Dat DUNO het volgende week grotendeels in eigen hand heeft, was deze zaterdag rond kwart over vier niet meer de verwachting. Bijna een helft lang keek onze groen-zwarte equipe aan tegen een 1-0 achterstand en het leek er niet op dat het tij zou keren. Totdat Kevin Hess echt in de slotseconden aanlegde voor andermaal een waardevolle pass en Jedsel Markes, hij weer, de bal oppikte bij de tweede paal en de defensie van Naaldwijk verraste. Gejuich alom, feestende spelers. Want: weer een punt gepakt (de zestiende) en een leuke uitgangspositie voor komende week als de zware thuisbeurt tegen SVC'08 wacht. In de stand staat DUNO nu op 16 uit 7, net als Haaglandia, en is het doelsaldo van DUNO plus 5 (11 voor 6 tegen), dat van Haaglandia plus 4 (19-15). Andere ploegen hebben minder punten en kunnen bij winst van DUNO onze ploeg niet achterhalen.
Maar voordat we de vlag al uithangen: DUNO kwam goed weg in Naaldwijk. De punt was allerminst onverdiend te noemen, wel leert een optelsom dat de thuisploeg meer kansen kreeg, een duidelijk appel op een strafschop mocht doen na hands in de DUNO-defensie (en deze van de sterk leidende scheidsrechter Ed Pieterman niet kreeg) en bovendien bij 1-0 de lat nog raakte. De ontwikkelingen in deze wedstrijd mogen als een waarschuwing klinken voor de ontvangst van SVC'08, dat bij Valken'68verraste door te winnen. Kortom: die periodetitel is best in zicht, maarer wachten nog 90 zware minuten; minuten waarin DUNO minder flets zal moeten spelen dan tegen Naaldwijk.
Weliswaar kon Dick Boereboom niet beschikken over middenvelder Lesley Dijksmanen spits Payo Wiel, in Remco van Weeren en Donny van den Hoogenband waren gekwalificeerde vervangers gevonden. Geen excusus dus, maar waarom speelde DUNO deze zaterdag dan toch minder gedreven dan anders, alsof de ploeg gaandeweg in slaap was gesust? Ook al was de strijdvaardigheid tot de slotfase te zien, het oogde fletser dan de voorgaande weken. Dat had zeker met opponent Naaldwijk te maken. Een elftal waarvoor al gewaarschuwd was en dat bleek niet ten onrechte. De gastploeg speelde vanuit een gesloten defensie, met veel mensen achter de bal en kwam er steeds razendsnel uit. DUNO wist dat, kende het gevaar en vond er niet echt een overtuigend antwoord op. Nou ja, zo valt er dus nog bij te leren. (lees hieronder verder)
Bij de foto:
Jedsel Markes trekt een sprint.
Remco van Weeren (als spits nog wel) en Donny van den Hoogenband stonden dus in de basis, evenals Murat, Stephan, Koen, Kevin, Michaïl, Lourens, Nick, Richard en Jedsel; Kevin Rijntjes zou in de tweede helft nog invallen voor Donny. Met Van Weeren in de spits had Dick Boereboom in elk geval gekozen voor een verrassende aanvalslijn, eentje die na een half uur bijna het net wist te vinden. De een of andere trainer langs de lijn riep nog dat hij het aanvankelijk een aanval van niks vond... maar via Koen en Remco kwam Donny gevaarlijk kansrijk voor de Naaldwijk-sluitpost. Het werd net geen doelpunt en zo bleef het 0-0. Ook al omdat Murat na achttien minuten met de vuisten voorwaarts redding had gebracht. (lees hieronder verder)
Bij de foto: Remco van Weeren, gelegenheidsspits, springt. Maar allesziener Pieterman heeft al gefloten voor een overtreding.
Vijf minuten na die kans claimde Naaldwijk een elfmetertrap, maar Pieterman besliste dat het geen opzettelijke handsbal was. De arbiter floot trouwens strak en sterk, liet zien dat hij al heel wat duels op z'n naam heeft staan. In de toch spannende wedstrijd kon hij het zelfs af zonder een gele kaart, wat ook als een compliment mag naar beide ploegen die zich sportief gedroegen. Naaldwijk haalde de rust zodoende met een 0-0 stand, en dat schrijven we zo omdat de auteur van het programmablad DUNO nadrukkelijk in de favorietenrol had geplaatst. 'Misschien zit er wel een stuntje in', zo klonk het op papier. Mooi dus om te zien, hoe opponenten DUNO nu inschatten. De koploperspositie wordt binnen onze club zelf nog tamelijk laconiek opgevat, de tegenstanders hebben daar geen boodschap aan. De koploper komt op bezoek...
Die stunt kwam vijf minuten na de doelwisseling akelig dichtbij. Uit een hoekschop verdween de bal via een scrimmage net over de lijn. Nou ja: DUNO vond van niet, maar die scherp fluitende Pieterman zag ook dit vervelend goed en wees gedecideerd naar de middenstip: 1-0. In de 56ste minuut moest Murat vervolgens opnieuw redding brengen en een kwartier voor tijd kwam DUNO goed weg toen de bal uit een kopbal op de onderkant van de lat terechtkwam en terug het veld in stuiterde. Aan de andere kant was Lourens dichtbij de gelijkmaker, maar de doelman tikte zijn uithaal over. DUNO probeerde daarna uit alle macht de gelijkmaker te forceren, maar gaf daardoor ook achterin ruimte weg. Naaldwijk kon er niet van profiteren. (lees hieronder verder)
Bij de foto: De 1-0 is in de maak. De bal zal kort hierna toch nipt over de doellijn gaan, Murat duikt tevergeefs.
DUNO pompte en pompte, zag Kevin Rijntjes na een pass van Kevin Hess bijna de bal naar binnenlopen, maar moest toch weer onverrichterzake achteruit. Waarmee de tweede nederlaag in deze competitie wel heel dichtbij kwam, totdat het duo Hess / Markes anders besliste. Ook al omdat Pieterman een vlagsignaal voor buitenspel negeerde. Dolle vreugde, blijdschap alom. De 1-1 werd groots gevierd. Ook na afloop in een sfeerrijke DUNO-kleedkamer.
Hoe dan ook: na zeven duels staan we bovenaan. Da's mooi en om van te genieten. Zaterdag kan zelfs een eerste prijs worden gepakt. Wie had dat kunnen denken?
Henk Ruijl
