Want juist dat laatste is belangrijk. Spelers moeten zich natuurlijk herkennen in een wedstrijdverslag; of dat nou leuk voor hen is of niet. Spelers moeten de komende week tijdens de nabespreking en de training willen leren van vandaag gemaakte fouten en hierna met elkaar de draad weer oppakken. Want we kunnen wel stellen dat een combinatie van persoonlijke fouten en onvoldoende collectieve scherpte de oorzaken zijn van de nederlaag.
Fouten maken mag natuurlijk, je moet er wel van willen leren. Spelers moeten eerlijk willen zijn en de hand in eigen boezem willen steken en zich realiseren dat als je in een eerste elftal speelt er veel ogen op je gericht zijn. Als dat laatste gebeurt dan kan een wedstrijdverslag een kleine bijdrage zijn bij de eerstvolgende stap naar verbetering. Dat laatste is wel nodig want drie opeenvolgende nederlagen in de nog prille competitie is echt teveel. Alleen de eerste wedstrijd tegen SVC werd glansrijk gewonnen, hierna werden drie wedstrijden verloren.
Want, je kunt nog zo lekker trainen en nog zo lekker voetballen; uiteindelijk telt het resultaat.
Het is bij een goed resultaat vooral op de zaterdagavond en zondag altijd lekker om ontspannen en tevreden terug te kunnen kijken. De maandag lees je het verslag nog eens terug in de Haagse bijlage van het Algemeen Dagblad en dan start hierna weer de voorbereiding voor de komende zaterdag. Voor nu al geldt dat er zaterdag in Valkenburg tegen Valken'68 MET EN VOOR ELKAAR sportief revanche kan worden genomen.
De wedstrijd
In vergelijking met vorige week startte DUNO met spits Jordan Rolvink en good-old voorstopper Koos Kalsbeek in de basis. Jordan Rolvink maakte na enkele weken noodgedwongen geblesseerd toe gekeken te moeten hebben zijn competitiedebuut bij DUNO. Koos Kalsbeek was na een periode van twee seizoenen weer teruggekeerd op het oude nest.
DUNO startte goed tegen een nog ongeslagen HVC'10. DUNO speelde fris met aanvallende intenties, geconcentreerd en goed combinerend. Binnen 4 minuten was DUNO dan ook enkele keren dreigend voor het doel van keeper Daniël van der Knijff. Het was een tegenvaller dat in de 5e minuut HVC'10 tot eigen verbazing de voorsprong kon nemen. Twijfelend optreden door Mauro Bos en Koen Zonneveld gaf Remco Koornhof onverwacht de kans om een ongevaarlijke voorzet alsnog binnen te tikken; 1-0.
DUNO herpakte zich weer snel en zette HVC'10 enkele malen goed onder druk. Norvin Mercera stuitte met een hard schot nog op doelman van der Knijff maar in de 22e minuut was daar dan toch de meer dan verdiende gelijkmaker. Koos Kalsbeek verlengde met een knappe omhaal de bal en bracht hiermee Norvin voor de keeper. Koel en beheerst scoorde Norvin de 1-1.
Eén minuut later moest Mauro Bos handelend optreden bij een laag en hard schot en wist hij knap een doelpunt te voorkomen. Na 25 minuten moest DUNO het initiatief steeds meer overlaten aan HVC. Het goed verzorgde combinatiespel werd steeds minder en slordiger uitgevoerd.
Vooral verdedigend bleek DUNO kwetsbaar. Er werden in de opbouw bij herhaling vaak verkeerde keuzes gemaakt met onnodig risico tot gevolg. Dat laatste is niet nodig en is met het maken van goede onderlinge afspraken eenvoudig te voorkomen!!!
DUNO bleef wel gevaarlijk met enkele snelle uitvallen en spelhervattingen.
De fysiek sterke Jordan Rolvink was een goed en nuttig aanspeelpunt waar Jedsel Markes en Norvin Mercera goed van konden profiteren. Een scherp indraaiende corner van Norvin belandde tegen de kruising van paal en lat maar leverde geen doelpunt op. Een vrije trap van Daryll Schaap (wat speelt hij dwingend, creatief en volwassen) werd via de doelman en de binnenkant van de paal gekeerd. Deze kansen hadden dus een beter lot verdiend. Alhoewel het fysiek sterke HVC'10 steeds meer grip kreeg op de wedstrijd kon hier weinig kansen tegenover stellen. Ruststand: 1-1.
De tweede helft werd grotendeels gedomineerd door HVC'10. Voor iedereen die een groen-zwart hart heeft, en afgelopen zaterdag waren er weer veel toeschouwers aanwezig, is dat een vervelende maar realistische constatering.
HVC speelde veel op de helft van DUNO, had veel dreiging en zocht vaak met succes de behendige rechterspits Mathijs Benard. Deze oud Excelsior speler was een plaag voor de DUNO verdediging. Veel van zijn acties eindigden met een gevaarlijke voorzet voor het doel van een onzeker optredende DUNO-verdediging.
In de 52e minuut werd ronduit klungelig optreden in de DUNO-verdediging genadeloos afgestraft (sorry, het klinkt hard maar het was echt een moment van klungelen hoor). De voortreffelijk spelende voorstopper Wesley van der Est besloot het falen af te straffen en scoorde 2-1. Ook na deze voorsprong bleef HVC aanvallend spelen en voor dreiging zorgen.
Een snelle uitval via Norvin Mercera werd via een lichte overtreding van Otmar van Deventer binnen het strafschopgebied gestopt. De door scheidsrechter Vreeswijk toegekende penalty werd onberispelijk hard en hoog ingeschoten door Joran Rolvink; in de 57e minuut 2-2.
Met Wesley Swikker voor Lourens van Oers probeerde trainer Dick Boereboom het gevaar van rechterspits Mathijs Benard te beperken. Benard liet zich vandaag echter moeilijk afstoppen. En het was aan het falen van de HVC aanvallers te wijten dat het de vele doelkansen niet benutte.
Mauro Bos moest in de 78e minuut nog knap redding brengen bij een vlammend schot van Ricky Voskamp. Vlak hierna bleef hij echter ‘vaststaan' bij een afstandsschot van ruim 20 meter van Steven Wapenaar en kwam HVC eenvoudig maar wel verdiend weer op voorsprong; 2-3.
Met Bilal Dari voor Norvin en Erwin van der Harst voor Elysio van de Graaf probeerde Dick Boereboom alsnog een gelijkspel af te dwingen. In de slotfase was DUNO met opportunistisch voetbal nog vlakbij die gelijkmaker. Inzetten van Richard Schaaphok en Jedsel Markes werden echter door van der Knijff gestopt.
Voor nu een teleurstellend resultaat van DUNO dat absoluut tot veel betere prestaties in staat is. Daarover is geen enkele twijfel!
Als spelers willen leren van fouten en met elkaar zich willen revancheren dan is aanstaande zaterdag hiervoor de eerstvolgende gelegenheid. Heel veel succes gewenst.
Rob Leenheer
