A.G.E. Dames - DUNO-Dames 6-0 (0-0)
Op zondag 11 maart reed een delegatie DUNO-Dames naar de sportvelden van AGE bij Rotterdam. De dames pretendeerden er voor de overwinning te komen maar wat bleek later: pakten alleen wat zon.
Behalve het weer was het een alles behalve zonnige dag. De oma van aanvoerder en keeper Daisy was de nacht van zaterdag op zondag overleden waardoor het een uiterst treurige dag was.
We begonnen de wedstrijd gezamelijk met tegenstander en arbitraal trio met een minuut stilte, dit was een mooi maar zeer emotioneel moment. We waren allemaal wel heel trots op Daisy dat ze ervoor had gekozen toch bij de wedstrijd te willen zijn. Leider Jeffrey sprak ons toe, dat we Daisy een rustige wedstrijd moesten geven en dat er dus op alle andere posities extra hard geknokt moest worden.
Ondanks mooie acties, met name achterin van Digna, Sarah, Michelle en ook Daisy gaven we de eerste helft maar 90% en creeerden dus te weinig kansen. De Rotterdammers schoten iets meer op goal maar schoten net als ons zonder succes. Met een terechte score van 0-0 gingen we na 45 minuten aan de thee.
De bespreking in de rust bracht ons in de tweede helft veel beter in de wedstrijd. We speelden het eerste kwartier van het tweede bedrijf de sterren van de hemel en creeerden kans na kans. We hadden bijna uitsluitend balbezit en waren dus lekker aan het tikken. Iedereen gaf 150%; een overwinning kon niet uitblijven.. dachten we nog...
Tot dat in een ongelukkig moment de tegenpartij een gelukstreffer had. En kort daarop een keiharde treffer uit een corner. Als antwoord daarop zette Vic de score op 2-1, met een perfecte volzuivere goal. Ongelooflijk dat de scheidsrechter het doelpunt terugdraaide op commentaar van de grensrechter. De score stond weer op 2-0 en na een goed kwartier kwamen we op 3-0 achter.
Op dat moment raakte Sarah ons kloppend hart van de verdediging ook nog eens geblesseerd. Dit brak ons op en binnen vijf minuten vloog de 4-, 5- en 6-0 erin.
Een voetbalwedstrijd om nooit meer te vertonen. Gelukkig waren we allemaal wel een beetje bruin geworden in het gezicht en op die vijftig centimeter tussen de sok en de broek.
