De enige misstap in dit seizoen werd vorige week bij Haaglandia gemaakt. Maar dat kan gebeuren. En aan de wedstrijdmentaliteit lag het toen zeker niet. Ook tegen Sport En Vriendschap uit Leidschendam was daar niets op aan te merken. Het resultaat was nu, anders dan in Rijswijk, stukken beter. Op basis van de gehele wedstrijd mocht DUNO die punten verdiend opstrijken, maar de SEV-supporter die wijst op de ontwikkelingen in de tweede helft zou een waarachtig mooi betoog kunnen houden over een gelijkspel dat de 50-jarige jubilaris aan de komst naar Haagsche Dynamiek had kunnen en misschien wel moeten overhouden.
Zover kwam het voor al die DUNO'ers gelukkig niet. Zodat we nu samen met Valken'68 met twaalf uit vijf samen bovenaan staan. We hadden het die sympathieke gasten natuurlijk best gegund. Vorige week nog werd het jubileum opgeluisterd met een fraaie overwinning op DSO. Verder gaat het de vereniging die debuteert in de tweede klasse voor de wind. Met dik 650 leden is de club kerngezond en de jeugd weet, ondanks de concurrentie van RKAVV en Forum Sport, SEV maar al te goed te vinden. Daarom is die plek in de tweede klasse dan wel nieuw, maar direct opgeven - dat gaat de bewoners van de Kastelenring nou net te ver.
Gelukkig voor DUNO speelde SEV een belabberde eerste helft. Of positiever gezegd: DUNO dwong SEV in dat eerste bedrijf ver terug. Echt hachelijke situaties voor het DUNO-doel, verdedigd door Murat Ozcan, vielen niet te noteren. Of ja, na tien minuten. Toen de bal uit een schot van buiten de zestien meter geschoten rakelings voorbij het doel scheerde.Aan de andere kant werd sluitpost Patrick Bom meer op de proef gesteld. Er was een strafschop voor nodig om hem in de zeventiende minuut te doen capituleren. Na een briljante steekpass van Lesley Dijksman ging Jedsel Markes behendig verder, slechts door hem onderuit te halen kon hij worden gestopt. Scheidsrechter Jan van de Graaf had mededogen met de schuldige, door hem slechts geel te tonen.
De strafschop werd onberispelijk binnen geschoten door Lesley, die daarop werd geknuffeld door al z'n teammaten. Op zo'n moment spreken de woorden van trainer Dick Boereboom, die steevast verwijst naar de onderlinge teamgeest, boekdelen. Inderdaad: met z'n allen feestvieren en, ook, verdriet delen. Dat traantje wegpinken was vier minuten eerder al gebeurd. Toen stond Fabianson Wiel Payo oog in oog met de SEV-doelman, maar hij miste. Onmiddellijk gingen de gedachten terug naar een week eerder, toen Payo ook in deze positie miste en Haaglandia de score alsnog kon openen.
Lesley gaf de gebeurtenissen ditmaal een andere wending en wie de eerste helft zag kon daar ook wel vrede mee hebben. DUNO speelde scherp, defensief foutloos - met een sterke Stephan, Murat, Koen, Michail en Kevin. Op het middenveld werd nu geregeld wel de vrijstaande man gevonden, met dank aan Nick, Richard, Lourens en Lesley. Voorin stonden de 19-jarigen Fabianson en Jedsel al niet minder scherp. Alles bij elkaar: een elftal dat toonde er een mooie middag van te willen maken. Na 35 minuten leek de score al snel verdubbeld te worden. Aanvoerder Stephan juichte al, maar de kopbal van de belangrijke pion Jedsel belandde net naast.
