DUNO 1 wint "burenruzie" tegen RAS met 3-2

15 oktober 2011 0:00

RAS 1 - DUNO 1 2-3 (1-2), 15 oktober 2011

Afgelopen donderdagavond zo rond 21.30 uur bleef Marc Boshoff na de training nog wat langer oefenen op zijn inmiddels befaamde vrije trap. Een schone kunst onderhouden maar tevens ook nog wat verder bijschaven en verbeteren noemen wij dat. Marc krulde de ene na de andere bal in de hoeken van het doel. Gewoon om het net te zien bollen, gewoon om het gevoel vast te houden, gewoon om het ritme niet te verliezen, gewoon omgoed voorbereid te zijn op de komende wedstrijd van zaterdag. Toen nogal abrupt het kunstlicht werd uitgedaan, Marc was namelijk zo'n beetje als enige nog op het veld, reageerde Marc voor zijn doen nogal fel. Hij nam het degene die het licht uit deed kwalijk; ‘ ik moet toch blijven oefenen?' aldus een getergde Marc.

Marc baalde zichtbaar van zoveel onbegrip en liep hoofdschuddend weg richting kleedkamer.
Twee dagen later, zaterdag 15 oktober omstreeks 15.10 uur. DUNO staat met 0-1 achter en Marc mag aanleggen voor een directe vrije trap. De bal ligt op de voor hem ideale plaats, zo'n 18 meter schuin voor het doel. Gelukkig voor Marc staat er ook een flinke muur opgesteld want juist zo'n muur vereist de nodige concentratie en vereist nog meer van zijn toch al ruimschoots aanwezig techniek. Marc krult de bal met vaart rechtstreeks en fraai achter de vertwijfelend uitvallende doelman in het net. Een typisch Boshoffje, met twee ff. dus.
Je hebt van die dagen dat je als voetballer vooraf voelt dat er iets moois gaat gebeuren, dat er iets speciaals gaat plaatsvinden, dat je een mooie en bijzondere bijdrage gaat leveren aan het teamresultaat. Soms is het moeilijk te beschrijven wát er precies zal gebeuren maar de zekerheid en het vertrouwen overheerst dàt het gaat gebeuren. Zo ook zaterdagmiddag even na 14.00 uur. Roy Heikoop staat vlak voor de warming-up nog even hardop te mijmeren over zijn moment dat die wedstrijd zeker zal gaan komen. Een beslissende treffer vlak voor tijd? Roy kan het zelf niet precies aangeven maar lijkt vastberaden iets bijzonders toe te voegen vandaag.
Dezelfde dag, ruim een uur later, de klok laat bij een 1-1 gelijke stand 15.15 uur zien, krijgt Roy de bal in zijn voeten hard en zuiver aangespeeld. Roy staat met zijn rug naar op 20 meter van de goal en ziet vanuit zijn ooghoeken Marc Boshoff, hij weer, het strafschopgebied induiken. Roy besluit in een fractie van een seconde om de bal direct, in één beweging en met veel gevoel over de verdediger te stiften. Daar heb je inzicht voor nodig, daar heb je techniek voor nodig, daar heb je vooral balgevoel en zelfvertrouwen voor nodig. De bal komt precies op maat voor de voeten van Marc die wel raad weet met deze kans en uiterst beheerst de 1-2 scoort.
We herinneren ons die wat sombere en grijze zaterdagmiddag in september vorig jaar waar RCL de tegenstander was op Haagsche Dynamiek. Halverwege de eerste helft, Rico Luijando was een ware plaag voor de RCL- defensie, blesseerde hij zich ernstig. Zonder dat een tegenstander hem raakte blesseerde Rico zich aan zijn enkelbanden en moest uitvallen. Die blessure duurde liefst 8 maanden. De afgelopen weken kon Rico weer zijn speelminuten maken en speelde hij zichzelf zelfs weer in de basis-elf. Iedereen kon zien dat Rico weer wedstrijdritme nodig had en dat het niet lang meer zou duren of hij zou weer op zijn oude niveau komen. Nou, dat oude niveau was er afgelopen zaterdag tegen RAS. Keer op keer werd de RAS-verdediging compleet uitgespeeld en bleek Rico ongrijpbaar. Zijn passeerbewegingen, gekoppeld aan snelheid was de RAS-verdediging teveel.

In de 1e helft werden liefst 3 goede en zuivere voorzetten van hem gemist. Een wel verdiende maar door de verder goed fluitende scheidsrechter Wijling niet gegeven penalty, was zijn beloning geweest maar dat mocht niet zo zijn. Tot de 55e minuut. Een vrije trap van DUNO belandde in de muur en werd door RAS slecht uitverdedigd. Rico besloot de bal in één keer op zijn slof te nemen. Loepzuiver verdween zijn schot achter de RAS doelman. Voor Rico zijn 1e en voor DUNO een achteraf zo belangrijke goal; 1-3.
Zo, dat is weer uit het toetsenbord gerammeld: ere wie ere toekomst zullen we maar zeggen. Het risico bestaat dat we alle andere 8 spelers en wisselspelers hiermee tekort doen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling maar ik wil de toezegging doen dat uitblinkende en opvallende acties de aandacht zullen blijven krijgen.
En nu dan de wedstrijd zelf. DUNO heeft tegen de sympathieke buurman RAS een nuttige en belangrijke overwinning behaald. Die zege kwam toch nog wat benauwd tot stand nadat in de 80e minuut een vrije trap van RAS zomaar in het doel kon verdwijnen en er toch nog wat onzekerheid over het eindresultaat ontstond. Volstrekt onnodig overigens. Net als vorige week creëerde DUNO vele kansen maar was het erg ongelukkig en soms onzorgvuldig in de afwerking. Hierdoor leek de volkomen verdiende voorsprong alsnog in gevaar te komen. In totaal werden er liefst 10 goede doelkansen geteld en dan is een score van drie toch te mager. Het feit dat er zoveel kansen worden gecreëerd is natuurlijk een goede zaak en geeft aan dat er veel voetballend vermogen in het team aanwezig is. Trainen op het afwerken, het opdoen van zelfvertrouwen en in sommige gevallen jezelf wat meer overzicht bezorgen zal dan zeker resultaat krijgen.
RAS kwam in de 30e minuut op voorsprong. De eerste de beste aanval werd fraai afgerond;1-0. Tien minuten later stond het gelijk, de vrije trap van Marc (met een " c" natuurlijk mevrouw Boshoff) is reeds uitvoerig beschreven. De 2e en 3e goal eveneens.Met Redouan Azougagh voor Aimen Saïd en Remco van Weeren voor Djamel Leeflang bleef DUNO de laatste 10 minuten overeind en werd een belangrijke overwinning behaald.
Rob Leenheer