Maasdijk vertrok met een duidelijke overwinning en voert nu met zes uit twee de ranglijst aan. In een stand met twee ploegen onderin die vorig seizoen nog de kop van de derde klasse vormden: DUNO en Houtwijk. Nu is het nog vroeg in het seizoen, maar opvallend is het wel. Toch had DUNO - Maasdijk heel anders kunnen aflopen. Kantelpunt in het duel was de tiende minuut na rust. DUNO stond met 1-0 achter en zag aanvaller Du'aine Rivers, die buitengewoon sterk speelde, in het zestienmetergebied dribbelen. Hij liep vanaf de achterlijn weer richting doel van Maasdijk toen een verdediger hem pootje lichtte. Daar kon geen twijfel over bestaan: strafschop! Maar scheidsrechter R. Ditz besliste anders: geel voor Du'aine wegens "schwalbe" en geen strafschop. Alles dat zich DUNO voelde was boos, en gelet op de situatie mocht die verontwaardiging echt terecht worden genoemd, maar de ophef leidde niet tot een ander besluit. Geen pingel en in de daaropvolgende aanval scoorde Maasdijk de 0-2.
Zo kan het lopen. Wedstrijd gespeeld, geen gelijke stand om je weer aan op te trekken.
Blij zijn
Nu moeten we wel even een paar dingen direct opmerken. Met de leiding van arbiter Ditz mochten beide ploegen heel blij zijn. De arbiter zag vrijwel alles, leidde consequent en correct - eentje van wie spelers zich gelukkig mochten prijzen dat hij (nog) in de derde klasse fluit. De niet-gegeven strafschop en het geel voor Du'aine zou je echt z'n enige fout kunnen noemen. En ook al was dat iets dat er flink inhakte - Ditz deed het verder uitstekend, je kon aan zijn optreden de nederlaag van DUNO ook maar geen seconde toeschrijven.
En dan Maasdijk: bij 1-1 hadden we het nog moeten zien, maar laat ook gezegd zijn dat deze zaterdag de beste ploeg verdiend met de 3-0 van het veld stapte. Net als vorige week (winst op MVV'27) toonden de Westlanders zich effectief in de afronding en legden ze een aardige partij voetbal op de mat. Strafschop of niet, Maasdijk heerste gaandeweg het duel op veel fronten.
En DUNO? Met Du'aine, Nick en Koen stonden de uitblinkers van deze week in het veld. Voor hen, maar voor alles dat groen-zwart is, was het jammer dat onze hoofdmacht niet in de eerste twintig minuten iets gelukkiger was in de afronding van de kansen. Want in die fase was DUNO de bovenliggende partij en leek het een kwestie van tijd dat Maasdijk zou capituleren. Du'aine (15de minuut, kopkans), Paul (geweldige actie 17de minuut, schot), opnieuw Du'aine (20ste minuut, schot net naast), Quincy (wat later: 43ste minuut, doelman redt) hadden voor de doelwisseling voor vreugde kunnen zorgen. En zij niet alleen. Over rechts, via Du'aine, en links, via Paul, rukte DUNO steeds gevaarlijk op. Waardoor DUNO-spelers geregeld gevaarlijk voor de sluitpost van Maasdijk konden opduiken. Je zat echt te wachten op de 1-0.
Ietsje meer gelaten
Het liep even anders, misschien ook wel omdat DUNO - zeker onbewust - wat laconieker speelde dan vorige week bij TAC'90. Waar DUNO toen geen centimeter ruimte liet aan de opponent, was het nu net ietsje meer gelaten. Een stapje hier te laat, iets minder concentratie daar - niemand doet dat bewust, maar je voelde langs de kant die mindere scherpte. Trainer Jan Linkerhof en aanvoerder Paul Droppert zouden na afloop die inschatting herkennen en onderschrijven. "Jammer," aldus Jan, "want in dat eerste deel van de wedstrijd hadden we met iets meer elan de voorsprong kunnen pakken."
Nu was het de 19-jarige Rene van der Lee die Maasdijk na 29 minuten op voorsprong kon zetten. De aanvaller had het geluk dat zijn schot vanaf een meter of twintig net binnen de zestien werd beroerd door een DUNO-speler, waardoor doelman Jeffrey van Vliet kansloos was. Vanuit DUNO-perspectief een ongelukkig doelpunt, Maasdijk juichte er begrijpelijk niet minder om. Waar Jeffrey vlak voor rust nog een keer knap redde en de 0-2 voorkwam, had DUNO in de laatste vijf minuten voor de doelwisseling ook kansen voor het Maasdijk-doel. Maar het kwam er dus niet van - scoren, op deze middag.
Terwijl er toch geen misselijk DUNO-elftal in het veld stond. Enige aderlating was het afhaken van Kevin Hess, onze vrije verdediger die de warming up niet door kwam. Het betekende dat Koen Zonneveld alsnog ging spelen, en met hem: Jeffrey van Vliet, Remco van Weeren, Danny van der Zwan, Michaïl Toet, Carlo Pije, Du'aine Rivers, Nick Heikoop, Quincy de Vries, Paul Droppert en Elyseo van de Graaf. Wesley Swikker zou na de rust Carlo Pije nog vervangen, terwijl Erwin van der Harst, Chris Zuidmeer en onze B1-doelman Damian van Kessel de bank completeerden.
De tweede helft begon met een kopbal van Koen Zonneveld, die de bal na zes minuten net over het doel mikte en dus de penalty-twist na de actie van Du'aine. Waar DUNO toen heilig geloofde in de 1-1, counterde Maasdijk direct naar de 0-2. Steven van Reeven haalde randje zestien meter heel knap uit en deed de bal in de verste hoek naast Jeffrey van Vliet belanden. Echt een mooi doelpunt - en het enige waarin DUNO zelf deze middag geen rol speelde. Waarmee het gif wel enigszins was verdwenen uit het spel van DUNO en de 0-3 het definitieve einde van de hoop op een goed resultaat betekende. Rond de 70ste minuut tikte Danny van der Zwan een scherpe voorzet ongelukkigerwijs achter z'n eigen doelman, die zodoende voor de tweede maal de bal via een eigen speler achter zich in het doel zag belanden. Daar werd Jef niet vrolijk van.
Met een punt uit twee duels is de start nu niet geweldig te noemen, maar niet getreurd: nog 24 wedstrijden te gaan. Om te beginnen in Naaldwijk, daar waar DUNO en de gastploeg altijd wel voor een opvallend duel zorgen. Train-ze deze week, iets meer scherpte volgende week en vooral: benut de momenten die er toe doen en die het verschil in een wedstrijd kunnen betekenen.
Succes.
Henk Ruijl