Dat was dan weer tot opluchting van SEV-speler Marvin Pieneman. Pardon? Gaan we hier blij zitten zijn om opluchting bij SEV? Nou, wel een beetje. Want de sterk spelende Marvin is de zoon van Bart. En Bart is, voor de wat oudere DUNO'ers wel bekend, een speler van formaat geweest in ons vlaggenschip. We hebben het hier wel over de periode dat er nog geen internet was en je voor afgelastingen naar de hoek van de straat moest om tekijken of er gaatjes door het afgelastingenformulier waren geslagen - maar toch: dat was een bloeitijd voor onze vereniging. Bart was, hoe attent en leuk, van de partij op Haagsche Dynamiek. En zag Marvin goed spelen, maar toch verliezen. De komst van Bart naar DUNO werd er niet minder gedenkwaardig door.
Goed, weer even bij de les: DUNO stond na 33 minuten nog altijd met slechts 1-0 voor en dat had dus meer kunnen zijn. Een paar minuten voorde rust kwam dat er toch van. Jedsel zette, hoe klein ook, z'n tegenstander knap opzij, dribbelde over rechts door en leverde een pass af op Payo. Zo'n combinatie waar Payo eerder deze week nog een beetje van droomde. Zo vertelde hij op DUNO-TV. Payo rondde daarna knap af, door de doelman te passeren en vanuit een moeilijke positie alsnograak te schieten. Via een SEV-speler belandde de bal in het net, vlak naast het nieuwe scorebord van PinBizz, een van onze sponsors, trouwens: 2-0.
Tot dan viel erweinig ophet spel van DUNO aan te merken. De ploeg speelde slim, snel envol passie. Het was leuk om naar te kijken en vooral werd zichtbaar dat elke speler er alles aan deed om tot een goedresultaat te komen. Daarom was het zo jammer dat DUNOna de doelwisseling zoveel minder voor de dag kwam. Lef enenergie leken langzaam uit de ploeg te verdwijnen en zeker nadat SEV op 2-1 was gekomen leek het geloof op een goede afloop wel verdwenen. De DUNO'ers warenveelal een stap te laat (waar ze voor rustjuist eerder waren) en gaandeweg werd het echt billenknijpen. De waarschuwing voor dit alles volgde al binnen een minuut na de thee. Alleen voor doelman Murat schoot een aanvaller van SEV maar rakelings over.
DUNO trof voorafgaand aan die 2-1 overigens nog wel doel. Maar dat de bal uit een hoekschop van Lesley vrijwel direct in de touwen verdween kon niet rekenen op de goedkeuring van scheidsrechter Van de Graaf. Het doelpunt werd geannuleerd wegens hinderen van de doelman. Na 27 minuten viel dan toch de gevreesde aansluitingstreffer. Eerst belandde de bal nog op de lat, maar in de rebound liet een aanvaller van SEV de kans niet onbenut. En daarna werd het hectisch, zeer hectisch. Ook de invallers Donny (voor Jedsel) en Remco (voor Lesley) moesten ervaren dat SEV flink kon aanzetten. (in die fase was het trouwens fijn dat we uberhaupt verder konden spelen, want ongelukkigerwijs werd de scheidsrechter omver gelopen door een SEV'er. Maar na oplapwerk ging het weer naar wens).
SEV kreeg een paar goede kansen, terwijl aan de andere kant Payo in de 44ste minuut zowat de 3-1 binnenkopte. Dat lukte net niet, zodat het onder meer aan enkele katachtige reddingen van Murat was te danken dat DUNO de 2-1 over de streep kon trekken. Ondanks die wat magere tweede helft was de vreugde ongekend groot. Natuurlijk, want zoveel punten in een competitiestart - daar kun je slechts van dromen. Hoe nu verder? Vorig seizoen lag de kracht van het elftal in een goed ritme weten op te pakken na die openingsfase van de competitie. Zodat we zelfs nog meededen om de titel. Als DUNO nu niet verslapt kunnen er nog heel mooie dingen gebeuren.
Maar ja, zaterdag is het weer gewoon 0-0 als we voor de aftrap bij Gouda staan.
Niks gaat vanzelf, alles kost moeite.
Succes.
Henk Ruijl
