En je ziet doelman Jeffrey van Vliet teleurgesteld op de kunstgrasmat liggen. Je voelt het intense verdriet bij Remco, Evert, Michael, Michaïl, Nick, Jonathan, Joey, Paul, Erwin, Jordan, Gino, Danny, Graeme, Joeri, Ferrie, Carlo en Elyseo. Ze hadden zo graag ook die laatste finale tot een goed einde gebracht. Een paar meter verderop zien ze UVS juichen. Leidse vreugde op Haagsche Dynamiek. Technische mensen Jan, Stephan, Kees, Rob, Maarten en Jan lijden mee. Net als al die anderen. Slechts nog een goede wedstrijd verwijderd van de tweede klasse. Vrij naar Kees Jansma: waarom staan en zitten we hier? Omdat we met z'n allen ooit zo'n amateurveldje betraden en dat nooit meer verlieten. Om het voetbal. Om het winnen. Maar o wat doet het pijn als je niet wint, maar verliest. Veel pijn.
Heel knap
Natuurlijk is er het besef dat er op de eindzege van Uit Vriendschap Samen niks, maar dan ook helemaal niks valt af te dingen. Even dachten we dat eigenlijk Floreant een veel betere opponent was geweest - en die hadden we toch maar mooi verslagen in de nacompetitie. Maar UVS richt zich na een magere thuiswedstrijd op en speelt bij DUNO een heel knappe wedstrijd. Alweer blijven ze ongeslagen. Met de tweede promotie in twee seizoenen tijd tot gevolg. Knap, heel knap. Alle lof en felicitaties voor de ploeg die eerst met 1-0 en nu met 3-2 wint. Maar die stilte in de DUNO-kleedkamer doet onbeschrijflijk pijn. Zo dichtbij...
Toch, zo heel langzaam mag het besef doordringen dat de DUNO-selectie er alles bij elkaar een prachtig seizoen op heeft zitten. Met veel wedstrijdpunten, een halve finaleplek in de KNVB-beker, pas laat door VUC uitgeschakeld in het Haaglanden Voetbal Toernooi: Jeffrey, Remco, Evert, Michael, Michaïl, Nick, Jonathan, Joey, Paul, Erwin, Jordan, Gino, Danny, Joeri, Quincy, Graeme, Ferrie, Carlo, Koen, Elyseo en al die anderen die eerder meededen of wissel stonden mogen trots zijn op wat ze bereikten. Dan kun je zeggen: we hebben aan het einde helemaal niks en staan met lege handen, of: het was een prachtseizoen waarbij we onszelf en alle DUNO'ers volop hebben laten genieten, en de club ook nog eens aan veel positieve exposure geholpen. Bovenal: we hebben plezier gehad. Veel plezier.
Vliegtuig net niet
Op deze zaterdag leken aanvankelijk vrijwel alle sterren gunstig te staan: er waren heel veel toeschouwers, zeker zo'n achthonderd, er was geweldige percussie vooraf en, vanaf de weg, was er ook ineens spannend kabaal en geflits te horen en te zien. Heel DUNO leek er klaar voor, waarbij aangetekend dat ook UVS lekker wat mensen had meegenomen. Een op-en-top sfeer op ons sportpark, met slechts een dissonant (vandaar die 'vrijwel') die slechts weinigen wisten: het reclamevliegtuig met bemoedigende reclameslogan, dat van half drie tot drie uur boven ons veld zou rondvliegen, mocht wel opstijgen van vliegveld Rotterdam-The Hague Airport, maar kreeg helaas, helaas geen toestemming door te vliegen. De reden: activiteiten rond en van ons Koninklijk Huis in de stad - en dan geldt een vliegverbod boven de stad. Uitzonderlijk, helaas.
Zonder aanmoedigingen vanuit de lucht, maar zeker wel die vanaf de zijlijn opende DUNO voortvarend. Het zag er in die eerste tien minuten allesbehalve naar uit dat niet DUNO maar UVS onder luid applaus - ook van het DUNO-publiek, waarvoor lof - om kwart voor vijf van het veld zou stappen. DUNO zette druk, kreeg een handvol hoekschoppen (de eerste na 19 seconden) en het wachten leek op de bevrijdende 1-1, 'uit' hadden we immers een 1-0 achterstand opgelopen. Maar het liep anders, heel anders. Het was UVS dat na tien minuten de score opende, uit de eerste de beste aanval was het, ondanks een woud aan DUNO-verdedigers raak: 0-1.
