Hoe dan ook: de ploeg die zaterdag juichtend het veld verlaat, verdient dat dan zonder enige twijfel. Is het, hoe jammer ook voor DUNO, UVS dan heeft die ploeg een dagje Haagse Bluf op sportpark Haagsche Dynamiek overleefd. En dan kun je niets anders doen dan diep respect tonen en de hoed afnemen. Want reken maar dat het gaat spoken, komende zaterdag 6 juni. Met hopelijk heel veel DUNO-supporters en andere belangstellenden verwachten we een ultieme climax van een in alle opzichten zeer geslaagd seizoen. Wanneer ons vlaggenschip de benodigde goals behaalt en dus promoveert, verdient dat evenzeer een dikke pluim. Natuurlijk - het zou geweldig zijn.
Terug naar De Kikkerpolder, waar DUNO in dit eerste deel van een tweeluik tegen niet zomaar een ploeg speelde. UVS is per slot van rekening de oudste voetbalvereniging van Leiden. Op 1 april 2014 bestond de vereniging 100 jaar. De vereniging kan, zo werd ons gewaar, terugkijken op een rijke voetbalgeschiedenis. Tussen 1955 en 1962 speelde de club als enige vereniging in de Leidse regio betaald voetbal. In de jaren zestig van de vorige eeuw behoorde de club tot de top van het Nederlandse amateurvoetbal en was de club op enig moment hofleverancier van het Nederlands amateurelftal.
Die club dus, ooit spelend in de top van het zondagvoetbal, maakte in het seizoen 2013-2014 de stap naar de zaterdag en deed dat succesvol. Wanneer je dan nu al op de drempel van de tweede klasse staat, is dat bijzonder knap te noemen. En toch: DUNO was vooraf gewaarschuwd voor een behendige opponent, die bekendstaat om z'n meer dan uitstekende voetbal. Over de gehele wedstrijd genomen was DUNO echter allerminst de onderliggende partij, dat biedt zeker kansen om de opgelopen achterstand ongedaan te maken. Trainer Jan Linkerhof had het na afloop niet voor niets over 'pechvol verloren', daarmee doelend op de ongelukkige tegengoal, maar zeker ook op het veldoverwicht dat DUNO geruime tijd had.
UVS trapt af op sportpark Kikkerpolder I
Maar de feiten zijn wel deze, DUNO zal tweemaal moeten scoren om promotie te bereiken. Ook al stap je dan met een beetje Floreant-gevoel van het veld, dat is wel de rauwe realiteit. Het gevoel dus dat er wel wat meer had ingezeten. Kijk nog even naar dit filmpje van de trainer van Florant om te weten hoe dat over twee wedstrijden bekeken kan aankomen.... Wil je voorkomen dat ons prima spelende eerste elftal zaterdag om half vijf er net zo teleurgesteld over denkt, dan zul je toch nog wel iets moeten...
Via de rug
Negentig minuten dus nog, en dat biedt kansen. Zeker wanneer je in ogenschouw neemt dat UVS tamelijk gemakkelijk aan de overwinning kwam. Even na rust, er waren twee minuten gespeeld, haalde een aanvaller van Uit Vriendschap Samen uit en stuiterde de bal volkomen onverwacht via de rug van DUNO-verdediger Evert Steinvoort de andere kan van het doel in. Die tegenslag was met name sneu voor doelman Jeffrey van Vliet, die een puik seizoen keept en al wekenlang tot de beste spelers behoort. Maar tegen deze carambole was hij niet bestand.
En DUNO was zo goed begonnen. Het trainersduo Linkerhof/Van der Kruk had een uitgedokterd plan opgesteld, zeker ook omdat in Joey Draaisma, Carlo Pije, Jonathan Roeleveld en Koen Zonneveld het hele middenveld ontbrak. Omdat ook nog eens Quincy de Vries moest afhaken, stond er een opstelling die we dit seizoen nog niet eerder hadden gezien. Maar DUNO deed het geweldig. Net als tegen Floreant waren de wilskracht en scherpte enorm - wat leidde tot een gesloten verdedigingsblok en nauwelijks kansen voor UVS. Onder leiding van Jeffrey van Vliet stond het achterin met Evert Steinvoort, Remco van Weeren, Danny van der Zwan en Michaïl Ryan Toet meer dan uitstekend. Daarvoor hadden Linkerhof/Van der Kruk Nick Heikoop, Erwin van der Harst, Michael Lodder en Elyseo van de Graaf opgesteld, gesteund door Paul Droppert en Jordan Rolvink voorin.
