27 oktober 2013 0:00
Henk Ruijl
Vitesse Delft 1 - DUNO 1 2-1 (0-1), zaterdag 26 oktober 2013
DUNO 1 staat eind oktober op de laatste plaats in de tweede klasse C. Dat we die woorden aan het papier zouden toevertrouwen werd in augustus wat minder waarschijnlijk geacht dan: DUNO 1 staat eind oktober bovenaan en viert de eerste periodetitel. Toch is dat van de rode lantaarn de waarheid en heeft inmiddels HVC'10 beslag gelegd op de eerste tussenprijs, waarmee wij de Hoekenaren van harte feliciteren.
DUNO dus, onderaan in de tweede klasse. Het werd realiteit na de 2-1 nederlaag bij de nummer drie van onderen, Vitesse Delft. Een verlies dat ook een overwinning had kunnen zijn - net als veel wedstrijden hiervoor. Alleen ontbrak het DUNO op beslissende momenten opnieuw aan scherpte, slimheid, overtuigingskracht of een combinatie daarvan.
Zoals in de 55ste minuut na de rust, toen Vitesse Delft opstoomde naar DUNO doelman Mauro Bos en een aanvaller net binnen de zestien meter, in een vrij uitzichtloze positie, naar het oordeel van de leidsman door Daryll Schaap te fel werd bejegend. Een strafschop tegen op een moment dat DUNO leidt, Vitesse Delft op een ogenblik na niet gevaarlijk is geweest en er eigenlijk niks dreigends gebeurt. Maar een ingreep waardoor de wedstrijd wel geheel kantelt: want het wordt 1-1 en DUNO raakt de kluts kwijt.
Op deze plek geen verhandeling over gebrek aan inzet en enthousiasme. Misschien is het 'm dat juist wel: de DUNO'ers zijn zo gemotiveerd dat ze geregeld lopen op plekken waar ze niet moeten lopen, overtredingen maken op een aanvallend bezien aantrekkelijke plek of vanuit dat overenthousiasme hun basistaak vergeten. Terwijl DUNO zaterdag liet zien ook anders, slimmer en beter, te kunnen spelen.
Zo kwamen de elf (Mauro Bos, Kevin Hess, Daryll Schaap, Elysio de Graaf, Graeme de Jong, Michael Lodder, Richard Schaaphok, Jonathan Roeleveld, Bilal Dari, Jedsel Markes en Jordan Rolvink) na 22 minuten dankzij goed voetbal op 0-1. Het was Richard Schaaphok die werd geknuffeld als doelpuntenmaker, nadat de Vitesse sluitpost de bal uit een vrije trap van Kevin Hess had losgelaten. Maar voor wie er bovenop zat was duidelijk: al na het schot van Kevin en het grabbelen van de doelman was de bal de lijn gepasseerd. Hoe dan ook: Richard was er als de kippen bij om aan elke onzekerheid een eind te maken. Zo maakt hij ze wel vaker... en dat is fijn.
DUNO had al daarvoor goede kansen gehad. Zo zette Jonathan Roeleveld Richard Schaaphok in de zevende minuut in kansrijke positie. Helaas was de inzet van Richard te zacht. En twee minuten voor de 0-1 schoot Jedsel Markes net naast na een knappe actie van Bilal Dari. Als je je dan realiseert dat Daryll Schaap tot tweemaal toe de bal uit een hoekschop ineens bijna tot doelpunt promoveerde en de bal uit een vrije trap vanaf zijn voet ook nog eens uit de kruising werd geranseld, zie je dat DUNO best op een veel grotere voorsprong had kunnen staan.
In die fase had DUNO ook letterlijk de wind mee, en of dat het nu was of knellende onzekerheid: in de tweede drie kwartier kon Vitesse het roer in handen nemen. Waarbij we oud DUNO trainer en nu Vitesse man Manuel Vissers de credits mogen geven dat hij zijn elftal zo scherp uit de kleedkamer kreeg. Vitesse rook z'n kans en ging daar ook volledig voor. DUNO kreeg in dat tweede bedrijf aanvankelijk via Jedsel (schot over) en Kevin (vrije trap) nog wel kansen op meer, na de benutte strafschop was het de thuisploeg die dicteerde.
Op een moment na: dat was toen Jonathan Roeleveld in de zestigste minuut ineens de bal op tien meter van de goal voor z'n voeten kreeg. De vrijwel altijd scherpe aanvaller schrok nu zo van die kans dat hij de bal over lepelde. Geen 1-2 en wel 2-1, omdat Vitesse profiteerde van het halve ingrijpen door DUNO, dat achterin veel te veel ruimte weggaf. In de 68ste minuut kon een Vitesse speler de bal scherp onder Mauro inschieten. DUNO stond erbij en keek ernaar.
En vanaf toen gingen de koppies hangen - niet weer, zag je de spelers uitstralen - en liep Vitesse (dat hadden we van een trainer als Manuel kunnen weten) tamelijk fit over een minder fit DUNO heen. Dick Boereboom bracht achtereenvolgens Koen Zonneveld (voor Graeme) en Erwin van der Harst (voor Jedsel) in, maar ook zij konden het tij niet keren. Waarbij aangetekend dat spits Jordan Rolvink al in de 55ste minuut van het veld moest, na een zware overtreding. Norvin Mercera verving hem.
Vitesse kreeg na de 2-1 kansen op 3-1, DUNO vlak voor tijd via een vrije trap van Kevin Hess uitzicht op de gelijkmaker, maar het bleef 2-1.
En nu? Als we in dit tempo punten blijven verzamelen, weten we in februari dat we in de derde klasse gaan voetballen. Dat zou in ons jubileumjaar even onwenselijk als, gelet op deze spelersgroep, onnodig zijn. Er is een ommezwaai nodig en gelukkig: zo heel ingewikkeld is dat niet. Het moet een keer meezitten, spelers moeten met overtuiging in de schoenen gaan spelen en dan kan een overwinning wonderen doen.
De eerste kans daartoe is aanstaande zaterdag, dan komt nummer voorlaatst Naaldwijk op bezoek. Voor DUNO 2, dat ook tegen Naaldwijk speelt, is het de gelegenheid periodekampioen te worden. Wat zou het mooi zijn dat te combineren met de eerste thuiszege voor DUNO 1 van dit seizoen.
Kop omhoog, schouders naar voren.
Henk Ruijl