Voetbalgogme
In het verslag van Nico Mos en Fred Reuling op Haaglanden Voetbal staat uitmuntend beschreven hoe DUNO het daarna zeker probeerde, maar ons fysieke spel het aflegde tegen het voetbalgogme van UVS. Vanaf die tiende minuut ontrolde de wedstrijd zich inderdaad allesbehalve zoals DUNO zich had gewenst. Waar in Leiden DUNO lange tijd het spel beheerste, was het nu de Leidse ploeg die de lakens uitdeelde. En, zoals vooraf al gememoreerd, als je dan in twee duels en ook nog eens op Haagsche Dynamiek weet te overleven, dan verdien je zonder meer de promotie. Er was geen DUNO'er die het onze jongens in die fase misgunde, maar je voelde aan alles: er moet vandaag nog wel een wonder gebeuren, wil dit goed aflopen.
Achteraf bekeken waren er drie momenten in de wedstrijd dat de ommekeer had kunnen plaatsvinden. Een: vlak voor rust, toen DUNO drie hoekschoppen op rij te nemen kreeg en Jonathan Roeleveld op een haar na een kopbal miste; twee: zeven minuten na de doelwisseling, toen - bij een 0-1 achterstand - Jonathan sterk doorging en Jordan Rolvink hard, maar te hoog inschoot en drie: na een half uur in de tweede helft, toen DUNO op 1-2 achter stond en Danny van der Zwan, als extra spits geposteerd, een duwtje in z'n rug kreeg, maar er geen pingel volgde. Op die drie momenten had er een ommekeer kunnen komen, zo'n magisch moment dat alle harten sneller doet kloppen en waarvan je weet: vanaf nu gaat het gebeuren.
Maar nee. De verdrietige afloop was aanstaande. Onvermijdelijk.
Wissel-scheids
Het werd dus eerst 0-2 en geen 1-1. Dat gebeurde in een tweede helft die met een andere scheidsrechter begon, dan waarmee we van start gingen. Dat zat zo: scheidsrechter Spaans floot een uitstekende eerste helft, maar was geblesseerd geraakt. Collega Westhof, die we nog kenden van onder meer de halve bekerfinale, was er toevallig en ook nog eens bereid om in te vallen. Zowel Spaans als Westhof deed het prima - en ja: dat zetje tegen Danny had een strafschop kunnen zijn, maar ook niet. Alles bij elkaar deden de arbiters het samen met hun assistenten, die gewoonlijk op het hoogste amateurniveau vlaggen, hartstikke goed.
Op de 0-1 volgde dus ook nog de 0-2. Opnieuw scoorde UVS, ditmaal met een kopbal uit een hoekschop. In de tegenstoot had invaller Gino Kos de 1-2 op z'n schoen, maar de Leidse doelman redde. Verslaggever Martin Bruin van Sportsignaal Radio zag de bui toen al hangen en zei: "UVS speelt verzorgder dan DUNO, dat het vandaag gewoon net niet heeft." Of de trainers Linkerhof en Van der Kruk het hadden gehoord of niet, feit werd dat ze DUNO vanaf die opmerking een-tegen-een lieten spelen achterin. Het leidde in de 22ste minuut alsnog tot een DUNO-goal: Elyseo van de Graaf promoveerde een sterk ingeschoten vrije trap van Michaïl Ryan Toet tot de 1-2. Dat gaf hoop in bange DUNO-harten, zeker toen Danny dat duwtje kreeg. Maar er volgde 1-3, geen 2-2. Want in de 33ste minuut mocht UVS heel lang en vrij doorgaan en lag ineens de derde Leidse goal achter Jeffrey van Vliet.
Dat Elyseo er vlak voor tijd nog 2-3 van maakte, was mooi (de krulbal was zelfs fraai te noemen) maar van geen betekenis meer. UVS gaf het niet meer uit handen.
