Zoals in de 65ste minuut van TAC'90 tegen DUNO 1. Een openingsduel van de competitie 2015-2016 waarnaar wel even was uitgekeken. TAC'90 dat zich danig heeft versterkt, DUNO toch verliezend nacompetitie-ploeg van kort voor deze zomer... Dat moest spannend worden.
Wat Paul Droppert die 25 minuten voor tijd bedacht, was opnieuw uniek te noemen. En we schrijven uniek, want geloof het of niet: vorig jaar won DUNO bij TAC'90 omdat Paul vanaf precies dezelfde hoekschopplek (kans 1 op 4) precies dezelfde goal maakte. In een keer ging de bal er toen in. En nu weer. Hoe kun je het bedenken!
Spectaculair
We nemen je even mee naar de 64ste minuut. DUNO staat op een achterstand van 1-0 in een duel dat na de doelwisseling gerust spectaculair genoemd mag worden. Met kansen over en weer, met een prachtige goal die zo'n twintig minuten daarvoor, direct na de rust, door TAC'90 is gemaakt (schot van circa 30 meter afstand) en met twee ploegen die er vol voor gaan. Scheidsrechter Ivar Gieles leidt het allemaal goede banen en dat mag een grote verdienste worden genoemd. Hij onderscheidt theater van echte overtredingen, legt niet op elke slak zout en laat voetballen waar dat kan - maar verliest geen seconde de spelers uit het oog. In die 64,5e minuut maakt Gieles het enige foutje van de wedstrijd: Paul krijgt een hoekschop te nemen die eigenlijk een achterbal is. Maar slim zoals Paul is, bluft hij zich naar een hoekschop en laat hij de TAC'90-speler die de bal niet beroerde balend achter. Een hoekschop. Toch.
Was het vorig seizoen, bij die 0-1 winst, na 75 minuten dat Paul z'n aanloop neemt, ditmaal doet hij het tien minuten eerder. Paul bukt, legt de bal neer, peilt de wind en denkt: weet je wat, ik probeer het gewoon weer. En ja hoor, hij schiet de bal, de wind komt eronder en 1,5 seconde later ligt de bal pardoes achter de verbouwereerde TAC-doelman. Laatstgenoemde is nu nog aan het narekenen hoe dit allemaal kon gebeuren: daar de hoekschop, nu ineens de bal achter hem. Hoe paste dat in hemelsnaam? DUNO'ers in het veld en langs de kant kijken eens goed, ja - toch - echt - ligt - die - bal - erin? Ze stoten elkaar aan. Ja, het is echt! Ongelooflijk, alweer! Paul lacht, heel hard, spelers klimmen in z'n nek en het staat 1-1. Alweer uit een hoekschop, alweer dankzij dat voetbalschoffie met karakter en kwaliteit: Paul Droppert.
LEES OOK: Zo ging het vorig seizoen bij die corner.
Hoe de nestor van DUNO 1 dit seizoen ook verder gaat, dit openingsdoelpunt van de competitie pakken ze hem nooit meer af. Wie de vraag stelde 'gaat die Paul het nog redden?', krijgt deze zaterdag in elk geval voorlopig antwoord. Met misschien nu al de goal van het seizoen. Op naam van Paul. Speler op leeftijd, maar nog altijd messcherp en vaak lekker slim en brutaal.
Het paste allemaal prima in een opnieuw zeer levendige wedstrijd. Zoals gezegd: het was scherp, soms zelf te (in de slotfase viel er een keer direct rood na een overtreding door een TAC-speler), maar ontsporen deed het nooit. En dat was zeker te danken aan arbiter Gieles, die er bovenop zat, zonder de wedstrijd dood te fluiten. DUNO kon achteraf wel leven met het gelijkspel (Jan Linkerhof, trainer: 'Het had meer kunnen zijn, maar ook minder. Gelijkspelen tegen TAC in de openingswedstrijd van het seizoen is niet slecht'), ook al mocht je wel stellen dat alles overziend onze groen-zwarten iets meer kansen kregen dan de thuisploeg. Voor rust was Quincy de Vries het dichtst bij een doelpunt. Maar zijn actie leidde tot een bal op de paal - en niet in het doel. Daartegenover stonden na de 1-0 en bij de 1-1, zeker kort voor tijd, nog benauwde momenten voor het doel van DUNO-sluitpost Jeffrey van Vliet. Het had wel slechter kunnen aflopen.