Vooral laatstgenoemde verdient een standbeeldje (als je scoort komende week: standbeeld). Hij moet zich als een eenzame ontdekkingsreiziger op een onbewoond eiland hebben gevoeld, want veelal was Jordan een aanspeelpunt zonder directe medebewoners om hem heen. Hij slaagde er heel goed in de bal vast te houden en van daaruit de aanval te laten vervolgen. Gevoegd bij z'n doorkopwerk op deze zaterdag en verre inworpen was hij meer dan waardevol aanwezig.
Nog een ander, naast Jeffrey en Jordan, die we met name noemen: Michael Lodder. Ook hij sleept en sleurde, en was aan DUNO-kant absoluut een smaakmaker te noemen. Zonder anderen tekort te doen: Michaels inzet was fenomenaal. Zeker hij had het verdiend dat in de 44ste minuut een inzet vanaf zijn schoen tot over de doellijn was geraakt. De doelman van UVS kon nog net redding brengen. Het zou een verdiend sluitstuk van de eerste helft zijn geweest. Een helft waarin DUNO domineerde en het de thuisploeg knap lastig maakte. Niet voor niks was ver in de rust de lof van de technische staf over hoe die eerste helft werd gespeeld.
Scoren
Hooguit gold ook toen al: er had echt meer in gezeten. Kijk nog even naar dit filmpje van de trainer van Florant om te weten hoe dat over twee wedstrijden bekeken kan aankomen.... Echt vervelend - je zult het toch in de wedstrijd moeten doen... scoren.
Dat had, allicht, al na zes minuten gekund. Elyseo kreeg een mooie kans, maar z'n schot werd gered. Even later was het Jordan, ook toen al, die het de UVS-goalie zo lastig maakte, dat hij een overtreding nodig had om de in balbezit geraakte Paul Droppert uit te schakelen. Het leidde tot geel voor de sluitpost en een mooie positie voor een vrije trap (die werd gemist). Maar al toen hoorde je fluisteren: er valt hier wat te halen vandaag. Waarbij aangetekend dat doelman Jeffrey van Vliet na 18 minuten de bal uit een scherp gesneden voorzet moest redden om de 1-0 te voorkomen. Na zo'n twintig minuten kreeg de thuisploeg iets meer vat op het spel en dacht je heel even: DUNO geeft het uit handen. Maar tien minuten later had groen-zwart het alweer onder controle.
Spanning in de doelmond van UVS
Bovenal gold ook toen: hier speelde zich een bijzonder sportieve wedstrijd af. Ondanks de grote belangen die op het spel stonden, was er vooral respect onderling. En zeker ook: in scheidsrechter Fonseca en zijn assistenten Hooijer en Switser een buitengewoon sterk arbitraal trio. Misschien dat DUNO tweemaal kon appelleren voor een strafschop, eenmaal wegens hands en eenmaal wegens duwen, maar over de gehele wedstrijd bezien: deze drie mannen realiseerden zich wat er op het spel stond en handelden daar super-geconcentreerd naar. Petje af.
Sterverslaggever
Sterverslaggever Martin Bruin van Sportsignaal stelde kort na de doelwisseling al vast: UVS houdt nu alleen maar ballen tegen, DUNO ziet uit naar een doelpunt. Nu heeft die Bruin het niet altijd bij het rechte eind, maar zijn inschatting langs de lijn was ditmaal wel een rake: DUNO had, ook al stond het met 1-0 achter, alle kans de wedstrijd naar zich toe te trekken. En achteraf kun je vaststellen dat UVS nadien nauwelijks nog een kans kreeg. DUNO ook niet trouwens, daarvoor trok UVS zich te zeer terug en bleek dat de ploeg gewoon heel goed kan verdedigen.
Het zal daarom, ook al lijkt 1-0 achter wel te overwinnen, heus een hele klus worden om feest te kunnen vieren. UVS zou nog wel eens beter kunnen spelen, dan het vandaag liet zien. En in elk geval: het zal lastig worden een gaatje in de verdediging te vinden van deze Leidenaren, die zeker op de counter gevaarlijk kunnen zijn.
In die fase was verdediger Danny van der Zwan overigens geblesseerd van het veld gegaan, Ferrie Bierens verving hem sterk.
Maar goed: we doen nog mee, UVS zal allerminst gerust naar Den Haag kunnen reizen en we staan - hoe dan ook - voor een topzaterdag: met veel publiek, veel spanning en een op-en-top geconcentreerd DUNO dat jacht maakt op de tweede klasse.
Succes mannen, onmogelijk is het allerminst.
Henk Ruijl