Derde op rij
Zo kwam er een einde aan de derde achtereenvolgende nacompetitie-zonder-succes van DUNO. Na de net-niet promotie naar de eerste klasse (dat deed Haaglandia destijds), was er vorig seizoen de degradatie via het nacompetitie-toetje. En nu kwamen we twee ronden ver, maar net niet ver genoeg. Trainer Jan Linkerhof was realistisch: Het was vandaag niet goed genoeg. Was DUNO overgeconcentreerd? UVS vandaag een maatje te groot? Liet DUNO zich te snel gaan in overtredingen en bijzaken en vergat het te voetballen?
Ach, voor de verstokte fan maakt het niet uit. Die steunt z'n jongens door dik en dun. Of, zoals Kees Jansma het deze zaterdag in de krant zegt, dan ben je sikkeneurig, voel je je gefrustreerd over alles dat zo mooi kon zijn, maar niet lukt. Je denkt: waarom weer niet? Je blijft staan, wordt boos op alles en iedereen en je weet dat je dat pas veel later zult inzien.
Misschien wel de beste reactie na zo'n volle-met-alles-erop-en-eraan zaterdag op Haagsche Dynamiek, met veel fans, veel belangstellenden, de halve Haagse voetbalwereld over de vloer, een mooie kantine-omzet, veel gelachen en ook getreurd - op zo'n dag schrijft Michaïl Toet op Facebook: pech gehad, derdeklassers, jullie moeten het volgend seizoen weer doen met DUNO in de poule. We komen er aan.
Dat is dus de Michaïl die na afloop z'n tranen de vrije loop laat. Wordt getroost door selectiemanager Jan Ponsen. En die zich dus snel herpakt. Op naar het nieuwe seizoen. Klasse.
Daar moesten we dan maar een voorbeeld aan nemen. De felicitaties gaan nogmaals naar UVS, dat het in de tweede klasse mag proberen. DUNO kan met opgeheven hoofd terugblikken op een fantastisch seizoen, waarin technische staf en spelers een puike prestatie neerzetten. Natuurlijk, zo'n verloren finale ben je niet morgen kwijt. Maar overmorgen voelt het alweer anders. We verliezen met z'n allen, maar we kijken ook weer gezamenlijk vooruit naar al het moois dat gaat komen.
Top-seizoen
Bedankt mannen, voor een top-seizoen.
Jeffrey voor al je reddingen en positivisme
Remco voor onvermoeibaar zwoegen
Danny voor felle kopduels en overtuiging
Evert voor jong elan, zo sterk gegroeid
Gino voor snelheid over rechts, en altijd die glimlach
Michael voor messcherp optreden
Michaïl voor je super-fanatisme (en je vrije trappen)
Nick voor onverzettelijkheid
Jonathan voor als-je-er-doorheen-zit-als-ploeg-ben-jij-er
Joey voor verwondering over alles dat jij kunt
Paul voor, voor wat niet? Het was groots
Quincy, hoe zouden we je wonderschone halve finale goal kunnen vergeten en die andere 13 doelpunten?
Erwin voor onbevangenheid
Elyseo voor altijd-maar-doorgaan
Jordan voor sterk terugkomen
Joeri voor jij-komt-er-echt, groeibriljant
Carlo voor veel en vaak er bovenop en: jouw beste tijd komt echt nog
Koen voor nooit, maar dan ook nooit iets negatiefs
Graeme voor altijd bereid zijn
Ferrie voor tomeloze inzet
Cor voor overtuigend vlaggen
Maarten voor multi-inzetbaar
Rob voor appels, bananen en 1000 x meer
Jan voor in-de-bres voor en oplettendheid als selectiemanager
Kees voor zit je zo vast als een huis ga naar Keesje Buis
Stephan voor rust en raak waarnemingsvermogen
Jan voor heel veel.
Het is onmisbaar.
Henk Ruijl
Opstelling DUNO:
Jeffrey van Vliet, Remco van Weeren (Danny van der Zwan), Evert Steinvoort (Gino Kos), Michael Lodder, Michaïl Ryan Toet, Nick Heikoop, Jonathan Roeleveld, Joey Draaisma, Paul Droppert, Erwin van der Harst (Elyseo van de Graaf), Jordan Rolvink.
