saïd toonde zich een ware plaag voor de Haaglandia-defensie.
Het was dan ook Aimen die in de 59e minuut vanuit een moeilijk hoek alsnog kon voorzetten en Djamel Leeflang in staat stelde om te scoren;1-1. Opvallend was dat Djamel heel weinig ruimte nodig heeft om te kunnen scoren. Als een duvel uit een doosje was hij de ervaren doelman Jaap van der Griend te snel af.
In de 64e minuut kreeg Fouad Arab een rode kaart vanwege aanmerkingen op de leiding. Die rode kaart bleek de start te zijn van een tumultueuze periode want een minuut later kon ook trainer Manuel Visser vertrekken en achter de afrastering plaatsnemen. Weer een minuut later lag de bal na een lichte overtreding van de prima spelende Adam Dogan op de stip. Via de hand van Murat verdween de bal alsnog in het doel; 2-1.
Met 10 man spelend en met die 2-1 achterstand toonde DUNO karakter. In de 70e minuut nam Marc Boshoff een afgeslagen bal in een keer ‘op zijn slof' en schoot schitterend de 2-2 in.
Ook met een man minder spelend speelde DUNO een prima partij en leek een overwinning zelfs niet onmogelijk. Tot die 93e minuut dan. Conclusie: eerst de hand in eigen boezem steken en de persoonlijke discipline aanhalen. Commentaar op een scheidsrechter kan ook op een wat slimmere en meer constructieve wijze worden geuit.

Tenslotte, er was ook Haagse humor op het veld te ontdekken. Michail Toet nam bij een vrije trap van Haaglandia niet direct de noodzakelijke afstand en zag een wel erg fel reagerende scheidsrechter op zich toekomen die in zijn haast zijn kaarten verloor. Michail raapte de kaarten voor hem op en toonde de verbaasde scheidsrechter zelf de gele kaart. Uiteindelijk moest Michail Toet toch genoegen nemen met een gele kaart.
Die gele kaart voor scheidsrechter de Groot was wellicht symbolisch voor hoe DUNO zijn leiding beoordeelde. Gelijk hebben en gelijk krijgen is echter niet hetzelfde, vandaar die in alle opzichten dure nederlaag. Versneld hiervan leren, dat bespoedigd volgende week weer voetbalresultaat.
Rob Leenheer