Maar deze dag tegen Honselersdijk wilde het dus even niet. In de eerste helft kwam DUNO nog keurig op voorsprong, maar in het tweede bedrijf bepaalde de nummer vier van onderen de wedstrijd. Dat laatste mocht je ook een verdienste noemen van de ploeg die een wisselend seizoen doormaakt. Een elftal ook dat het, net als DUNO, doet zonder dat spelers allerlei bijverdiensten hebben. "Je kunt bij ons van alles krijgen," aldus een van de Westlandse bestuursleden vooraf: "Een contributierekening, een aanbod om zwarte piet te spelen of een andere vrijwilligersfunctie te doen en nog wat aanlokkelijkheden."
Erg graag drie punten
Die ploeg heeft het dit seizoen wat moeilijk en wilde maar wat graag de zegereeks van DUNO doorbreken. Dat lukte uiteindelijk en was zeker niet onverdiend te noemen. Honselersdijk liet vooral na de doelwisseling zien erg graag drie punten te willen hebben. Een instelling die DUNO de laatste vijf wedstrijden zeker ook liet zien, maar ditmaal onvoldoende tentoonspreidde. Zo werd het na 39 minuten daarom wel 1-0, omdat Paul Droppert vanuit een strafschop de 1-0 kon maken. Paul schoot zijn 12de competitiedoelpunt onberispelijk in, nadat de prima leidende arbiter Doorduin - hij debuteerde op ons complex - een elfmetertrap wegens hands had toegekend.
Paul Droppert schiet de 1-0 binnen vanaf elf meter.
Dat gebeurde in een eerste helft waarin DUNO de toon zette. Quincy de Vries, hij was er na een schorsing weer bij, slaagde er na 13 minuten in knap door te gaan, maar via de doelman en een verdediger bleef toen de voorsprong nog uit. Met Jordan Rolvink - zijn inworpen waren telkens weer gevaarlijk - en Danny van der Zwan, in defensief opzicht, in een hoofdrol en met Paul als een slimme, scherpe aanvaller vanaf links spelend. Je kon in die fase als DUNO-fan rustig langs de kant staan: de 1-0 was een kwestie van tijd en DUNO speelde weliswaar niet goed, wel overtuigend.
Misschien hadden we toen al het inzicht moeten hebben dat DUNO weliswaar de overhand had, maar wel erg vaak de lange bal hanteerde. Op een door wind geteisterde kunstgrasmat leidde dat steeds minder tot voetbal-dat-het-aankijlken-waard-was. Maar goed, Paul maakte de 1-0 en Honselersdijk werd in de tegenstoot niet echt gevaarlijk. Eenmaal moest doelman Jeffrey van Vliet handelend optreden, en een beetje grabbelen naar de bal, maar ook toen liep het goed af.
Kantelde ernstig
Na de doelwisseling kantelde dat beeld ernstig: Honselersdijk ging er vol voor en DUNO veronderstelde dat het wel goed zou aflopen. Na een kwartier volgde de wake-up call: van dichtbij maakte de oranje-witte brigade de 1-1, nadat er defensief van alles misging. Daartegenover stelde DUNO een knappe combinatie van Jordan en Nick Heikoop; laatstgenoemde deponeerde de bal van grote afstand (kooooooooooomt dat schot, zou de onlangs overleden commentator Hugo Walker hebben geroepen) maar net aan de verkeerde kant van de lat. Honselersdijk wilde meer, bracht ook de eerder lager gaan voetballende Morad Naimi in het elftal en de topscorer van vorig seizoen deed zich gelijk gelden. Waar DUNO via Quincy de Vries na een half uur bijna de 2-1 maakte, viel de goal aan de andere kant: in de 38ste minuut na rust was het een rommeltje in DUNO's defensie en lag ineens de 1-2 erin.
Het was het laatste wapenfeit in een voor DUNO teleurstellend duel (de felicitaties gaan naar Honselersdijk), maar we zijn dan ook de laatste weken verwend geraakt. Met nog zes duels te gaan, heeft de DUNO-selectie de afloop van dit seizoen geheel in eigen hand. Om te beginnen zaterdag bij Duindorp, altijd al een kraker en gelet op de positie van beide ploegen - Duindorp heeft een laatste strohalm tegen degradatie te grijpen - helemaal een duel om je vingers bij af te likken. Op weg naar een vast mooi Paasweekeinde, succes gewenst.
Henk Ruijl
Opstelling DUNO: Jeffrey van Vliet, Nick Heikoop, Danny van der Zwan, Michael Lodder, Evert Steinvoort, Carlo Pije, Jordan Rolvink, Koen Zonneveld, Quincy de Vries (Amine Malek), Paul Droppert en Elyseo van de Graaf.
