Het zijn de weken van de waarheid voor DUNO 1. De trainers Jan Linkerhof en Stephan van der Kruk hebben het hun groep de afgelopen dagen helder geschetst: kom je deze weken goed door, dan doe je echt mee in deze derde klasse. Dan gaat het na de winterstop echt ergens over. Verliezen is geen schande, maar meedoen met de beste ploegen wel zo leuk. GDA was de eerste in deze krachtproefserie en het moet gezegd: een onverzettelijk DUNO won verdiend.
DUNO-GDA bracht deze zaterdag veel publiek naar Haagsche Dynamiek. Veel (oude) bekenden ook, onder wie ex-scheidsrechter Lau van Ravens, oud-trainer Johan van Wijngaarden en nu GDA-leider Bert Knoester. Ook trainer Richard Langeveld van GDA was van de partij, natuurlijk. Sinds jaar en dag een oefenmeester die veel uit zijn ploegen weet te halen en ook een die altijd de realiteit in het oog houdt. Ook voor GDA zijn het de weken van de waarheid, met veel hooggenoteerde ploegen als opponent. "Ook wij moeten zien hoe we dat door komen," zei hij vooraf. "Daarna weten we echt waar we staan."
In elk geval, voor even allicht, een puntje onder DUNO. Want de Loosduinse derby viel nipt uit in het voordeel van groen-zwart. Over de hele wedstrijd bezien was dat geen onverdiend resultaat. Waar beide ploegen elkaar in de eerste helft redelijk in evenwicht hielden, was het na de doelwisseling toch echt DUNO dat veruit het gevaarlijkst was. Vooral direct na rust hing een doelpunt in de lucht. Elyseo van de Graaf was tweemaal dichtbij een treffer en ook topscorer Jordan Rolvink rook de 1-0.
Miraculeuze klus
Toch duurde het tot bijna halverwege de tweede helft dat DUNO op voorsprong kwam. De verleiding is groot doelpuntenmaker Paul Droppert alle credits te geven, maar eigenlijk komt veel lof en eer aan Joey Draaisma toe. Onze middenvelder, zoals eerder opgemerkt de revelatie van dit seizoen, slaagde er op rechts in een vrijwel kansloze bal, die voorlangs was geschoten, toch net binnen te houden. Dat was echt een miraculeuze klus geweest, en Joey besloot daarna om dan ook maar een perfecte voorzet te geven. Die kans was aan Paul wel besteed, de 1-0 was een feit.
Het gebeurde allemaal in een wedstrijd die na de rust echt veel leuker was dan ervoor. De eerste helft kon langs de kant vooral worden benut om lekker bij te kletsen met oude bekenden, want of de aandacht even verslapte of niet: zo heel veel spannends was er in het veld niet te zien. Of het moest het wonder zijn dat scheidsrechter Ed Pieterman deed geschieden. Hoe hij het voor elkaar kreeg, bleef een raadsel; maar zelfs door nauwelijks een sprintje te trekken stond hij de gehele wedstrijd toch met zijn neus bovenop alle gebeurtenissen. Er ontging Pieterman dan ook niks, op majesteuze wijze bracht hij DUNO-GDA tot een goed einde.
DUNO's 2 J's krijgen 3 kansen
Die eerste helft dus. Dat was voor DUNO de helft van de 2 J's die 3 kansen kregen. Eerst was het Jordan Rolvink (hieronder linkerfoto) die gevaarlijk inschoot, maar zijn schot op de doellijn zag worden gestopt. Daarna had een schot van Joey Draaisma (foto rechts) een beter lot verdiend. En de laatste grote kans kwam op naam van beiden: Joey schoot, Jordan pakte de rebound, maar toch bleef het 0-0. Het was allemaal in een fase dat een van de supporters terecht opmerkte dat beide ploegen nerveus speelden en niks durfden weg te geven. Positiever gesteld: DUNO toonde zich andermaal, net als een week eerder, onverzettelijk. Het elftal gaf geen kans weg - doelman Jeffrey van Vliet zou gedurende de hele wedstrijd nauwelijks een schot op doel krijgen - en toonde zich bovenal een homogene groep: waar de een iets liet liggen, pakte de ander het op.
