Kampioen DSO maatje te groot voor DUNO

DSO heeft de afgelopen jaren in meerdere opzichten stappen voorwaarts kunnen maken. Het prachtige, goed geoutilleerde en moderne complex biedt alle mogelijkheden om een stabiele 1^e klasser te zijn, misschien zelfs wel meer. De achterban bestaat immers uit 1.600 leden!! Naast een grote verantwoordelijkheid voor al deze leden biedt een dergelijke omvang natuurlijk ook een enorm sportief perspectief. Met andere woorden; DSO is het eigenlijk aan haar stand verplicht om zondermeer een stabiele 1^e klasser te worden en te blijven. Bij DSO is men nog wat voorzichtig en wil men eerst de feitelijke promotie afwachten. Dat siert de verantwoordelijke mensen van deze club. Immers, 10 jaar geleden stond DSO er in alle opzichten minder rooskleurig voor.

Kortom; er wacht DSO waarschijnlijk een goede en sportief aantrekkelijke toekomst. Dat is deze club ook van harte gegund. Vooruitlopend op de komende weken; nu al onze felicitaties voor DSO. Bovenstaande in acht nemend is die nederlaag van DUNO dus ook geen schande.

DSO was van het begin af aan heer en meester op het veld en toonde zich in alle opzichten net een maatje te groot voor DUNO. Zowel technisch als qua mentaliteit was DSOP de bovenliggende partij. DUNO wilde wel maar bleek in deze vorm niet in staat om het DSO echt moeilijk te maken.Waar DSO als team en collectief voor iedere meter knokte daar liet DUINO nog wel eens een paar steekjes vallen. Individueel liep het redelijk bij DUNO, als collectief scoorde het een onvoldoende. DSO beschikt over een brede selectie en kan zodoende eenvoudig wisselen indien spelers afwezig of geblesseerd/geschorst zijn. Dat is bij DUNO, met een omvang van 1/4^e van DSO natuurlijk wel even anders. Dat laat natuurlijk onverlet dat het bewustzijn aanwezig moet zijn dat een hecht collectief de basis is van iedere te winnen wedstrijd. In dat opzicht werd DUNO door DSO een lesje geleerd.

In de 17^e minuut moest doelman Jean-Pierre Rouffaer de eerste maal de bal uit het net halen. Een schitterende vrije trap van Eliot Patinama verdween stijf in de kruising. JP was daarbij kansloos en viel niets te verwijten. In de 64^e minuut kreeg diezelfde Patinama eenzelfde kans maar toen kon JP er via een schitterend reactie nog net een handje achter krijgen. Een beoordelingsfoutje in de verdediging zorgde ervoor dat Leslie van de Berg de 2-0 kon scoren. Vanaf dat moment is DUNO eigenlijk niet meer in de wedstrijd geweest. Na rust maakte Niels Schoonen er in de 53^e minuut via een prachtige schijnbeweging 3-0 van waarmee de wedstrijd definitief was gespeeld.

James Dhanai en weer Lesley van de Berg zorgen uiteindelijk voor de eindstand. DUNO moest toezien dat het op meerdere fronten werd afgetroefd. Nogmaals, tegen de aanstaande kampioen is dat geen schande. Toch moeten we kritisch zijn op die prestatie van onze groen-zwarte selectie. Want op een dergelijke wijze verliezen hoeft niet, DUNO is wel degelijk in staat om met deze smalle spelersgroep een beter en meer constant resultaat te bereiken. Hiervoor is het noodzakelijk dat het collectief centraal staat (dus MET en VOOR elkaar voor iedere bal willen knokken) en spelers 100% geconcentreerd moeten willen zijn. Nog drie wedstrijden te gaan, de tegenstanders zijn daarbij van een overwegend fors kaliber.

Het zou de spelers en technische staf voor de nacompetitieronde toch veel vertrouwen geven indien de resterende wedstrijden in het teken staan van een sterk collectief.Zoals altijd; de spelers op het veld moeten het doen. Veel succes zaterdag in en tegen Monster.

Rob Leenheer