Jeffrey straalt vertrouwen uit
Jeffrey was er na een lichte blessure dus weer bij - en hij straalde vertrouwen uit. Hij heerste in zijn doelgebied, zoals het hoort. En op de goal van TAC'90 was hij gewoon kansloos. Gedragen door de wind eindigde de bal uit een schot vanaf 30 meter zomaar achter Jeffrey. DUNO liet zich door die tegenslag niet de put in voetballen. Integendeel. De mouwen werden opgestroopt, de bal werd nog zorgvuldiger afgeleverd en je dacht: de 1-1 hangt in de lucht. Het duel kon in die fase echt alle kanten op, ook een verdubbeling van de voorsprong was bepaald niet ondenkbaar. Langs de kant straalde de DUNO-bank echter rust uit, nou ja: grotendeels dan. Trainers Jan Linkerhof en Stephan van der Kruk zagen de kansen komen en je hoorde ze bijna denken: die goal blijft niet uit.
Dat was zeker ook te danken aan rechtsbuiten (he lekker, we speelden met een echte rechtsbuiten, mooi woord), invaller, Du'aine Rivers, aanwinst van Vitesse Delft. Hij maakte het, net als Gino Kos voor de rust, de defensie van TAC'90 knap lastig. Samen met Paul en Quincy de Vries stond er daarmee een voorhoede die de wil-om-te-scoren uitdroeg - en die ook daadwerkelijk steeds gevaarlijk dichtbij het TAC-doel kwam. Daarachter hielden Erwin van der Harst, Stanley de Haan (ex PGS/Vogel) en Elyseo van de Graaf het middenveld bezet, terwijl Nick Heikoop, Kevin Hess, Remco van Weeren en Michaïl Toet samen met Jeffrey van Vliet de verdediging vormden. Scherp, hard als het moest, maar meestentijds wel slim en doortastend. Kort voor tijd zou Carlo Pije Erwin van der Harst nog vervangen.
Mannen gaan er vol voor
Je kreeg bij deze ploeg al gauw het gevoel: die mannen gaan er vol voor. Dat was leuk om te zien, brengt straks in de thuisduels ook weer mensen enthousiast naar Haagsche Dynamiek. Zo'n elftal, dat vol vuur en overgave strijdt, dat wil je wel aanschouwen. Goed om te zien trouwens dat veel DUNO'ers ook bij dit uitduel van de partij waren, dat steunde de ploeg enorm. Het collectief, zoals dat dan heet, stond er dus goed. Zonder anderen tekort te willen doen: in Paul Droppert, doelman Jeffrey van Vliet, Nick Heikoop, Remco van Weeren en Michaïl Toet stonden er deze zaterdag Grote Steunpilaren - met zeker ook de teruggekeerde Kevin Hess als slimme regisseur achterin te benoemen.
Op een poster achter een raam bij TAC'90 viel te lezen: 'Ja, maar wat als alles lukt?' Welnu, zover is DUNO nog niet, maar heel veel lukte deze zaterdag wel. Complimenten aan de ploeg en staf voor getoond enthousiasme en spel - natuurlijk hadden we allemaal die vrije trap van Kevin Hess er in de 80ste minuut ook nog graag in gekeken, maar de 1-1 mag gekoesterd als een goed resultaat.
Komende week komt Maasdijk op bezoek, dat vandaag overtuigde met een 5-2 overwinning op Westland-genoot MVV'27. DUNO krijgt daarmee zaterdag een goed team op bezoek. Mooie gelegenheid verder te werken aan een sterke seizoenstart. We zijn benieuwd.
Succes gewenst.
Henk Ruijl
Opstelling: Jeffrey van Vliet, Nick Heikoop, Remco van Weeren, Kevin Hess, Michail Toet, Gino Kos (Du'aine Rivers), Stanley de Haan, Quincy de Vries, Paul Droppert, Erwin van der Harst (Carlo Pije) en Elyseo van de Graaf
