En hoe! Eerst was het die spits met die mooie naam - Fabianson Payo Wiel - die al na twee minuten het net wist te vinden. En honderdtwintig tellen later leverde Lesley Dijksman een ziedend schot af en stond het al 2-0. Kagia, met een nederlaag op zak, moest toen al hebben gedacht dat het een kansloze middag zou worden. De DUNO-fans wreven zich verbijsterd in de ogen.
Wanneer je als debuterende trainer bij DUNO zo start, ben je natuurlijk zielsgelukkig. Zo was het ook. Met een brede glimlach zat Dick Boereboom in de groen-zwarte dug-out. Da's heerlijk beginnen. Hij zag een heel gretig elftal, hij kon vaststellen hoe de trainingen in de afgelopen weken tot geoliede combinaties leidden. Hij mocht van binnen blij zijn.
Maar ja, na die eerste vijf minuten liep het even anders. Het is dat ex-hoofdklasse arbiter Kees van Eeuwijk zo'n stralende pot floot, want anders was er voor de pauze weinig reden tot veel vrolijkheid geweest. Waar je zou denken dat DUNO met die geweldige start de rust zou vinden om Kagia vilein van de mat te spelen, kwam bedrogen uit. Het was een doelman Jean-Pierre Rouffaer te danken dat twee pogingen van Kagia (6e en 32ste minuut) niet tot doelpunt werden gepromoveerd - DUNO kreeg op slag van rust via Jedsel Markes nog een enorme kans maar in vrije positie schoot hij op de doelman.
Zo werd de rust met een voorsprong van 2-0 gehaald en toch het gevoel: dit kan veel beter. Gelukkig lieten de laatste tien minuten voor de doelwisselingeen wat beter combinerend DUNO zien, zodat in de kleedkamer de ruime voorsprong ook weer niet in mineur hoefde te worden gevierd.
Zes minuten na de pauze had het 3-0 kunnen en moeten zijn toen Payo oog-in-oog met de sluitpost van Kagia kwam te staan, maar hij speelde de bal net even te ver voor zich uit. Vijf minuten later was het wel raak: over links kwam de sterk spelende Lourens van Oers goed op, hij leverde een voorzet af die via Nick Heikoop de bal bij Jedsel Markes deed belanden: via een wat gelukkige carambole kon hij juichend weglopen: 3-0.
Ja, en hoe stond DUNO er toen voor? - zo kon je je afvragen. Drie doelpunten zelf maken, nauwelijks een kans weggeven en geen treffer tegen: dan mag en moet je opgewekt zijn. Met Jean Pierre Rouffaer, Koen Zonneveld, Kevin Hess, Stephan van der Kruk, Lourens van Oers, Nick Heikoop, Richard Schaaphok, Erwin van der Harst, Jedsel Markes, Lesley Dijksman, Fabianson Payo Wiel en later Remco van Weeren, Jerry Wensveen en Donny van den Hoogenband stonden er afwisselend viertien spelers in het veld die veel voor elkaar over hadden en tegelijkertijd nog niet altijd elkaar even goed wisten te vinden. De wil was er, de doelpunten waren er ook, alleen ontbrak geregeld de overtuiging om er een goede uitvoering van te maken. En toch: je moet het nog wel even doen, die drie maken.
Tegenstander Kagia deed het niet eens zo slecht, maar wel zou de promovendus wel eens niet tot de hoogvliegers in de tweede klasse gerekend kunnen en moeten worden. Daarom blijft het nog even gissen naar de echte kansen van DUNO in dit seizoen. De ploeg steekt lekker in elkaar, voetbalt verfrissend maar tegen Kagia werd duidelijk dat een paar dingen ook nog wel echt beter moeten, wil je het tegen komende opponenten als LYRA en HVC'10 niet drommels lastig krijgen.
De 4-0 kwam ook nog op het scorebord, na een pass van Jedsel tekende opnieuw Payo voor het doelpunt (24ste minuut). Kagia probeerde het daarna nog wel, DUNO speelde het vakkundig uit.
Alles bij elkaar: in uitslag een geweldig begin dat vertrouwen geeft voor de komende weken. Over de werkelijke kracht van DUNO 1 zullen we dan snel meer te weten komen.
Henk Ruijl