Daarmee haalde zowel DUNO als GDA schadevrij de pauze. Waarbij het verrassend mocht worden genoemd voor welke basisopstelling Linkerhof/Van der Kruk hadden gekozen: Jeffrey van Vliet, Nick Heikoop, Remco van Weeren, Danny van der Zwan, Michael Toet, Michael Lodder, Joey Draaisma, Koen Zonneveld, Jordan Rolvink, Paul Droppert en Elyseo van de Graaf. In de slotfase zou Gino Kos nog invallen voor Joey Draaisma. Verrassend was de rentree van Koen, die vorige week al sterk speelde in het bekerduel bij GLZ Delfshaven. En ook het ontbreken van Carlo Pije mocht worden opgemerkt. Hij was schorsingsvrij, maar moest toezien hoe het centrale duo Van Weeren/Van der Zwan solide opereerde, geen kans weggaf en de boomlange spits van GDA aan banden legde. Carlo vond de plek op de bank niet leuk, hetgeen hem sierde. Juist nu zal hij moeten aantonen echt stappen te hebben gezet in zijn loopbaan, van recalcitrante elftalgenoot naar zeer volwassen, goed voetballende laatste man. Die ook tegen een stootje kan.
Weloverwogen keus
De keus voor Van Weeren/Van der Zwan, ook niet bepaald klein van stuk, was weloverwogen geweest. Zo moest GDA, met lengte voorin, worden uitgeschakeld. En het trainersduo Linkerhof/Van der Kruk kon tevreden vaststellen dat beiden de verwachtingen meer dan waarmaakten. Zoals heel DUNO een dijk van een wedstrijd speelde. De uitvoering mocht dan bij vlagen saai en weinig meeslepend worden genoemd, effectief was het allemaal wel. Bovendien maakte het tweede bedrijf veel goed. DUNO kwam geslepen uit de kleedkamer en overrompelde GDA volledig. Elyseo, Jordan en anderen stonden veel in het zestienmetergebied van GDA, leken soms de openingsgoal te maken - en toch lukte het steeds net niet. Dat was het enige wat je kritisch mocht opmerken in die fase: krijg je kansen, maak je ze niet.
Gelukkig kwam het allemaal goed, toen Joey Draaisma besloot dat een bal pas uit is als hij geheel en al over de zijlijn is gerold. Hij perste het uiterste uit z'n lichaam en stelde Paul Droppert in de gelegenheid heel DUNO te laten juichen. Het voelde als een bevrijding en DUNO ging er ook naar voetballen: met iets meer ontspanning en nog iets meer overtuiging. Onder leiding van Jeffrey van Vliet hield de sterke defensie, met ook Nick Heikoop en Michael Toet naast Van Weeren/Van der Zwan, goed stand en het middenveld c.q. aanvallende gedeelte met Draaisma, Droppert, Lodder, Van de Graaf en Zonneveld schakelde steeds knap om. Jordan Rolvink hield de boel daarvoor dan weer scherp, zodat GDA achterin niet mocht verslappen. Als klap op de vuurpijl viel Gino Kos nog in en zijn snelheid dwong GDA geregeld verder in het defensief.
Luid applaus
Toen het buiten al donker was geworden en de lampen DUNO in het licht plaatsten, vond scheidsrechter Pieterman het wel mooi geweest. DUNO nam een luid applaus in ontvangst, terwijl ook GDA best trots van het veld mocht lopen. In elk geval blijven beide ploegen bovenin meestrijden, vooralsnog op gepaste afstand van de ongenaakbare koploper KMD, die met 30 uit 10 de volle winst pakte. De achtervolgers DUNO en Houtwijk pakten 10 punten minder en strijden, zoals het nu gaat, om de tweede plek achter de Westlandse ploeg.
Met de complimenten voor de lekkere winst, geniet ervan en dan het vizier op TAC'90, komende zaterdag. Allesbehalve een gemakkelijk te nemen horde.
Opstelling DUNO: Jeffrey van Vliet, Nick Heikoop, Remco van Weeren, Danny van der Zwan, Michael Toet, Michael Lodder, Joey Draaisma (Gino Kos), Koen Zonneveld, Jordan Rolvink, Paul Droppert en Elyseo van de Graaf.
Henk Ruijl
