De forse uitslag geeft wellicht een verkeerd beeld van de wedstrijd want, was Roodenburg zo goed? Nee, volstrekt niet. Zonder de sympathieke wijkclub tekort te willen doen, DUNO heeft de wedstrijd zelf uit handen gegeven en de drie punten min of meer aan de roemruchte club van weleer cadeau gedaan. Je zou met een beetje gezond cynisme kunnen stellen dat DUNO onbedoeld de Leidenaren ruimhartig geholpen heeft om het Leidse 3-oktober feest luister bij te zetten. In Leiden werd de overwinning dan ook flink gevierd.
Roodenburg, ooit een roemruchte zondagclub uit de jaren '70, heeft enkele jaren geleden het roer omgegooid en, niet zonder succes, de aandacht van de zondag naar de zaterdagafdeling verlegd.
Begin jaren '70 streed Roodenburg nog om het landskampioenschap en werden vele spelers voorbereid op een loopbaan in het betaalde voetbal. Wie kent niet Wim Rijsbergen, Bert Jansen, Wout Holverda, Glenn Helder, Jeffrey van As, Marco van Alphen, Marcel Valk en Ron de Roode, zij allen speelden ooit bij Roodenburg. Het zaterdagvoetbal heeft echter de prioriteit gekregen waarbij de club ambities heeft om het verloren terrein, nu op de zaterdag weer terug te winnen.
Genoeg over Roodenburg, terug naar het groen-zwarte DUNO. Hoewel? Het is natuurlijk weinig opwekkend om een verslag te maken van een van DUNO-zijde zouteloze wedstrijd.
DUNO heeft de nederlaag volkomen aan zichzelf te wijten. Het speelde een vlakke en op cruciale momenten ongeconcentreerde wedstrijd. Die ongeconcentreerde momenten werd DUNO fataal. Het is opmerkelijk als je als team na 25 seconden al achterstaat en moet constateren dat de tegenstander wel heel veel ruimte kreeg en tot 2x toe wel heel makkelijk kon inschieten.De periode rond de 40e minuut was echter beslissend voor de wedstrijd.
DUNO had tot die tijd een redelijk veldoverwicht maar kwam nauwelijks tot doelkansen. Tot de 35e minuut. Een door Marc Boshoff prachtig genomen vrije trap werd al even stijlvol door de keeper tot hoekschop verwerkt. Naast een afstandschot van Roy Heikoop had DUNO tot die tijd nog niets aanvallends laten zien. In de 40e minuut kregen de aanvallers van Roodenburg wederom erg veel ruimte en werd Murat voor de 2e keer, ditmaal was hij kansloos, gepasseerd. Het leek wel of DUNO hierna pas echt wakker werd want direct trok DUNO ten aanval en bezorgde het zichzelf twee kansen. Beide schoten werden door de goed keepende Andy van der Meulen gekeerd. In de counter wist Roodenburg voor rust zelfs 3-0 te scoren waarbij de spits wederom veel vrijheid werd gegund.
Harde feiten: 4 schoten op doel waarvan er 3 doel troffen waarbij er tevens niet of nauwelijks hoorbaar werd gecoacht. Dat kan en moet natuurlijk beter.
In de 2e helft, met Rico Luijando voor Redouan Azougagh, nam DUNO direct het heft in handen en trok DUNO het spel naar zich toe. Dit leverde DUNO ook een flink aantal kansen op die allen werden gemist. Marc Boshoff, Rico Luijando, Djamel Leeflang en Aimen Saïd waren echter niet gelukkig in de afwerking.
Roodenburg bleef min of meer eenvoudig overeind en speelde met vertrouwen de wedstrijd verder uit. DUNO wilde wel maar kon afgelopen zaterdag niet anders. DUNO toonde wel de wil om de achterstand in te lopen, en dat was tegen deze tegenstander bij rust echt nog wel mogelijk geweest, maar speelde dermate vlak dat een nederlaag onvermijdelijk was.
Ook de wissels, Rico Westdorp viel na een kaakoperatie vorige week, overigens prima in voor Pascal de Vriend en Jop Inhamm kwam in het veld voor Stephan van der Kruk, konden onvoldoende invloed uitoefenen op het vlakke en voorspelbare veldspel. In de 90e minuut werd Murat bij een counter zelfs voor de 4e maal verslagen; 4-0.
Een forse en verdiende nederlaag derhalve. DUNO hoeft hierdoor niet in paniek te raken. Vorige week liet het zien dat het zowel collectief als individueel prima kan voetballen, dat het verdedigend wel geconcentreerd kan spelen en dat de spitsen weinig ruimte nodig hebben om kansen te creëren én te benutten. Met die vaststelling kijken we met vertrouwen uit naar volgende week waar DSVP de tegenstander is.
Rob Leenheer
